Οι επιστήμονες στην Ανταρκτική μελετούν από κοντά το μεγαλύτερο παγόβουνο του κόσμου –περίπου τρεις φορές το μέγεθος της πόλης της Νέας Υόρκης– το οποίο δημιουργήθηκε στην παγωμένη ήπειρο πριν από σχεδόν 40 χρόνια.
Το τεράστιο παγόβουνο, γνωστό ως A23a, ήταν κάποτε προσκολλημένο στους πάγους της Δυτικής Ανταρκτικής, νότια της Χιλής, αλλά αποκόπηκε το 1986. Από τότε, το παγόβουνο έχει καθηλωθεί στη Θάλασσα Γουέντελ, κολλημένο στον πυθμένα του ωκεανού.
Ομως, την περασμένη εβδομάδα, η Βρετανική Ομάδα Ερευνών της Ανταρκτικής χρησιμοποίησε δορυφορικές εικόνες για να επιβεβαιώσει ότι το παγόβουνο δεν είναι πλέον κολλημένο και παρασύρεται προς το υποανταρκτικό νησί της Νότιας Γεωργίας.
Βρετανοί επιστήμονες στο ερευνητικό σκάφος «RRS Sir David Attenborough» μπόρεσαν να επιθεωρήσουν το παγόβουνο και να το «συστήσουν» στον υπόλοιπο κόσμο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες Guardian, το παγόβουνο έχει έκταση περίπου 4.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, που είναι περισσότερο από το διπλάσιο από το μέγεθος του ευρύτερου Λονδίνου.
Το ερευνητικό σκάφος πλησίασε το A23a ενώ ταξίδευε νότια για να διερευνήσει πώς τα οικοσυστήματα της Ανταρκτικής επηρεάζουν τους κύκλους άνθρακα και θρεπτικών ουσιών του ωκεανού.
Ο δρ Αντριου Μέγερς, ο επικεφαλής επιστήμονας στο πλοίο, είπε ότι ήταν «απίστευτα τυχεροί που η διαδρομή του παγόβουνου έξω από τη Θάλασσα Γουέντελ βρισκόταν ακριβώς απέναντι από τη διαδρομή του πλοίου μας και είχαμε την κατάλληλη ομάδα στο πλοίο για να εκμεταλλευτούμε αυτήν την ευκαιρία».
«Είμαστε τυχεροί που η μελέτη του A23a δεν είχε αντίκτυπο στους πολύ περιορισμένους χρόνους της επιστημονικής αποστολής μας, και είναι εκπληκτικό να βλέπουμε αυτό το τεράστιο παγόβουνο από κοντά, εκτείνεται μέχρι εκεί που φτάνουν τα μάτια μας», είπε.
Η Λόρα Τέιλορ, βιογεωχημικός, ήταν μέλος της ομάδας επιστημόνων που συνέλεξαν δείγματα θαλασσινού νερού γύρω από το παγόβουνο. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι αυτά τα δείγματα θα βοηθήσουν στον προσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο το παγόβουνο επηρεάζει τα επίπεδα άνθρακα στο νερό.
«Γνωρίζουμε ότι αυτά τα γιγάντια παγόβουνα μπορούν να παρέχουν θρεπτικά συστατικά στα νερά από τα οποία περνούν, δημιουργώντας ακμάζοντα οικοσυστήματα σε κατά τα άλλα λιγότερο παραγωγικές περιοχές», είπε η Τέιλορ. «Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι ποια διαφορά μπορούν να κάνουν τα συγκεκριμένα παγόβουνα, η κλίμακα και η προέλευσή τους σε αυτή τη διαδικασία».
Τα δεδομένα που συγκέντρωσε η ομάδα αναμένεται να βελτιώσουν την κατανόησή μας για αυτές τις διαδικασίες, αλλά και την κλιματική αλλαγή.