Ο Κώστας Μπακογιάννης είπε μεγάλη κουβέντα το βράδυ της Δευτέρας, στην πλατεία Κολοκοτρώνη, στην κεντρική προεκλογική του εκδήλωση, για την Αθήνα που έχει βάλει σκοπό να διοικήσει. «Ο δήμαρχος είναι για την καθημερινότητα της πόλης · να ξυπνάει την πόλη το πρωί και να τη βάζει για ύπνο το βράδυ». Σε απλή μετάφραση, να την έχει έγνοια, να τη φροντίζει ακατάπαυστα, να μη τη χάνει από τα μάτια του. Αληθινό αίσθημα.
Στην κατάμεστη πλατεία, με τη Σταδίου να κινείται υπό τις οδηγίες τροχονόμου και τους δυνατούς προβολείς να παραπέμπουν σε κινηματογραφικό γύρισμα, με drones, ασθενοφόρο, και βαν τηλεοπτικά, ο Μπακογιάννης – από το υπερυψωμένο κυκλικό βάθρο του – δεν φοβήθηκε να μιλήσει σε χώρο ανοικτό. Κι έκανε μια ομιλία αμιγώς πολιτική, χωρίς πολλά δημοτικά «θα», ξεσηκώνοντας το κοινό, που μέχρι και καραμούζες είχε επιστρατεύσει.
Κατέστησε σαφές ότι την Αθήνα αξίζει να την αγαπάς, γιατί είναι πόλη-ιδέα, ότι αξίζει να προσπαθείς για δαύτη όσες συγκρούσεις κι αν απαιτηθούν, και το κυριότερο, ότι είναι αποφασισμένος να δουλέψει. «Η Αθήνα θέλει λάντζα» – αλήθεια, το είπε.
«Μετά από σχεδόν δέκα χρόνια στην Αυτοδιοίκηση, θέλω να μοιραστώ κάτι σημαντικό μαζί σας», ανέφερε χαρακτηριστικά. «Έχοντας αντιμετωπίσει όλων των ειδών τα προβλήματα, από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα, θέλω να σας πω ότι οι ουσιαστικές αλλαγές δεν μπορεί να έρθουν από τα πάνω. Οι πραγματικές αλλαγές έρχονται μόνο από κάτω προς τα πάνω. Όχι με εντολές ή διαταγές, όχι κουνώντας το δάκτυλο, αλλά με έμπνευση. Με πίστη ο ένας στον άλλον. Και με σχέδιο. Το «πρέπει να» τελείωσε. Ήρθε η ώρα του «πάμε να». Πάμε όλοι μαζί να γράψουμε την δική μας ιστορία. Η δική μας δουλειά στο Δήμο είναι να έχουμε σχέδιο και αφοσίωση σε ένα στόχο: να απελευθερώσουμε τις δυνατότητες των ανθρώπων της Αθήνας. Δίνοντας πρώτοι το παράδειγμα. Όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Γιατί η δύναμη της Αθήνας είναι οι άνθρωποί της».
»Ξέρουμε τι θα αντιμετωπίσουμε την επόμενη μέρα», πρόσθεσε. «Η Αθήνα θέλει σχέδιο και στοχοπροσήλωση. Θέλει δουλειά, θέλει λάντζα, θέλει κόπο και θέλει χρόνο. Δεν υπάρχουν μάγοι, δεν υπάρχουν μαγικά ραβδιά. Πάνω από όλα, αν θέλουμε να γυρίσουμε την πόλη ανάποδα, θα χρειαστεί να σπάσουμε αυγά. Να συγκρουστούμε με μικρότερα και μεγαλύτερα συμφέροντα. Μικρότερα και μεγαλύτερα κατεστημένα. Για αυτό και ζητάμε ξεκάθαρη εντολή. Η δύναμη μας είναι η δύναμή σας».
