Πάνω σε μία ιδέα του Μπόρις Τζόνσον μπορείς να χτίσεις πύργους στην άμμο αν είσαι βουλευτής των Τόρις ή και απλός ψηφοφόρος τους, μπορείς όμως και να γράψεις ένα χιουμοριστικό κείμενο αν είσαι φιλοπαίγμων δημοσιογράφος σαν τον Μάσιμο Γκραμελίνι της Corriere della Sera. Ας πάρουμε το στόρι από την αρχή.
Τις προάλλες ο βρετανός πρωθυπουργός, σε φεμινιστικό οίστρο –μάλλον απότοκο της αμερικανικής δικαστικής απόφασης για τις εκτρώσεις–, έκανε στον γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό ZDF την εξής νόστιμη δήλωση: «Αν ο Πούτιν ήταν γυναίκα, κάτι που προφανώς δεν είναι, αλλά ας πούμε ότι ήταν, δεν νομίζω ότι θα είχε ξεκινήσει έναν τρελό, φαύλο πόλεμο εισβολής και βίας με τον τρόπο που το έχει κάνει στην Ουκρανία».
Ωραίο γκολ, φαλτσαριστό και με το… τακουνάκι. Και έτρεξε ο Μπόρις να μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα ώστε να προλάβει να σκοράρει ξανά: «Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία είναι τέλειο παράδειγμα τοξικής αρρενωπότητας». Προτού λήξει το ματς είχε και ένα σουτ στο δοκάρι: ζήτησε «καλύτερη εκπαίδευση για τα κορίτσια σε όλον τον κόσμο και περισσότερες γυναίκες σε θέσεις εξουσίας».
Ο Ντμίτρι Πεσκόφ, εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, δεν του θύμισε ότι η Μάργκαρετ Θάτσερ, πρωθυπουργός των Τόρις, κάποτε έκανε πόλεμο στην Αργεντινή, αλλά του είπε ότι ο Φρόιντ έχασε ένα θέμα για ψυχανάλυση. Ντεφορμέ η Ρωσία, λοιπόν, τις προάλλες, κουρασμένη ομάδα.
Λίγες ώρες αργότερα ο συντάκτης της Corriere, με αφορμή τα προαναφερθέντα έγραψε ότι η παρατήρηση του Τζόνσον ήταν καλή αλλά «θα ήταν κρίμα να περιορίσουμε το θέμα στον φαλλοκράτη Πούτιν και στην αυλή των νταήδων του». Και άρχισε το δικό του παιχνίδι: «Αν ο Τζο Μπάιντεν ήταν γυναίκα, δεν θα αποκαλούσε τον Ρώσο πρόεδρο χασάπη; Οχι δημοσίως ίσως, και πάντως όχι προτού τον ειρωνευτεί με ένα ψεύτικο κομπλιμέντο. Ο ίδιος ο Τζόνσον, αν ήταν γυναίκα, δεν θα είχε αποφύγει κάμποσες βλακείες, όπως να οργανώνει ιδιωτικά πάρτι κατά τη διάρκεια του λοκντάουν που ο ίδιος επέβαλε; Και μετά δεν θα είχε αποφύγει να πιαστεί κορόιδο;»
Και αν ο Σολτς ήταν γυναίκα, συνέχισε το πρέσινγκ ο Ιταλός, δεν θα ήταν η… Μέρκελ; Ως γνωστόν, στο αθάνατο ιταλικό ποδόσφαιρο τα φάουλ δεν επιτρέπονται απλώς, επιβάλλονται: «Αν ο Μπερλουσκόνι ήταν γυναίκα, δεν ξέρω… Αλλά αν ο Πούτιν ήταν γυναίκα, σίγουρα ο Μπερλουσκόνι θα είχε προσπαθήσει να τη ρίξει»…
Στο δικό του ματς, ο ιταλός συντάκτης τελικά θριάμβευσε με ένα υπέροχο φινάλε, μπλοφατζίδικο, που το αποθέωσε η λαϊκή κερκίδα: «Και αν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ήταν γυναίκα, δεν θα αντιμετώπιζε τις κρίσεις των τελευταίων ετών με λίγο παραπάνω τακτ, με ενσυναίσθηση και με αποφασιστικότητα; Ωχ, μου λένε ότι είναι γυναίκα!..»