Περίπου επτά χρόνια μετά τη νύχτα της 12ης Φεβρουαρίου 2012 στο κέντρο της Αθήνας, με τη μεγάλη φωτιά στο ιστορικό κτίριο του Ερνστ Τσίλερ στη συμβολή των οδών Σταδίου και Χρήστου Λαδά και το πλιάτσικο που ακολούθησε στα γύρω καταστήματα, έφθασε η ώρα της δικαιοσύνης για τους 15 κατηγορούμενους που είχαν συλληφθεί και ταυτοποιηθεί ως υπεύθυνοι για τις κλοπές και τις καταστροφές στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας.
Στο εδώλιο του Ζ’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών κάθισαν την περασμένη Παρασκευή συνολικά 15 άτομα προκειμένου να δικαστούν για τα αδικήματα της κλοπής από κοινού και κατά μόνας, της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και της διάθεσης προϊόντος εγκλήματος.
Οι πλημμεληματικού χαρακτήρα κατηγορίες συμπεριλαμβάνονταν στην ευρύτερη δικογραφία που έχει σχηματιστεί για την υπόθεση, με τις κακουργηματικές κατηγορίες της έκρηξης, της κατασκευής και προμήθειας εκρηκτικών υλών, του εμπρησμού και της διακεκριμένης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας.
Υπό το φόβο, όμως, παραγραφής των αδικημάτων, η δικογραφία για τα πλημμελήματα διαχωρίστηκε.
Η απόφαση ωστόσο της ελληνικής Δικαιοσύνης για 12 εκ των 15 ήταν αθωωτική. Και αυτό παρά το γεγονός ότι, όπως επισημαίνει το protothema.gr, είχαν προσκομιστεί βίντεο και τηλεφωνικές συνομιλίες που «έδεναν» τις κατηγορίες εις βάρος τους.
Ετσι, παρά τις καταστροφές σε ιστορικά κτίρια όπως αυτό όπου στεγάζονταν τα σινεμά «Αττικόν» και «Απόλλων», και τις λεηλασίες σε εμπορικά καταστήματα της ερύτερης περιοχής του κέντρου, οι κατηγορούμενοι απηλλάγησαν όλων των πλημμεληματικών κατηγοριών συμπεριλαμβανομένης αυτής για το αδίκημα της κλοπής.
Στους δύο που κρίθηκαν ένοχοι, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης έξι μηνών, ενώ σε έναν ακόμη υπήρξε αναστολή της ποινικής του δίωξης λόγω δεδικασμένου.
Σχεδόν επτά χρόνια μετά τις ταραχές του Φεβρουαρίου του 2012, η ημερομηνία εκδίκασης της κακουργηματικής δικογραφίας ακόμα εκκρεμεί, σύμφωνα όμως με νομικούς κύκλους, η ανωτέρω αθωωτική απόφαση είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσει προηγούμενο και για τη νέα ετυμηγορία.
«Κλειδί» για την αθωωτική απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου αποτέλεσε η ένσταση που κατέθεσε με την έναρξη της δίκης συνήγορος των κατηγορουμένων για τα πειστήρια των τηλεφωνικών συνομιλίων από την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου των πελατών του, με το αιτιολογικό ότι ο νόμος απαγορεύει κάτι τέτοιο για πλημμελήματα.
Η ένσταση έγινε δεκτή από το δικαστήριο, την ώρα που σε αδιέξοδο οδηγούσαν και οι μαρτυρικές καταθέσεις αφού κανείς από τους μάρτυρες (αστυνομικούς και καταστηματάρχες) δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσει μετά βεβαιότητος ανάμεσα στους κατηγορουμένους αυτούς που είχαν επιδοθεί στις λεηλασίες και το πλιάτσικο στα καταστήματα.