Ο Ολυμπιακός έχει «καθαρίσει» και τους τέσσερις πρώτους αγώνες του στην Ευρωλίγκα. Με ένα περήφανο ρεκόρ 4-0 πάει στη Βαρκελώνη και χάνει από την Μπαρτσελόνα που (ακόμη και σήμερα) παραπαίει. Στο αμέσως επόμενο ματς -την περασμένη Παρασκευή- χάνει (στο ΣΕΦ) και από τον Παναθηναϊκό, ο οποίος εκτός έδρας δεν κερδίζει… ούτε με αίτηση. Και χθες (Τετάρτη), τσαλακωμένος από την έντονη αμφισβήτηση των ίδιων των οπαδών του, νικά (90-83, στην παράταση) τη Φενέρμπαχτσε μέσα στο «σπίτι» της. Την Πρωταθλήτρια Ευρώπης των 30 εκατομμυρίων ευρώ, η οποία μετράει τρεις ήττες σε επτά αγωνιστικές.
Η Μπαρτσελόνα παίζει χθες (στη Νυρεμβέργη) με την τυπικά γηπεδούχο Μπάμπεργκ, και στην πρώτη περίοδο προηγείται 38-12. Αλλά, με μία ανατροπή που παρόμοια δεν έχουν ξανακάνει, οι Γερμανοί επιστρέφουν από τους -26 πόντους και, στο τέλος, κερδίζουν τους Καταλανούς (84-81). Η Αναντολού Εφές, που έχει χάσει απ’ όλους, κάνει το πρώτο της «διπλό» (85-89) στη Βαρκελώνη, κι έπειτα νικά (και) στο Τελ-Αβίβ τη Μακάμπι, η οποία κέρδισε (90-83) την πανίσχυρη -έστω πληγωμένη από απανωτούς τραυματισμούς- Ρεάλ Μαδρίτης. Που έχει πάθει πανωλεθρία (105-75) στη Βιτόρια από την Μπασκόνια. Η Ζαλγκίρις, η… τελευταία τρύπα της φλογέρας, έχει πάρει φόρα και τους κερδίζει (σχεδόν) όλους. Ζήτω η τρέλα!
Ολη η μπασκετική Ευρώπη απολαμβάνει μία συναρπαστική Ευρωλίγκα, στην οποία τα πάντα μπορεί να συμβούν. Οι αλλεπάλληλοι αγώνες, τα εξοντωτικά ταξίδια, οι τραυματισμοί, ο χρόνος προσαρμογής που χρειάζονται οι νέοι παίκτες κάθε ομάδας -ιδίως όσοι προέρχονται από το ΝΒΑ-, έχουν κάνει την ευρωπαϊκή βερσιόν του ΝΒΑ θεαματικά απρόβλεπτη. Μόνον εμείς, οι Ελληνάρες, αντί να αφεθούμε στη μαγεία της αβεβαιότητας για το αποτέλεσμα, σιχτιρίζουμε τις ομάδες μας όταν χάνουν. Αδειάζουμε το γήπεδο στο 38′, κλείνουμε την τηλεόραση, απαξιώνουμε παίκτες και προπονητές που οι ίδιοι αποθεώναμε πριν από δέκα μέρες, βγάζουμε χολή στα social media. Οποιος διάβασε τα χυδαία σχόλια στον ιστότοπο της ΚΑΕ Ολυμπιακός, τη νύχτα της περασμένης Παρασκευής, κοκκίνησε από ντροπή.
Ποιο ήταν το «έγκλημα» του Γιάννη Σφαιρόπουλου και των παικτών του; Το ότι έχασαν (πάλι) από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ. Πολλοί οπαδοί πιστεύουν ότι «το μπάσκετ είναι ένα απλό άθλημα: δέκα παίκτες κυνηγούν μια πορτοκαλί μπάλα επί 40 λεπτά και στο τέλος (πρέπει να) κερδίζουμε πάντα εμείς». Μόνο που, αυτή η παράφραση της διάσημης «ατάκας» του Γκάρι Λίνεκερ δεν ισχύει παρά στο θολωμένο από τον τυφλό φανατισμό μυαλό τους. Ετσι, οι «άχρηστοι» της Παρασκευής γίνονται «ήρωες» της Τετάρτης. Κανένα πρόβλημα. Οι ίδιοι (οπαδοί) που τους έβριζαν, αύριο, στο ματς με τον Ερυθρό Αστέρα, θα τους χειροκροτήσουν για το «διπλό» στην «Ulker Arena».
