Τα όρια της «στρατηγικής ασάφειας» της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιθεώρησε ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου, αν και δεν είναι στρατηγός αλλά διάσημος γερμανός αναλυτής δημοσιογράφος. Το άρθρο του, που δημοσίευσε μεταφρασμένο η Coriere della Sera, δεν περιέχει εκπλήξεις. Εκκινώντας από τη θέση ότι η Δυτική βοήθεια στην Ουκρανία είναι μη διαπραγματεύσιμη, ο Μίνχαου προσπάθησε να αξιολογήσει, επιχειρησιακά κατά κάποιον τρόπο, την πρόταση του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν περί αποστολής ΝΑΤΟϊκού στρατού στο Κίεβο.
Συγχρόνως καταδίκασε τη στάση του καγκελαρίου της Γερμανίας Ολαφ Σολτς, ο οποίος, διαφωνώντας με τον Μακρόν, «έδειξε τις κόκκινες γραμμές του στον Πούτιν». Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ο γερμανός δημοσιογράφος είναι διπλό: πρώτον, ότι άνευ γαλλογερμανικής συνεργασίας «η εξουσία της Ευρώπης» δεν ασκείται και, δεύτερον, ότι η στρατηγική ασάφεια είναι ασήμαντη ως πλεονέκτημα όταν δεν υπάρχει συνοχή. Ετσι, η κατακλείδα του άρθρου του ήταν μάλλον απογοητευτική: «Η πραγματικότητα είναι ότι κανείς δεν μας φοβάται, πόσο μάλλον ο Πούτιν».
Ωστόσο ο Μίνχαου ξεδίπλωσε μια πρόταση, εναλλακτική θα λέγαμε, βασισμένη στο όνειρο του Μακρόν να εκστρατεύσει στην Ανατολή. Τώρα «η Ευρώπη στέλνει μήνυμα σύγχυσης στον Πούτιν», όμως όλα ενδέχεται να αλλάξουν αν όντως το (δια)πράξει, όχι για την Ουκρανία, αλλά για τη Μολδαβία.
Δεδομένου ότι την περασμένη εβδομάδα ο Μακρόν και η Μάγια Σαντού, η πρόεδρος της Μολδαβίας, υπέγραψαν αμυντικό σύμφωνο με το οποίο η Γαλλία εγγυάται την ασφάλεια της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας που δεν έχει διέξοδο στη θάλασσα (στον Εύξεινο Πόντο), ο Μίνχαου έγραψε ότι «η Δύση θα μπορούσε να παρέμβει στην άμυνα της Μολδαβίας» σε περίπτωση που «ο Πούτιν καταφέρει να ελέγξει ολόκληρη τη Μαύρη Θάλασσα, αν προελάσει προς την Οδησσό».
Γιατί να το κάνει αυτό η Δύση γενικώς και αορίστως και όχι η Γαλλία μόνη της, καθώς ο Μακρόν αναζητεί τέτοιον «ηγετικό ρόλο»; Διότι «τυχόν ρωσική εισβολή προς αυτή την κατεύθυνση συνιστά σοβαρή απειλή για τα συμφέροντα ασφαλείας της ΕΕ και του ΝΑΤΟ».
Φυσικά, από το κείμενο του Μίνχαου παρήλασαν όλα τα άγχη του ευρωπαϊκού πολιτικού και δημοσιογραφικού προσωπικού, τι θα γίνει δηλαδή αν ο Ντόναλντ Τραμπ εισέλθει εκ νέου νικητής στον Λευκό Οίκο. Τις ελπίδες του ο αρθρογράφος εναπόθεσε στην εκλογική ήττα του σοσιαλδημοκράτη Σολτς και στην αντικατάστασή του από τον χριστιανοδημοκράτη Φρίντριχ Μερτς: «Είμαι πεπεισμένος ότι είναι εφικτό η Γερμανία, υπό διαφορετική ηγεσία, να συμπαραταχθεί με μια στρατηγική επικεντρωμένη σε επιτεύξιμα από στρατιωτική άποψη αποτελέσματα».
Επίσης, ο αρθρογράφος στηλίτευσε «τους συνεχείς λανθασμένους υπολογισμούς, την υποκρισία και τον ερασιτεχνισμό» των Δυτικών. «Η Δύση έκανε λάθος εκτίμηση του αντικτύπου των κυρώσεων, ακόμη και των αντιδράσεων του εκλογικού σώματός της. Η Δύση είναι υποκριτική όταν διακηρύσσει στρατιωτικούς στόχους χωρίς την απαραίτητη υποστήριξη. Τα σχόλια ότι η στρατηγική ασάφειά της ενσταλάζει φόβο στον Πούτιν είναι ερασιτεχνική μπλόφα».