Σκηνές από την τηλεοπτική σειρά «Tehran» | CreativeProtagon
Επικαιρότητα

Μπορεί το «Τehran» να συμφιλιώσει το Ιράν με το Ισραήλ;

Το κατασκοπευτικό θρίλερ, που γυρίστηκε κυρίως στην Ελλάδα, επιχειρεί να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις εδώ και καιρό τεταμένες σχέσεις ανάμεσα στις δυο χώρες
Protagon Team

Eνα τεχνικό πρόβλημα στην πτήση από το Αμάν προς το Νέο Δελχί αναγκάζει το αεροσκάφος να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Τεχεράνης.

Ωστόσο, στο αεροσκάφος δεν υπάρχει κανένα «τεχνικό πρόβλημα», καθώς το όλο σκηνικό κρύβει μια άκρως επικίνδυνη επιχείρηση της ισραηλινής Μοσάντ, με στόχο να στείλει την 22χρονη πράκτορά της Ταμάρ Ρουμπινιάν στην ιρανική πρωτεύουσα υπό άκρα μυστικότητα και δίχως να την υποπτευθεί κανείς προκειμένου με τη σειρά της να προετοιμάσει το έδαφος για μια μεγάλη τρομοκρατική επίθεση.

Ομως εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα και αυτό δεν είναι άλλο από το ίδιο της το παρελθόν: η Ταμάρ ανακαλύπτει ότι η καταγωγή της δεν είναι ισραηλινή, αλλά ιρανική και ότι βρέθηκε στο Ισραήλ σαν πρόσφυγας σε μικρή ηλικία.

Και η κατάσταση περιπλέκεται (μέσα της) και άλλο.

Αυτή είναι η υπόθεση της ισραηλινής σειράς «Tehran», τα γυρίσματα της οποίας πραγματοποιήθηκαν σχεδόν εξ ολοκλήρου στην Αθήνα, χάρη στη συμπαραγωγή της καναδικής Cineflix και της ισραηλινής Donna Productions με την Cosmote TV (αποτελεί την πρώτη διεθνή συμπαραγωγή της πλατφόρμας) και την επιχορήγηση που έλαβε από το ΕΚΟΜΕ μέσω του προγράμματος cash rebate.

Η ισραηλινή ηθοποιός Νιβ Σουλτάν ως πράκτορας Ταμάρ Ρουμπινιάν στα γυρίσματα που έγιναν στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος»

Το Πεδίον του Αρεως, η πλατεία Θεάτρου και διάφορα άλλα σημεία του κέντρου της Αθήνας με multicultural χαρακτήρα αναπαριστούν τη σημερινή Τεχεράνη, ενώ το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και το Διοικητικό Μέγαρο του ΟΤΕ στο Μαρούσι που παραχωρήθηκαν μεταξύ άλλων για τα γυρίσματα μοιάζουν αγνώριστα με τις πινακίδες και επιγραφές στα φαρσί.

Και μπορεί το «Tehran» να μοιάζει εξαρχής μια ακόμη σειρά με έντονο το κατασκοπικό και αστυνομικό στοιχείο, ωστόσο έμμεσα επικεντρώνεται στις ομοιότητες των δύο χωρών, φέρνοντας ένα έντονο άρωμα συμφιλίωσης ανάμεσα τους.

Η ιστορία της Ταμάρ απλώνεται σε οκτώ επεισόδια των 60 λεπτών και φέρει στο σενάριο την υπογραφή του Μος Ζόντερ, του δημιουργού που έγραψε το «Fauda» για το Netflix, καθώς και του Ομρι Σένταρ.

Σκηνοθέτης είναι ο Ντάνιελ Σίρκιν (του «Mossad 101», επίσης του Netflix) ενώ πρωταγωνίστρια είναι η ανερχόμενη ισραηλινή ηθοποιός Νιβ Σουλτάν. Δίπλα της ο Σαούν Τουμπ (έπαιζε τον Ματζίντ Τζαβίντι στο «Homeland»), ο οποίος υποδύεται έναν υπάλληλο ασφαλείςας του Ιράν, και ο Ναβίντ Νεγκαχμπάν (των «Homeland», «Legion» και «Aladdin») στον ρόλο του διοικητή της Μοσάντ, Μασούντ Ταμπρίζι.

Μάλιστα, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ένα εξαιρετικά ψύχραιμο άρθρο της ισραηλινής εφημερίδας «Χααρέτζ», ίσως η σειρά αυτή να σταθεί η αφορμή προκειμένου να βελτιωθούν οι από καιρό τεταμένες σχέσεις Τεχεράνης-Τελ Αβίβ.

Η σειρά προσπαθεί – και τα καταφέρνει – να αποδώσει όσο πιο αληθινά και πειστικά γίνεται την εικόνα του Ιράν, όχι ως κράτος – μπαμπούλας της Μέσης Ανατολής με μοναδικό λόγο υπάρξής του να καταστρέψει το Ισραήλ, αλλά ως μια χώρα πραγματικά πανέμορφη», σημειώνει το άρθρο.

«Είναι μια χώρα πραγματικά ωραία, με μια υπόγεια νεολαιίστικη ζωή, όπου οι έφηβοι ζούνε την καθημερινότητά τους κάνοντας σεξ, ναρκωτικά, πίνοντας και ακούγοντας ροκ μουσική», τονίζει με την σειρά του ο δημιουργός της σειράς, Μος Ζόντερ.

«Φυσικά και το Ιράν δεν έχει το ιδανικό πολίτευμα και δεν πρόκειται για έναν παράδεισο επί Γης. Το καθεστώς των αγιατολάδων είναι άκρως καταπιεστικό και απειλητικό για τους περισσότερους», προσθέτει, επισημαίνοντας με νόημα και αρκετά γλαφυρά ότι «αντίστοιχα, δεν χρειάζομαι τους αγιατολάδες προκειμένου να καταλάβω πως και το δικό μου κράτος, το Ισραήλ, δεν είναι ειρηνικό, αλλά στη βάση του ένα βίαιο καθεστώς, που ευνοεί το μίσος και τις οικονομικές ανισότητες. Και αυτές οι οικονομικές ανισότητες είναι πολύ πιο επικίνδυνες από μια ιρανική ρουκέτα ή έναν πύραυλο».

Και αυτού του είδους η ρεαλιστική απεικόνιση των δυο κοινωνιών (ιρανικής και ισραηλινής) που μοιάζουν τόσο μακρινές, αλλά στην ουσία είναι τόσο κοντινές στο περιεχόμενο και την ουσία τους είναι που κάνει, όπως λέει η εφημερίδα «Χααρέτζ», την σειρά τόσο σημαντική.

Τόσο σημαντική, ώστε «από την ημέρα που άρχισε να προβάλλεται στο Ισραήλ, αυξήθηκε κατακόρυφα ο αριθμός των Ισραηλινών που επιθυμούν να μάθουν αραβικά ή φαρσί», καταλήγει με νόημα το άρθρο.