Εχει η διοίκηση Τραμπ κάποια στρατηγική για τη Μέση Ανατολή; Οι Financial Times φοβούνται ότι δεν έχει. Μάλιστα γράφουν για «θανατηφόρο σύγχυση» και για αλλεπάλληλες αντιφατικές δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ και του υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησής του, Μάικ Πομπέο.
Βάσει των κατά καιρούς δηλωθέντων από αυτούς, πότε τα αμερικανικά στρατεύματα φεύγουν «τάχιστα» από τη Συρία, πότε «με το πάσο τους», πάντα όμως οι Κούρδοι -σύμμαχοι κατά τα λοιπά των ΗΠΑ- εγκαταλείπονται έρμαια των Τούρκων οι οποίοι τους μισούν.
«Τρελά» πράγματα
Βέβαια, αν οι Τούρκοι «αγγίξουν» τους Κούρδους της Συρίας, τότε «η Τουρκία θα καταστραφεί οικονομικά» από τις ΗΠΑ. Οι FT χρησιμοποιούν με ειρωνική διάθεση το «απειλητικό» για την Τουρκία tweet του αμερικανού προέδρου, καθώς οι εξελίξεις είναι τραγελαφικές και δυσμενέστατες για τους Κούρδους: την περασμένη Δευτέρα Τραμπ και Ερντογάν, έπειτα από τηλεφωνική επικοινωνία, «τα βρήκαν». Ετσι ο τελευταίος ανακοίνωσε τη δημιουργία «ζώνης ασφαλείας» πλάτους 32 χιλιομέτρων στη βόρεια Συρία υπό τον έλεγχο των τουρκικών δυνάμεων – μάλιστα, κατά πληροφορίες, η έμπνευση είναι του… «απειλήσαντος» Τραμπ.
Μόνο ένα «καθαρό μήνυμα» διακρίνει η βρετανική εφημερίδα στην αμερικανική εξωτερική πολιτική: αυξάνεται η αμερικανική γερακίσια επιθετικότητα (hawkishness είναι το ουσιαστικό που χρησιμοποιεί) προς το Ιράν.
Επ’ αυτού συμφωνεί και η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal η οποία πιστεύει ότι διαμορφώνεται μία αμερικανική στρατηγική στη βάση της σύμπηξης ενός συνασπισμού σουνιτικών κρατών (αραβικά + Τουρκία) με το Ισραήλ, προς εξουδετέρωση της ιρανικής επιρροής στην περιοχή. Δηλαδή, η πολιτική Τραμπ υπάρχει και μάλιστα στον αντίποδα της πολιτικής Ομπάμα, ο οποίος κατά το διάστημα της προεδρίας του προώθησε την ειρήνευση στις σχέσεις ΗΠΑ – Ιράν.
Πάνω από όλα, λέει το φύλλο της Wall Street, υπάρχει μια θεμελιώδης αντίφαση στην πολιτική Τραμπ: ο σχεδιαζόμενος συνασπισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ισχυρή δέσμευση των ΗΠΑ, όμως ακριβώς αυτή τη δέσμευσή τους θέλουν να αποφύγουν οι Αμερικανοί! Η εφημερίδα κρίνει ότι για να επιτύχει αυτή η στρατηγική απαιτούνται «εξαιρετικές διπλωματικές δεξιότητες και κάποια τύχη».
Και οι δύο αναλύσεις πάντως -των FT και της WSJ- δεν ασχολούνται με το Παλαιστινιακό. Ισως επειδή το ειρηνευτικό πλαίσιο είναι εκτός αμερικανικού πλάνου, άρα ένα θέμα που εθεωρείτο κρίσιμο για δεκαετίες δεν ενδιαφέρει πλέον κανέναν.