Η Ασρα Παναχί θέλησε να εκφράσει δια της σιωπής την αλληλεγγύη της προς τους χιλιάδες Ιρανούς, γυναίκες και άνδρες, που συνεχίζουν να διαμαρτύρονται κατά του καθεστώτος | CreativeProtagon
Επικαιρότητα

Η Ασρα Παναχί, ένα ακόμη ανήλικο θύμα των αγιατολάδων

Η 16χρονη μαθήτρια γυμνασίου άφησε την τελευταία της πνοή από επιπλοκές των τραυμάτων που υπέστη στο σχολείο, όταν ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου επειδή αρνήθηκε να ψάλει έναν ύμνο που εξυψώνει τον αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη του ιρανικού καθεστώτος
Protagon Team

Η 16χρονη Ασρα Παναχί κλήθηκε να απαγγείλει στίχους όπως: «Αυτός ο κόσμος δεν έχει νόημα χωρίς εσένα / Ω αγάπη μου, όταν είσαι παρών ανάμεσά μας ο κόσμος μας είναι σαν την άνοιξη». Επέλεξε όμως να κρατήσει το στόμα της κλειστό. Οι δυνάμεις ασφαλείας είχαν διατάξει την ίδια και τις συμμαθήτριές της σε ένα γυμνάσιο θηλέων της πόλης Αρνταμπίλ, στο βορειοδυτικό Ιράν, να ψάλουν το «Salam Farmandeh» («Χαίρε Ανώτατε Διοικητή»), έναν ύμνο αφιερωμένο στον 12ο ιμάμη των σιτών Μοχάμεντ αλ Μαχντί, ο οποίος ταυτόχρονα εξυμνεί τον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν.

Η Ασρα και μερικές φίλες της βρήκαν το κουράγιο να αντισταθούν, απλά σιωπώντας. Θέλησαν, έτσι, να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους προς τους χιλιάδες Ιρανούς, γυναίκες και άνδρες, που συνεχίζουν να διαμαρτύρονται κατά του ιρανικού καθεστώτος, στο πλαίσιο της πρωτοφανούς έκρηξης λαϊκής οργής που προκάλεσε ο θάνατος της 22χρονης Μάχσα Αμινί στα χέρια της αστυνομίας ηθών της Τεχεράνης τον προηγούμενο μήνα, αφότου συνελήφθη επειδή δεν φορούσε σωστά το χιτζάμπ της.

Την Πέμπτη 13 Οκτωβρίου, η Ασρα και οι συμμαθήτριές της αρνήθηκαν να υπακούσουν και το πλήρωσαν πολύ ακριβά. Ξυλοκοπήθηκαν βάναυσα από τους άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας, ενώ στη συνέχεια ορισμένα από τα κορίτσια συνελήφθησαν και άλλα, μεταξύ των οποίων και η Ασρα Παναχί, διακομίστηκαν στο νοσοκομείο. Την επομένη, όμως, η 16χρονη μαθήτρια άφησε την τελευταία της πνοή, από επιπλοκές των τραυμάτων που υπέστη στο σχολείο.

Την επιδρομή των δυνάμεων ασφαλείας στο γυμνάσιο θηλέων του Αρνταμπίλ κατήγγειλε το Συντονιστικό Οργανο Ενώσεων Εκπαιδευτικών του Ιράν. Αναμενόμενα, κυβερνητικοί αξιωματούχοι αρνήθηκαν ότι οι δυνάμεις ασφαλείας έφεραν οποιαδήποτε ευθύνη, ενώ μετά τη νέα έκρηξη οργής που προκάλεσε η είδηση του θανάτου της ανήλικης μαθήτριας, ένας άνδρας που αναγνωρίστηκε ως θείος της εμφανίστηκε στα κρατικά τηλεοπτικά κανάλια, ισχυριζόμενος ότι πέθανε από συγγενή καρδιοπάθεια.

Στη συνέχεια ειπώθηκαν και άλλα. «Οτι η Ασρα είχε κατάθλιψη γιατί μόλις είχε πεθάνει ο πατέρας της. Οτι η Ασρα ίσως να ήταν τρελή. Οπως ακριβώς λεγόταν ότι ο θάνατος της Μάχσα Αμινί οφειλόταν σε όγκο στον εγκέφαλο που είχε από τότε που ήταν μικρή, έτσι και ο θάνατος της 16χρονςη μαθήτριας από το Αρνταμπίλ παρουσιάστηκε ως αποτέλεσμα ζητήματος υγείας», συνοψίζει στο ρεπορτάζ της η Γκρέτα Πριβιτέρα της Corriere della Sera.

