Είναι στην εποχή μας πολιτικώς ορθό να λέγεται ότι πίσω από τις «μεγάλες πράξεις» των ανδρών κρύβονται γυναίκες; Και, τέλος πάντων, αν υπερβούμε τα νεοφεμινιστικά φράγματα και αποτολμήσουμε αυτή την παλιομοδίτικη έκφραση, δικαιούμαστε να συλλογιστούμε επίσης ότι, αναλόγως, και πίσω από τις «μικρές πράξεις» των ανδρών πάλι οι γυναίκες (τους) κρύβονται; Μα, τι μπερδεμένα πράγματα είναι ετούτα, όταν έχουμε να κάνουμε με απλές καταστάσεις!
Φταίει εκείνη Vs Φταίει εκείνος
Οπως καταλάβατε, ο λόγος γίνεται για τον Μπόρις Τζόνσον και τη σύζυγό του Κάρι Σίμοντς. Στο Νησί έχει ξεσπάσει πόλεμος αρθρογράφων σχετικά με το αν φταίει ο Μπόρις ή η τελικά Κάρι για τα παραστρατήματα και τα πάρτι στην πρωθυπουργική κατοικία. Βέβαια, οι έμπειρες δημοσιογραφικές υπογραφές κρατούν και επιφυλάξεις, αφού η κριτική τους για τον ρόλο μίας σημαντικής (από θεσμικής απόψεως) γυναίκας ενδέχεται να περάσει κοντά από το λερό και καταδικαστέο ρείθρο του σεξισμού ή ακόμη και να πέσει μέσα.
Η Καμίλα Λονγκ των Sunday Times έγραψε την περασμένη Κυριακή ότι «η μεγάλη και φρικτή πραγματικότητα του Ρarty-gate, όπως και πολλών άλλων πρόσφατων σκανδάλων, οδηγεί σε αυτήν», δηλαδή στην Κάρι του Μπόρις. Φρόντισε όμως να φυλαχτεί από τις επιθέσεις: «Μπορεί κανείς να προωθήσει τη φεμινιστική αντίληψη ότι δεν ευθύνεται για τα λάθη του συζύγου της, αλλά εδώ δεν υπάρχει τίποτα φεμινιστικό, μόνο η απληστία της Κάρι».
Κατόπιν αυτής της διευκρινίσεως, η αρθρογράφος της κυριακάτικης έκδοσης των Times ξιφούλκησε κατά της Κάρι: «Να τα δακτυλικά αποτυπώματά της σε όλες τις αποφάσεις του, αυτή δημιουργεί πολιτική αντί να συμβουλεύει, αυτή είναι σχεδόν πρωθυπουργός» – ενώ στην πραγματικότητα πρωθυπουργός είναι ο Μπόρις της Κάρι.
Δεν άργησε να έρθει η απάντηση, πάλι από τις σελίδες των Times, με άρθρο που υπέγραψε η Αλις Τόμσον. Προσπάθησε να προστατεύσει την Κάρι από τις επιθέσεις γράφοντας ότι «πάλι καλά που οι επικριτές της δεν άφησαν και κανένα μυτερό μαύρο καπέλο μάγισσας έξω από την πόρτα της». Κατά την Τόμσον, ναι, «είναι σεξιστικό να καίγεται μία γυναίκα στην πυρά αντί να καεί ο σύζυγός της, ο εκλεγμένος από τον λαό, αυτός που ασκεί την εξουσία».
Και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «για τις αποτυχίες στην Ντάουνινγκ Στριτ 10 φταίει αποκλειστικώς ένας αδύναμος και χαοτικός πρωθυπουργός». Οποιος, λοιπόν, «κουνάει το δάχτυλο στη σύζυγό του, σκοπεύει μόνο στην αθώωσή του».
Κουβάρι συμφερόντων
Ο ανταποκριτής της Corriere della Sera στο Λονδίνο, ο Λουίτζι Ιπόλιτο, ο οποίος μπήκε στον κόπο να κάνει την αποδελτίωση των άρθρων που αφορούν την Κάρι και τον Μπόρις και να μας ενημερώσει σχετικώς, έγραψε ότι στο περιβάλλον του Τζόνσον υπάρχει «κουβάρι δημοσίων και ιδιωτικών συμφερόντων» το οποίο πρέπει κάποιος να ξεμπλέξει. Οι… ήρωες δεν έχουν πεθάνει για τη Βρετανία που κάποτε κυβερνούσε ακόμη και τα κύματα με τα παλικάρια της (με τις λόγχες και με τις λίρες) – όλο και κάποιος θα βρεθεί να τακτοποιήσει τα ατακτοποίητα στο πρωθυπουργικό γραφείο, και ας αρνήθηκε να αναλάβει τη θέση του επικεφαλής του η ανώτατη δημόσια υπάλληλος Αντόνια Ρόμεο.
Οπως επισήμανε ο Ιπόλιτο, αυτή η διακεκριμένη γραφειοκράτισσα δεν απέρριψε την τιμή επειδή σκιάχτηκε το κοψομέσιασμα από την αναγκαία λάτρα, αλλά επειδή είχε ήδη διεκδικήσει τη θέση της γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου όμως είχε απορριφθεί κατόπιν βέτο της Κάρι… Οπως θα έλεγαν και στο Νησί οι ίδιοι οι Τόρις, that’s all too British!