Αναλύοντας πώς κάθισαν στις πολυθρόνες της ελβετικής βίλας οι πρόεδροι των δύο υπερδυνάμεων, τι φορούσαν, πώς αλληλοκοιτάχτηκαν, πως κοίταξαν τους φακούς των… πολιτικοποιημένων παπαράτσι απέναντί τους κ.λπ., ο δημοσιογράφος της Repubblica Ενρίκο Φραντσεσκίνι βρήκε «χαλαρό» τον Μπάιντεν, τον δε Πούτιν «αγελαδάρη». Βέβαια, η λέξη που χρησιμοποίησε για να χαρακτηρίσει τον ρώσο δεν ήταν η ελληνική. Προτιμήθηκε η αμερικανική «cowboy» αντί της εύηχης και νοσταλγικής ιταλικής vaccaio. Επειδή τους κανονικούς αγελαδάρηδες ούτε καν τους θυμάται κανείς πια στη Λομβαρδία και στην Εμίλια, ενώ οι κτηνωδώς σεσημασμένοι από το ίδιο τους το Χόλιγουντ καουμπόηδες παραμένουν αλησμόνητοι σε όλον τον πλανήτη.
Νέο παγκόσμιο ρεκόρ
Αρχισε από τη χειραψία ο συντάκτης. Ηταν, λέει, μόνο πέντε δευτερολέπτων το άγγιγμά τους. Δηλαδή δύο δευτερόλεπτα πιο… σκάρτο, αν συγκριθεί με εκείνο των Ρίγκαν και Γκορμπατσόφ, του 1985. Μη σας παραξενεύει η σχολαστικότητά του με τον χρόνο, αφού και τότε, όπως και την περασμένη Τετάρτη, ελβετικοί κούκοι ακριβείας είχαν χρονομετρήσει τις επαφές – και εκείνο το μίτινγκ είχε γίνει στη Γενεύη. Η πανδημία περιόρισε λοιπόν τον χρόνο της χειραψίας. Οποιος αρέσκεται να αισιοδοξεί μπορεί να εκλάβει την απώλεια αυτών των δύο δευτερολέπτων σαν νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Ε, αυτό ακριβώς έκανε και ο Φραντσεσκίνι: «Η χειραψία, δεδομένης της κατάστασης των σχέσεων, είναι ένα σημάδι απόψυξης. Και οι δύο χαμογελούν. Και ο Πούτιν δεν δείχνει τα δόντια του, κυριολεκτικά μιλώντας». Παρατήρησε, ωστόσο, ότι το προεδρικό δίδυμο δεν φορούσε μάσκες. Και αυτό το βρήκε θετικό: «Αυτό είναι σημάδι εμπιστοσύνης εκ μέρους του ρώσου προέδρου» έγραψε, επειδή ο Πούτιν «είναι παθιασμένος με τον κίνδυνο μετάδοσης».
Αναστήματα, βλέμματα
Οταν οι δύο πρόεδροι μπήκαν στη βίλα και κάθισαν στις πολυθρόνες της βιβλιοθήκης, το βλέμμα του συντάκτη σκανάρισε τα ενδύματά τους, αν και το ρεπορτάζ μόδας απαιτεί αυστηρή εξειδίκευση: «Ο Μπάιντεν με σκούρο κοστούμι και γαλάζια γραβάτα, ο Πούτιν με μπλε κοστούμι και βιολετί γραβάτα».
Ο Φραντσεσκίνι έκρινε ότι η στάση του σώματος του Ρώσου, με ανοιχτά τα πόδια, σε αντίθεση με το σταυροπόδι του Μπάιντεν, ήταν «πιο macho, του cowboy, στάση επιθετική». Και έδωσε κάτι ακόμη, την εξήγηση: «Επειδή δεν είναι και κανένας γίγαντας, κάθεται κατ’ αυτόν τον τρόπο ώστε να δείχνει πως έχει μπόι μεγαλύτερο, θέλει να αντισταθμίσει την έλλειψη φυσικού αναστήματος». Ετσι ήρθε η ώρα των βλεμμάτων: «Ο Τζο κοίταξε τον Βλαντίμιρ ίσια στο πρόσωπο και κάτι του είπε, ο Ρώσος απάντησε χωρίς να τον κοιτάξει, στρέφοντας τα μάτια του σε άλλη κατεύθυνση. Αυτό είναι το χούι του. Ενας ψυχολόγος θα έλεγε ότι είναι σύμπτωμα συστολής, κάποιος οφθαλμίατρος μπορεί και να μιλούσε περί στραβισμού. Ισως ήταν απλώς ενόχληση».
Και ολίγη μπανάλ πολιτική
Οι ξεχωριστές συνεντεύξεις Τύπου, συνέχισε την ανάλυσή του ο συντάκτης, αποκάλυψαν αντίθετες συμπεριφορές. Ο Πούτιν, ο οποίος είχε προσέλθει στη σύνοδο κορυφής εγκαίρως -«πράγμα σπάνιο από πλευράς του»-, μίλησε σε κιόσκι με γλώσσα «χαλαρή, κάποιες φορές και ευχάριστη ακόμη, με κάποιον σαρκασμό όταν οι δημοσιογράφοι τον κατηγόρησαν για τη φυλάκιση του Ναβάλνι και για τις παρεμβολές στον κυβερνοχώρο, στην Ουκρανία. Εμοιαζε να έχει πάρει αυτό που ήθελε, τον σεβασμό που ζητά η Ρωσία από τη Δύση σαν απόδειξη ότι η Αμερική και ο κόσμος όλος δεν μπορούν να κάνουν χωρίς αυτόν».
Η απόφανση του Φραντσεσκίνι είναι ότι ο Πούτιν απόλαυσε τη συμμετοχή του στο μίτινγκ: «Ηταν τόσο χαρούμενος που πήγε εκεί, έδειχνε ότι δεν ήθελε να φύγει ποτέ». Και ομιλητικός, πάνω απ’ όλα, «αφού μίλησε μία ώρα, ενώ στη Μόσχα μιλάει μία φορά τον χρόνο».
Αντιθέτως, ο Μπάιντεν, μιλώντας κατόπιν και σε υπαίθριο χώρο με φόντο τη λίμνη, «ήταν σοβαρός». Ωστόσο έκανε ζέστη. Ο αμερικανός πρόεδρος «έβγαλε το σακάκι του επειδή ίδρωσε, έδωσε τηλεγραφικές απαντήσεις και έκλεισε την υπόθεση όσο πιο γρήγορα γινόταν». Ο συντάκτης έγραψε ότι η τελευταία ερώτηση δεν του άρεσε και πολύ, έτσι έφυγε «κάπως ενοχλημένος».
Ο Φραντσεσκίνι συμμερίστηκε την αντίδραση του Μπάιντεν: «Κατανοητή η δυσφορία του. Τώρα πρέπει να δείξει στα γεράκια των ΗΠΑ τι κέρδισε από το μίτινγκ, συνομιλώντας με κάποιον που έχει χαρακτηρίσει “φονιά χωρίς ψυχή”».