Το «διπλό» της Νιούκαστλ στο Βόρειο Λονδίνο, στην έδρα της Τότεναμ, δεν ήταν, απλώς, ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Ηταν η πιο πρόσφατη από μια σειρά επιτυχιών, που έχουν ανεβάσει τις «καρακάξες» στην 4η θέση της βαθμολογικής κατάταξης της Πρέμιερ Λιγκ, πάνω από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Τσέλσι και τη Λίβερπουλ. Η ομάδα της βορειοανατολικής Αγγλίας έχει ηττηθεί, εφέτος, μόνο μια φορά, στο «Ανφιλντ» (στις καθυστερήσεις). Ηρθε ισόπαλη (3-3) με τη Μάντσεστερ Σίτι, αλλά και με τη Γιουνάιτεντ (0-0) στο «Ολντ Τράφορντ». Καταγράφει την πέμπτη καλύτερη συγκομιδή βαθμών στο αγγλικό πρωτάθλημα, μέσα στο 2022.
Ενα χρόνο μετά την εξαγορά της από τους Σαουδάραβες, η Νιούκαστλ δεν θυμίζει σε τίποτα την ομάδα που τον περασμένο Οκτώβριο βρισκόταν στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, χωρίς ούτε μια νίκη. Πώς έγινε αυτό το θαύμα; Οχι, πάντως, με τον τρόπο που θα περίμενε κανείς από τους νέους ιδιοκτήτες. Το πλουσιότερο fund που επένδυσε, ποτέ, στο ποδόσφαιρο ήταν πρόθυμο να πληρώσει όσο – όσο για μεταγραφές, όμως, όπως αποδείχτηκε, δεν διέθετε μόνο χρήμα, αλλά και μυαλό. «Δεν μπορούμε να αποκτήσουμε τον Χάαλαντ, τον Μέσι, ή τον Ρονάλντο. Τέτοιοι παίκτες δεν έχουν κανένα λόγο να υπογράψουν σε εμάς. Επομένως, θα πρέπει να βρούμε κάποια άλλη λύση για να αποφύγουμε τον υποβιβασμό», είχε δηλώσει αξιωματούχος της νέας διοίκησης.
Η λύση ήταν ένας εξαιρετικός προπονητής, ο Εντι Χάου, ο οποίος στη μεταγραφική περίοδο του περασμένου Ιανουαρίου δεν ψώνισε ακριβά, αν και θα μπορούσε, αλλά έξυπνα. Επέλεξε παίκτες που είχαν πείρα από τέτοιες καταστάσεις, και μπορούσαν να βοηθήσουν άμεσα και αποτελεσματικά. Στον δεύτερο γύρο η Νιούκαστλ συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς μετά τη Λίβερπουλ και τη Σίτι, και τερμάτισε τη σεζόν 2021-2022 στην 11η θέση. Ουσιαστικές κινήσεις, χωρίς καμία διάθεση εντυπωσιασμού, έγιναν και το καλοκαίρι. Η πιο δαπανηρή προσθήκη ήταν ο Αλεξάντερ Ισακ, που κόστισε 65 εκατ. ευρώ.
Ο σύλλογος έδειξε εντυπωσιακή αυτοσυγκράτηση (δεν μπήκε ούτε στο top-10 των ευρωπαϊκών club με τα μεγαλύτερα μεταγραφικά έξοδα), γεγονός πρωτοφανές για άραβες επενδυτές. Μέχρι στιγμής, αυτή η επιλογή του δικαιώνεται πέρα από κάθε προσδοκία. Στα 14 χρόνια του προηγούμενου ιδιοκτήτη, Μάικλ Ασλεϊ, η υψηλότερη θέση που είχε καταλάβει στην τελική βαθμολογία, ήταν η 5η. Μια φορά. Σήμερα φιγουράρει στην 4η, μόλις δυο βαθμούς πίσω από την Τότεναμ, που ξόδεψε ασυστόλως στο καλοκαιρινό παζάρι.
Η Νιούκαστλ είναι η τρίτη αγγλική ομάδα την τελευταία 20ετία, που απειλεί να ανατρέψει τις ισορροπίες δυνάμεων στην Πρέμιερ Λιγκ. Η πρώτη ήταν η Τσέλσι. Οταν την εξαγόρασε ο Αμπράμοβιτς, το 2003, είχε να περηφανεύεται μόνο για έναν τίτλο (1955). Χάρη στο πορτοφόλι του ρώσου ολιγάρχη κατέκτησε άλλους πέντε – και δυο τρόπαια Τσάμπιονς Λιγκ. Η δεύτερη, η Μάντσεστερ Σίτι. Πρωταθλήτρια το 1937 και το 1968, είχε συμφιλιωθεί με την απαξίωση. Ωσπου εμφανίστηκαν οι επενδυτές από το Αμπου Ντάμπι. Από το 2008 μέχρι σήμερα, κέρδισε τον τίτλο έξι φορές. Οι βαθύπλουτοι ιδιοκτήτες της Νιούκαστλ δεν δείχνουν να βιάζονται τόσο, όμως το πλάνο πενταετίας που έχουν καταστρώσει, στο ίδιο αποτέλεσμα αποσκοπεί: να μετατραπεί αυτό το μικρομεσαίο club σε υπερδύναμη του αγγλικού ποδοσφαίρου και διεκδικητή τίτλων.
Διόλου απίθανο. Αν και τα πιο πρόσφατα τρόπαια του συλλόγου είναι το Πρωτάθλημα του 1927 και το Κύπελλο Αγγλίας του 1955, η Νιούκαστλ είναι εξαιρετικά δημοφιλής στο Νησί, με μεγάλη οπαδική βάση, κυρίως χάρη στην εκπληκτική ομάδα που είχαν παρουσιάσει στο «Σεντ Τζέιμς Παρκ» ο Κέβιν Κίγκαν και, στη συνέχεια, ο Κένι Νταλγκλίς στα μέσα της δεκαετίας των 90s. Είχε τερματίσει 2η σε δυο διαδοχικές σεζόν, το 1995-1996 και το 1996-1997, κερδίζοντας πολλούς υποστηρικτές. Τα τεράστια κεφάλαια που μπορεί να διαθέσει το Ταμείο Επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας, το οποίο κατέχει το 80% των μετοχών της, πιθανότατα θα βρουν πρόσφορο έδαφος για να αποδώσουν στο άμεσο μέλλον.
Το ότι η Νιούκαστλ έχει τις προϋποθέσεις για να γιγαντωθεί, όπως κάποτε η Τσέλσι και η Μάντσεστερ Σίτι, αποδείχθηκε και από τις αγωνιώδεις προσπάθειες που κατέβαλαν οι αμερικανοί ιδιοκτήτες της Γιουνάιτεντ, της Λίβερπουλ, της Αρσεναλ και της Τότεναμ, αλλά και οι Αραβες της Σίτι, για να ματαιώσουν την εξαγορά της.