Περισσότεροi από το 40% των παγετώνων της Ανταρκτικής έχουν συρρικνωθεί από το 1997, με σχεδόν τους μισούς να μη δείχνουν «κανένα σημάδι ανάκαμψης», διαπίστωσε μια μελέτη που συνδέει την αλλαγή που παρατηρείται στην ήπειρο με την κλιματική κατάρρευση.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ τoυ Guardian, επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Λιντς υπολόγισαν ότι 67 τρισ. τόνοι πάγου χάθηκαν στα δυτικά, ενώ 59 τρισ. τόνοι προστέθηκαν στα ανατολικά μεταξύ 1997 και 2021, με αποτέλεσμα την καθαρή απώλεια 7,5 τρισ. τόνων.
Το ζεστό νερό στη δυτική πλευρά της Ανταρκτικής λιώνει τους πάγους, ενώ στα ανατολικά, τα «ράφια πάγου» –οι παγωμένες μάζες των επιφανειών των λιμνών– είτε παραμένουν ίδια είτε αυξάνονται, καθώς το νερό εκεί είναι πιο κρύο.
Τα «ράφια πάγου» βρίσκονται στην άκρη των παγετώνων και επιβραδύνουν τον ρυθμό ροής των πάγων στη θάλασσα. Οταν συρρικνώνονται, οι παγετώνες απελευθερώνουν μεγαλύτερες ποσότητες γλυκού νερού στη θάλασσα, που μπορεί να διαταράξουν τα ρεύματα του Νότιου Ωκεανού.
Ο δρ Μπέντζαμιν Ντέιβισον, ειδικός στην παρατήρηση της Γης και επικεφαλής της μελέτης, λέει στον Guardian: «Υπάρχει μια μικτή εικόνα γύρω από την επιδείνωση των παγετώνων, και αυτό σχετίζεται με τη θερμοκρασία των ωκεανών και τα ωκεάνια ρεύματα γύρω από την Ανταρκτική».
«Το δυτικό μισό της ηπείρου είναι εκτεθειμένο σε ζεστό νερό, το οποίο μπορεί να διαβρώσει γρήγορα τα “ράφια πάγου” από κάτω, ενώ μεγάλο μέρος της ανατολικής Ανταρκτικής διαθέτει επί του παρόντος προστασία έναντι του ζεστού νερό που το περιβάλει, από μια ζώνη κρύου νερού στην ακτή» εξηγεί ο Ντέιβισον.
Οι επιστήμονες μέτρησαν χρόνο με τον χρόνο τις αλλαγές στον πάγο χρησιμοποιώντας δορυφόρους που μπορούν να δουν μέσα από το παχύ σύννεφο που δημιουργείται κατά τη διάρκεια μεγάλων πολικών νυχτών. Οι ερευνητές εξέτασαν περισσότερες από 100.000 εικόνες που τραβήχτηκαν από το Διάστημα για να αναλύσουν την υγεία των «ραφιών πάγου», τα οποία μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην υπόλοιπη Υφήλιο, και δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Scientific Advances.
Οι εκτιμώμενοι σε 67 εκατ. τόνοι γλυκού νερού που απελευθερώνονται στον ωκεανό κατά τη διάρκεια της 25ετούς περιόδου από το 1997 έως το 2021 επηρεάζουν τα ωκεάνια ρεύματα, που μεταφέρουν θερμότητα και θρεπτικά συστατικά σε όλον τον κόσμο. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η απώλεια πάγου είναι αποτέλεσμα της κλιματικής κρίσης, καθώς θα υπήρχε περισσότερος επαναναπτυγμένος πάγος εάν αυτός ήταν μέρος ενός κύκλου φυσικής μεταβολής.
Ο Ντέιβισον εξηγεί: «Περιμέναμε ότι τα περισσότερα “ράφια πάγου” θα περνούσαν από κύκλους ταχείας αλλά βραχύβιας συρρίκνωσης, και στη συνέχεια θα αναπτύσσονταν ξανά με αργό ρυθμό. Αντίθετα, βλέπουμε ότι σχεδόν τα μισά από αυτά συρρικνώνονται, χωρίς σημάδια ανάκαμψης».
Τον περασμένο μήνα, μια μελέτη διαπίστωσε ότι η Ανταρκτική είναι πιθανό να θερμαίνεται με σχεδόν διπλάσιο ρυθμό από ό,τι ο υπόλοιπος κόσμος – και ταχύτερα από όσο προβλέπουν τα μοντέλα κλιματικής κρίσης.
Επιστήμονες στη Γαλλία ανέλυσαν πρόσφατα 78 πυρήνες πάγου της Ανταρκτικής για να αναδημιουργήσουν θερμοκρασίες που χρονολογούνται πριν από 1.000 χρόνια, και διαπίστωσαν ότι η θέρμανση σε όλη την ήπειρο ήταν μεγαλύτερη από όση θα αναμενόταν από τις μη κλιματικά χειραγωγημένες ταλαντεύσεις της φύσης.