Ημίγυμνοι χορευτές, σαμάνοι, καλύβες, μαύροι βασιλιάδες σε θρόνους φορώντας πάνω τους προβιές ζώων, παιδάκια με λάσπη στο πρόσωπό τους, λατρευτικοί χοροί γύρω από φωτιές και δέντρα μπαομπάμπ.
Και φυσικά… λεοπάρ παντού.
Αυτό είναι το νέο οπτικοακουστικό σύμπαν στο οποίο βυθίζεται η Μπιγιονσέ, ένα σύμπαν που την φέρνει, όπως λέει η ίδια, κοντά στην πατρίδα των προγόνων της, την «Μαμά Αφρική».
Η 38χρονη αμερικανίδα καλλιτέχνις εξέπληξε το κοινό της αποκαλύπτοντας προ μερικών ημερών το κρυφό της πρότζεκτ με τίτλο «Black Is King», το οποίο κρατούσε ως επτασφράγιστο μυστικό για πολύ καιρό, εμποδίζοντας να διαρρεύσει η οιαδήποτε πληροφορία γύρω από αυτό.
Πρόκειται για μια ταινία ή όπως λέει η ίδια «ένα οπτικό άλμπουμ», το οποίο θα κάνει πρεμιέρα στην πλατφόρμα Disney+ στις 31 Ιουλίου και βασίζεται στο σάουντρακ του remake του «Βασιλιά των Λιονταριών», με τίτλο «The Lion King: The Gift» (επίσης της Disney), στην οποία η σταρ έδωσε τη φωνή της στη λιονταρίνα «Νάλα».
Η ταινία φέρει εξ ολοκλήρου την υπογραφή της Μπιγιονσέ στο σενάριο, τη σκηνοθεσία και την επιμέλεια παραγωγής και παρουσιάζεται ακριβώς έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του «The Lion King».
Στο φιλμ θα εμφανιστούν καλλιτέχνες που τραγούδησαν τα τραγούδια της ταινίας, όπως και γκεστ, μεταξύ των οποίων ο ράπερ Κέντρικ Λαμάρ, αλλά και ο σύζυγος της Μπιγιονσέ, Τζέι-Ζι μαζί με την οκτάχρονη κόρη τους, Μπλου Άιβι Κάρτερ.
«Το “Black Is King” είναι για τον κόσμο μία εορταστική, ιστορική καταγραφή των βιωμάτων των Μαύρων», αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωσή τους η Disney και η Parkwood Entertainment της Beyoncé.
«Η ταινία είναι μια αξιομνημόνευτη ιστορία που δίνει ουσία και ξαναχτίζει το παρόν. Μια επανένωνση πολιτισμών και κοινών πεποιθήσεων από όλες τις γενεές. Μια ιστορία για το πώς οι άνθρωποι που κατέληξαν να χάσουν κάθε ελπίδα έχουν ένα εξαιρετικό χάρισμα και ένα δυναμικό μέλλον», τονίζεται.
Το «Black Is King» παρουσιάζει υπό διαφορετικό πρίσμα τα μαθήματα ζωής που έδωσε η ταινία «Ο Βασιλιάς των Λιονταριών» για τους «σημερινούς βασιλιάδες και τις βασίλισσες που αναζητούν τα δικά τους στέμματα».
Η παραγωγή του φιλμ διήρκεσε ένα ολόκληρο έτος, ενώ το καστ και το συνεργείο που συμμετείχαν αντιπροσωπεύουν «την ποικιλομορφία και τη συνοχή».
Η ταινία αφηγείται το υπερβατικό ταξίδι ενός νεαρού βασιλιά, ο οποίος γνωρίζει την προδοσία και την αγάπη και βρίσκει την ταυτότητά του καθώς οδηγείται προς το πεπρωμένο του με τη βοήθεια των προγόνων του και των μαθημάτων που κράτησε από τον πατέρα του.