«Είσαι ο δήμαρχος!» του φώναξε σηκώνοντας το χέρι με τον δείκτη τεντωμένο, μια ώριμη (ξανθιά ασφαλώς) κυρία, γοητευμένη προφανώς από την αύρα του πάνω στη σκηνή. Τζινάκι, λευκό πουκάμισο, μπλε σακάκι. Kαι άνεση, η ομιλία άλλωστε έγινε by heart, χωρίς σκονάκια.
‘Ηταν προφανές, ο υποψήφιος δήμαρχος κατάφερνε να απευθυνθεί στους αυριανούς ψηφοφόρους του, με όρους συναισθηματικής νοημοσύνης. «Ξέρω πόσο έχετε κουραστεί, βαρεθεί, αηδιάσει από τις αοριστολογίες», τους είπε. «Εμείς είμαστε το «άλλο», το διαφορετικό, αυτό που δε θα σας πουλήσει» (Μεγάλη κουβέντα Νο 2). «Δεν είπαμε τι θέλουμε μόνο. Είπαμε πόσο θα κοστίσει, πώς θα γίνει, πότε θα το δείτε μπροστά στα μάτια σας. Είναι επιχειρησιακό σχέδιο, είναι συμβόλαιο, σύμφωνο τιμής».
Λίγο αργότερα, θα συνέχιζε «κοιτώντας στα μάτια τους νέους και τις νέες». «Όλα αυτά τα παιδιά που ψηφίζουν για πρώτη φορά. Παιδιά της νέας χιλιετίας, που γεννήθηκαν μετά το 2000. Παιδιά που βίωσαν στα σπίτια τους, που έζησαν στις οικογένειές τους, τους συμβιβασμούς και τις ήττες της κρίσης. Παιδιά που αναρωτιόνται αν αλλάζει τίποτα. Ναι λοιπόν, αλλάζει. Ναι, λοιπόν, γίνεται! Για αυτό, αυτή την Κυριακή πηγαίνετε στην κάλπη. Στείλτε το δικό σας μήνυμα απέναντι σε όλα όσα σας πληγώνουν, όσα σας πικραίνουν, όσα σας απογοητεύουν. Σηκώστε το ανάστημά σας απέναντι στην παραίτηση και τη μοιρολατρία. Γιατί η δύναμη για τις πραγματικές αλλαγές βρίσκεται στην ομάδα. Οι παρέες, οι ομάδες γράφουν ιστορία. Γιατί έχουμε την εμπειρία και την τεχνογνωσία, αλλά και τον ενθουσιασμό και την όρεξη. Γιατί είναι ύψιστη τιμή να υπηρετείς αυτή την πόλη. Να επιτρέψουμε στη μαγεία της Αθήνας να μας συνεπάρει και με σκληρή δουλειά να πάμε όλοι και όλες μαζί πολύ ψηλά».
Τι εστί ψηλά; Οι 129 γειτονιές της Αθήνας να είναι «όχι πολλών ταχυτήτων, αλλά μιας». Μια πόλη που να είναι καθαρή και πράσινη – τα στοιχειώδη. Ασφαλής, προσβάσιμη στα άτομα με αναπηρία, στην οποία θα χαίρονται τα παιδιά μας. Μια πόλη στους κόλπους της οποίας θα συνταιριάζεται η αρχαία κληρονομιά και η σύγχρονη, πλούσια πολιτιστική δραστηριότητα.
Κι ακόμη ψηλότερα; Μια Αθήνα – πόλο Καινοτομίας σε ένα κόσμο που αλλάζει με γοργούς ρυθμούς. Με τον ίδιο να αλλάζει εκ των έσω τον δημοτικό οργανισμό, ακόμη και να τον επανιδρύει, εμφυσώντας νέα φιλοσοφία διοίκησης, με διαφάνεια, λογοδοσία, συμμετοχή.