Το τελευταίο διάστημα και στο πλαίσιο των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας που εξακολουθούν να συγκλονίζουν το Ιράν, ακτιβιστές έχουν αναφέρει πολλές φορές ότι άνδρες της αστυνομίας και των δυνάμεων ασφαλείας εξαναγκάζουν συγγενείς θυμάτων τους να παραποιούν την αλήθεια όσον αφορά τον θάνατό τους. «Αλλά το γεγονός ότι η Ασρα δεν είχε κανένα πρόβλημα στην καρδιά επιβεβαιώνεται από τα μετάλλιά της στην κολύμβηση: ήταν μια μικρή πρωταθλήτρια», μας πληροφορεί η ιταλίδα δημοσιογράφος.

Σύμφωνα με την έκθεση του σωματείου των εκπαιδευτικών του Ιράν, τουλάχιστον ακόμη μια μαθήτρια ξυλοκοπήθηκε τόσο βάναυσα που έπεσε σε κώμα, αλλά οι όποιες ειδήσεις μόλις που κυκλοφορούν, καθώς το Διαδίκτυο είναι τόσο αργό που συχνά δεν είναι δυνατή ούτε καν η πρόσβαση. Αυτό σημαίνει πως «υπάρχει άφθονος χρόνος, ούτως ώστε η αλήθεια να αναμειχθεί με τα ψέματα του καθεστώτος».

Αυτό, ωστόσο, δεν εμποδίζει τη νεολαία του Ιράν να αντιστέκεται, παρότι γνωρίζει ότι το τίμημα ενδέχεται να είναι πολύ βαρύ, ενδεχομένως θανατηφόρο. Κατά τις προηγούμενες εβδομάδες, αρχικά τα πανεπιστήμια, στη συνέχεια τα γυμνάσια και τα λύκεια, αργότερα και τα δημοτικά σχολεία, κατέστησαν σταδιακά κύριοι στόχοι των δυνάμεων ασφαλείας, που πραγματοποιούν τιμωρητικές επιδρομές για τα βίντεο που καταφέρνουν να αναρτούν οι νέες και οι νέοι του Ιράν στο Διαδίκτυο.

«Οταν βλέπουν να κυκλοφορούν βίντεο κοριτσιών χωρίς τζιχάμπ, να τραγουδούν κατά του καθεστώτος, να υψώνουν το μεσαίο δάχτυλο μπροστά στη φωτογραφία του ανώτατου ηγέτη, να επαναστατούν, εκείνοι πραγματοποιούν επιδρομές και ξυλoκοπούν μέχρι θανάτου», συνοψίζει η Γκρέτα Πριβιτέρα. Εν τω μεταξύ, οι εκπαιδευτικοί του Ιράν, θέλοντας να εκφράσουν την εναντίωσή τους στο καθεστώς, καταδίκασαν τις επιδρομές σε σχολεία ως «βάναυσες και απάνθρωπες», ζητώντας συγχρόνως την παραίτηση του υπουργού Παιδείας Γιουσέφ Νούρι.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της οργάνωσης Iran Human Rights, στο πλαίσιο των διαδηλώσεων και των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας που συνταράσσουν τη χώρα τον τελευταίο μήνα, έως την περασμένη Δευτέρα είχαν σκοτωθεί 215 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 27 παιδιών. Η είδηση του θανάτου της Ασρα Παναχί είχε ως αποτέλεσμα την περαιτέρω κινητοποίηση μαθητριών και φοιτητριών σε ολόκληρη τη χώρα, οι οποίες έσπευσαν να οργανωθούν, ούτως ώστε να κατεβούν στους δρόμους και να συμμετάσχουν σε διαδηλώσεις.

«Κορίτσια με το πρόσωπο ακάλυπτο δίπλα σε άνδρες φίλους τους, βροντοφωνάζοντας “zan, zendegi, azadi” («γυναίκα, ζωή, ελευθερία»), εξακολουθούν να διαδηλώνουν, να κόβουν τα μαλλιά τους, να ζητούν δικαιώματα και το τέλος της θεοκρατικής δικτατορίας. Απαιτούν ελευθερία και δρουν στις πλατείες, στο Telegram, μέσω του WhatsApp, για να θέσουν τις βάσεις αυτού που πολλοί ευελπιστούν ότι θα μετεξελιχθεί σε επανάσταση», γράφει η δημοσιογράφος της Corriere.

Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και η 19χρονη «Νερτζίς» (δεν είναι αυτό το πραγματικό της όνομα). Εξήγησε πως ο θάνατος της Ασρα Παναχί (καθώς και των Νίκα Σαχκαράμι και Σαρίνα Εσμαϊλζαντέχ, άλλων δύο μαθητριών ηλικίας 16 και 17 ετών, που επίσης ξεψύχησαν στα χέρια των δυνάμεων ασφαλείας) συσπείρωσε τους νέους ανθρώπους ανά την ιρανική επικράτεια γύρω από έναν κοινό σκοπό.

«Δεν έχω ούτε έναν συγγενή στο Αρνταμπίλ, αλλά αυτή η βάναυση καταστολή των αδελφών μας, οι οποίες ήταν μόλις 16 ετών, έχει αφυπνίσει ολόκληρο το έθνος. Ποτέ δεν γνωρίζαμε ότι ήμασταν τόσο ενωμένοι – στο Μπαλουχιστάν καθώς και στις κουρδικές περιοχές. Ο κόσμος έχει ακούσει για τη Νίκα, τη Σαρίνα και την Ασρα, αλλά υπάρχουν τόσα άλλα ανώνυμα παιδιά για τα οποία δεν γνωρίζουμε τίποτα», είπε.

«Δεν είναι μόνο ο θάνατος της Ασρα. Η Ισλαμική Δημοκρατία σκοτώνει τον λαό μας εδώ και 40 χρόνια, αλλά οι φωνές μας δεν ακούγονταν. Αφήστε τον κόσμο να καταλάβει ότι αυτό δεν είναι πλέον διαμαρτυρία – απευθύνουμε έκκληση για επανάσταση. Τώρα που ακούτε όλοι τις φωνές μας, δεν θα σταματήσουμε», πρόσθεσε.

Εν τω μεταξύ, παρά τις ανησυχίες που είχαν εκφράσει τις προηγούμενες ημέρες φίλοι και συγγενείς της, αλλά και η περσική υπηρεσία του BBC, επέστρεψε τελικά στο Ιράν το πρωί της Τετάρτης η πρωταθλήτρια της αναρρίχησης Ελνάζ Ρεκαμπί, η οποία προξένησε αίσθηση με την εμφάνισή της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αναρρίχησης της Σεούλ, χωρίς το υποχρεωτικό για τις Ιρανές κάλυμμα της κεφαλής.

Την 33χρονη αθλήτρια υποδέχτηκε πλήθος κόσμου στο διεθνές αεροδρόμιο της Τεχεράνης βροντοφωνάζοντας το όνομά της και αποκαλώντας την «ηρωίδα». Η εμφάνιση της Ρεκαμπί στον τελικό της Κυριακής χωρίς την υποχρεωτική μαντίλα θεωρήθηκε ευρέως ως τολμηρή δημόσια δήλωση υπέρ των εξεγερμένων γυναικών που διεκδικούν τα δικαιώματά τους στους δρόμους και τις πλατείες ολόκληρου του Ιράν.

Την Τρίτη, μέσω ανάρτησής της στο Instagram, σε έναν λογαριασμό που φέρεται ότι της ανήκει, η αθλήτρια ανέφερε πως παρέλειψε να φορέσει το χιτζάμπ της «ακούσια», δίχως ωστόσο να είναι ξεκάθαρο εάν όντως συνέταξε η ίδια το μήνυμα. Ιρανοί ακτιβιστές καταγγέλλουν εδώ και καιρό ότι οι Αρχές εξαναγκάζουν και τους αθλητές να προβαίνουν σε ψευδείς δηλώσεις/ομολογίες στα κρατικά ΜΜΕ.  

Πάντως, κατά την άφιξή της στην Τεχεράνη, φορώντας ένα μαύρο καπέλο του μπέιζμπολ και μια μαύρη κουκούλα που κάλυπτε τα μαλλιά της, επανέλαβε πως η παράλειψή της ήταν ακούσια. Σημείωσε, επίσης, ότι βρισκόταν σε χώρο αναμονής μόνο για γυναίκες πριν από την αναρρίχησή της. «Επειδή ήμουν απασχολημένη με τα παπούτσια μου και τον εξοπλισμό μου, ξέχασα να φορέσω το χιτζάμπ μου και μετά πήγα να αγωνιστώ», είπε. «Επέστρεψα στο Ιράν με ηρεμία, αν και είχα μεγάλη ένταση και άγχος. Αλλά μέχρι στιγμής, δόξα τω Θεώ, δεν έχει συμβεί κάτι», συμπλήρωσε.