«Αυτά τα διαχρονικά μαθήματα αποκαλύπτονται και καθρεφτίζονται μέσα από τις «μαύρες φωνές του σήμερα», φωνές που έχουν αποκτήσει τη δική τους δύναμη. Το επερχόμενο visual album είναι η επιβεβαίωση ενός σπουδαίου σκοπού, με τις πλούσιες εικόνες του να τιμούν τη δύναμη ψυχής και τον πολιτισμό των Μαύρων. Η ταινία αναδεικνύει επίσης την ομορφιά της παράδοσης και την αριστεία των Μαύρων», συνεχίζει η επίσημη ανακοίνωση.
Και μπορεί η ταινία να αυτοπροβάλλεται ως «μια ιστορία για τις ηλικίες που ενημερώνουν και ξαναχτίζουν το παρόν. Μια συγκέντρωση πολιτισμών και κοινών πολιτιστικών πεποιθήσεων», ωστόσο ήδη πολλοί (ακόμη και Αφροαμερικανοί) ξιφουλκούν εναντίον της Μπιγιονσέ για αυτό το, αυτοαποκαλούμενο, «πρότζεκτ φυλετικής ενδυνάμωσης το οποίο γιορτάζει την αριστεία της μαύρης κοινότητας».
Οι επικριτές της 38χρονης μουσικού την κατηγορούν κυρίως για «συχνά ντροπιαστική πολιτιστική εκμετάλλευση μιας ολόκληρης κουλτούρας» -η οποία μάλιστα, όπως λένε, δεν είναι ούτε μια και ενιαία, αλλά αποτελείται από πολλές επιμέρους υπο-ομάδες και υπο-κουλτούρες.
Άλλωστε, προσθέτουν, μιλάμε για μια ήπειρο με 4 διαφορετικές χρονικές ζώνες, 54 διαφορετικές χώρες και δεκάδες γλώσσες και διαλέκτους -δεν είναι όλα τόσο «επίπεδα» και μονοδιάστατα όσο θέλει να τα παρουσιάσει η ταινία της.
«Δεν ζούμε σε καλύβες φτιαγμένες από λάσπη και δεν κυκλοφορούμε με λάσπη στο πρόσωπό μας», γράφει ένας Αφρικανός χρήστης στην πλατφόρμα της Disney +.
«Η Αφρική δεν είναι μια ήπειρος φτιαγμένη από αχυρένιες καλύβες με έναν και μόνο πολιτισμό», γράφει o αφρικανός μουσικός Sage Da Savage.
«Σχεδόν τα πάντα στο βίντεο προέρχονται από τον πολιτισμό της φυλής Γιορούμπα και αυτό από μόνο του δεν είναι «αφρικανικός πολιτισμός», ακόμη και αν αυτό το καθιστά πιο προσβάσιμο για τον μέσο θεατή», επισημαίνει μια άλλη χρήστης.
Και η χρήστης Γκρέις Μπάσεϊ δημοσιεύει στο προφίλ της φωτογραφίες ουρανοξυστών και τεράστιων αυτοκινητοδρόμων αναγράφοντας με νόημα: «Μπιγιονσέ, αυτό είναι το Λάγκος στη Νιγηρία. Γιατί συνεχίζει να χρησιμοποιείς τους Αφρικανούς, φιλενάδα;»
«Χρειάζεσαι κάτι περισσότερο από το σκούρο δέρμα σου για να αποκαλείς τον εαυτό σου Αφρικανή -ειδικά εσύ, που καταλήγεις πάντα να βάφεις τα μαλλιά σου ξανθά», της λέει μια άλλη χρήστης, ενώ ένας άλλος αναρωτιέται εύλογα: «Εμείς οι Αφρικανοί δεν ζούμε έτσι εδώ και πάρα πολλά χρόνια, Μπιγιονσέ. Αλλά δεν έχεις έρθει ποτέ στην Αφρική για να το δεις».
Φυσικά, δεν μπορούμε να παραβλέπουμε πως, ακόμη και με όλη αυτή την αρνητική κριτική που δέχεται πριν καλά καλά κυκλοφορήσει η ταινία, η Μπιγιονσέ έχει ήδη πετύχει τον πρώτο και σημαντικότερο στόχο ενός καλλιτεχνικού έργου: να μιλάνε όλοι γι’ αυτό.
Οπότε μπορεί και να ήξερε πολύ καλά τι έκανε…