Πράγματι, το μπάσκετ είναι ένα απλό άθλημα. Ο Ολυμπιακός νίκησε, χθες, επειδή αυτή τη φορά μπήκαν τα μακρινά σουτ που δεν είχαν μπει την Παρασκευή: 10/25 τρίποντα. Γιατί η ομάδα κατάφερε να συγκεντρωθεί, αν και έπαιζε σε ένα από τα πιο θορυβώδη γήπεδα της Ευρώπης. Γιατί ο Ρόμπερτς άρχισε, επιτέλους, να παίρνει μπρος (είχε 5/5 τρίποντα στην κανονική διάρκεια του αγώνα). Γιατί οι περισσότεροι «ερυθρόλευκοι» έπιασαν τη στάνταρ απόδοσή τους. Γιατί ο Ολυμπιακός δεν πανικοβλήθηκε, όταν οι Τούρκοι εξαφάνισαν τη διαφορά των 11 πόντων που είχε χτίσει τρία λεπτά πριν από τη λήξη και έστειλαν το ματς στην παράταση.
Πέντε εικοσιτετράωρα μετά το bulying που δέχτηκε από τους οπαδούς της ομάδας του, ο κόουτς Σφαιρόπουλος έκανε «ματ» στον «άρχοντα των δαχτυλιδιών», Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Τα έχει αυτά η μπάλα. Και η πορτοκαλί, και η ασπρόμαυρη. Στο τέλος του αγώνα ο προπονητής «απάντησε» στους επικριτές του με τον πιο διακριτικό τρόπο που θα μπορούσε να σκεφτεί: «Ο Ρόμπερτς είναι παίκτης υψηλού επιπέδου, ξέρουμε τι παίκτη πήραμε». Με υπογραμμισμένες τις τέσσερις τελευταίες λέξεις, καθώς πολλοί τον κατηγορούν, από καιρό, πως δεν ξέρει να διαλέγει ξένους. Πέντε από τους ξένους του σκόραραν, χθες, 65 από τους 90 πόντους του Ολυμπιακού.
Πιο σπουδαία και από τη νίκη στην Πόλη είναι η «επιστροφή» του Μπράιαν Ρόμπερτς. Στο ματς με το Ρέθυμνο έδωσε τα πρώτα δείγματα της μεγάλης του κλάσης και, χθες, μαζί με τον Πρίντεζη, ήταν αυτός που οδήγησε την ομάδα του στον θρίαμβο. Πριν από το τζάμπολ στην Κωνσταντινούπολη, είχε… ένα στα δέκα τρίποντα (στην Ευρωλίγκα). Στη Φενέρ έβαλε 5/7 και, στο σύνολο, 21 πόντους. Σκόραρε, αμύνθηκε και οργάνωσε το παιχνίδι του Ολυμπιακού με μαεστρία. Το τι είχε ακούσει γι’ αυτόν ο Σφαιρόπουλος (που τον έφερε), δεν περιγράφεται. Λίγοι είχαν την ψυχραιμία να σκεφτούν ότι ένας παίκτης που αγωνίστηκε πέντε γεμάτες σεζόν στο ΝΒΑ, δεν μπορεί να είναι για πέταμα. Η υπομονή δεν ήταν, ποτέ, το φόρτε μας.
Οχι, ο Ολυμπιακός δεν έγινε -ξαφνικά- υπερομάδα. Είχε και πάλι τα θεματάκια του, ιδίως στις επαναφορές της μπάλας. Το πιο μεγάλο του πρόβλημα ήταν ότι στα τρία τελευταία λεπτά επέτρεψε στη Φενέρ να μετατρέψει το 60-71 σε 73-73. Εχει πολλή δουλειά μπροστά του. Κέρδισε, όμως, τον χρόνο να διορθώσει τις αδυναμίες του με ηρεμία. Ο Σφαιρόπουλος ξανάγινε καλός προπονητής (μέχρι την επόμενη ήττα) και, σε μερικές μέρες, θα μπορεί -επιτέλους- να βγάλει από το συρτάρι το Plan A. Με τον Βασίλη Σπανούλη στο παρκέ.