Ο Μπακογιάννης πρότεινε διοίκηση, με μείγμα αν μη τι άλλο πρωτότυπο – οι δόσεις είναι που θέλουν προσοχή. Με σωφροσύνη και λογική, αλλά και με επαναστατικότητα. «Ο δήμαρχος δεν είναι τροχονόμος αρμοδιοτήτων», τόνισε σε μια αποστροφή του λόγου του, παροτρύνοντας τους Αθηναίους «να βγούμε μπροστά». «Με γενναιότητα. Με θάρρος. Και γιατί όχι με θράσος. Με αποφασιστικότητα. Να υπερβούμε αρμοδιότητες. Ο Δήμος είναι υπεύθυνος για όλα και υπόλογος σε όλους. Να φύγουμε μπροστά και να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις και τις δυναμικές που βρίσκονται παντού σε τούτη την πόλη».
Εξαίροντας την – πολυσυλλεκτική, υπερκομματική – ομάδα του, η οποία είχε στηθεί στα σκαλοπάτια της Παλαιάς Βουλής (αμέτρητα χαμόγελα και πόζες για τις κάμερες των κινητών! – έξι στους δέκα δοκιμάζονται στις εκλογές πρώτη φορά, άστους να το ευχαριστηθούν), δήλωσε υπερήφανος για τον πολιτικό πολιτισμό που χαρακτήρισε την προεκλογική εκστρατεία του, και υποσχέθηκε μεγάλες αποφάσεις και δύσκολες επιλογές, με γνώμονα τη συναίνεση.
«Έχουμε αποδείξει έμπρακτα πως ξέρουμε να συνεργαζόμαστε. Δεν περιμέναμε τον Κλεισθένη και την απλή αναλογική για να ανακαλύψουμε όψιμα την αξία της συνεννόησης και της συναίνεσης. Ξέρουμε όμως επίσης πολύ καλά πως έχουμε ανάγκη την μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο. Για να πάρουμε τις μεγάλες αποφάσεις. Για να κάνουμε τις δύσκολες επιλογές. Χωρίς σκιές. Δίχως συναλλαγές».
Αν δεν το ξέρετε, «η Αθήνα στις 26 Μαΐου δεν αλλάζει απλώς δήμαρχο, αλλάζει εποχή». Την έλευσή της χειροκρότησαν μεταξύ άλλων οι Γιώργος Κύρτσος και Μάκης Βορίδης, οι Νότης Μηταράκης, Θόδωρος Φορτσάκης και Γιώργος Πατούλης, οι πράσινοι (από αθλητικής πλευράς) Αντώνης Αντωνιάδης και Μίμης Δομάζος, ακόμη και η Καλλιόπη Μπουρδάρα.
Ο Μπακογιάννης ήταν ήδη περικυκλωμένος τρυφερά από μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη – Μπακογιάννη, σχεδόν από κάθε γωνιά της πλατείας. Στην πλευρά της Παλαιάς Βουλής, η Κατερίνα Μητσοτάκη. Λίγα μέτρα πιο πέρα, κοντά στις νεραντζιές, η Αλεξία Μπακογιάννη · ίσως το πιο θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα της βραδιάς · η γυναίκα που έβγαλε τις περισσότερες φωτογραφίες τα πιτσιρίκια (προφανώς της οικογένειας), σκαρφαλωμένα στο βάθρο, όταν πια η ομιλία είχε τελειώσει. Από την πλευρά της Σταδίου, αριστερά, η Ντόρα Μπακογιάννη, με τον Ισίδωρο Κούβελο. Κάθε τρία βήματα και μια selfie, κατόπιν αιτήματος του κοινού. Στο τέλος της βραδιάς, από τη δεξιά πλευρά της Σταδίου, και η σύζυγος του υποψηφίου δημάρχου, δημοσιογράφος Σία Κοσιώνη.
Ο Μπακογιάννης είχε πνιγεί στις αγκαλιές, τα ντεσιμπέλ από τις ροκιές είχαν χαμηλώσει, «Satisfaction» σε μια άλλη εκδοχή. «Είστε μέσα;», τους είχε ρωτήσει στο τέλος. Κι αυτοί του είχαν απαντήσει με σιγουριά «Ναι».