Οι αντίπαλες δυνάμεις στη Λιβύη ανακοίνωσαν χωριστά την Παρασκευή πως προχωρούν σε γενική κατάπαυση του πυρός και πως θα οργανώσουν προσεχώς εκλογές στο πλαίσιο μιας «συνεννόησης» η οποία χαιρετίστηκε από τον ΟΗΕ αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Αθήνα.
Πώς προέκυψε όμως αυτή η συμφωνία;
Κατά τον ανταποκριτή της ιταλικής εφημερίδας Corriere Della Sera στην Ουάσινγκτον, η εκεχειρία επιτεύχθηκε – σχεδόν επιβλήθηκε – από την αμερικανική κυβέρνηση μέσω Καΐρου, το οποίο οι ΗΠΑ ούτως ή άλλως χρηματοδοτούν σε στρατιωτικό επίπεδο ποντάροντας πάνω του τόσο για την «σταθερότητα» (όπως την εννοούν οι ΗΠΑ) στην Μέση Ανατολή, όσο και για την ελαχιστοποίηση της (ολοένα και αυξανόμενης) ρωσικής επιρροής στη Λιβύη.
Ο πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι και ο αμερικανός ομόλογός του Ντόναλντ Τραμπ είχαν τις πρώτες σχετικές συνομιλίες στις 20 Ιουλίου, όταν και συμφώνησαν για την ανάγκη κατάπαυσης του πυρός στη Λιβύη και την αποφυγή κλιμάκωσης των εχθροπραξιών μεταξύ των δυνάμεων που πολεμούν εκεί.
Ο αιγύπτιος πρόεδρος είχε ήδη ξεκαθαρίσει ότι το Κάιρο δεν θα παραμείνει αδρανές απέναντι σε αυτό που χαρακτήρισε ως «απειλή για την ασφάλεια της Αιγύπτου και της Λιβύης».
Την σκυτάλη των συνομιλιών πήραν, στις 7 Αυγούστου, οι υπουργοί Εξωτερικών των δυο χωρών. Μάικ Πομπέο και Σάμεχ Σούκρι είχαν τηλεφωνική επικοινωνία όπου ο Αιγύπτιος εξήγησε στον αμερικανό ομόλογό του τη σταθερή στάση της Αιγύπτου σχετικά με το ζήτημα της Λιβύης και τις προσπάθειες που καταβάλλει το Κάιρο για μία πολιτική και ειρηνική διευθέτηση της κρίσης μέσω της Διακήρυξης του Καΐρου, η οποία αποτελεί μέρος των αποτελεσμάτων της συνόδου κορυφής του Βερολίνου.
Την ίδια ημέρα, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Τρίπολη, Ρίτσαρντ Νόρλαντ, έλαβε μέσω τηλεδιάσκεψης το «ναι» του πρωθυπουργού της κυβέρνησης της Τρίπολης Αλ-Σαράζ για την εκεχειρία ενώ προηγουμένως είχε ήδη συναντηθεί από κοντά με τον εκπρόσωπο του Χαφτάρ, πρόεδρο του αιρετού κοινοβουλίου της Λιβύης, Αγκίλα Σάλεχ, ο οποίος είχε δώσει και αυτός την συγκατάθεσή του.
Στη συνέχεια, ο Νόρλαντ, ενημέρωσε σχετικά και την Τουρκία γι’ αυτή την εξέλιξη, μεταβαίνοντας στην Αγκυρα.
Κάπως έτσι, οι ΗΠΑ πέτυχαν τον αρχικό τους στόχο που ήταν αφενός η κατάπαυση του πυρός και αφετέρου ο τερματισμός της δράσης ξένων δυνάμεων (κατά πρώτον της Ρωσίας και κατά δεύτερον της Τουρκίας) εντός της λιβυκής επικράτειας.
Η λύση διχοτόμησης της Λιβύης αποφεύχθηκε (προσωρινά ή μόνιμα, θα φανεί στο μέλλον), προς μεγάλη απογοήτευση της Μόσχας, αλλά και της Αγκυρας _εκτιμά η Corriere Della Sera.
Αντιθέτως, λέει η ιταλική εφημερίδα, η εξέλιξη αυτή βρίσκει ευχαριστημένη τη Γαλλία, η οποία έχει επενδύσει πολλά στη Βόρεια Αφρική -και όχι μόνο σε ενεργειακό επίπεδο, αλλά και στο ζήτημα του Μεταναστευτικού που θα μπορούσε να εξελιχθεί όπως στη Συρία, με κύματα προσφύγων να καταφεύγουν στα γαλλικά παράλια σε ένα σενάριο πιθανής διχοτόμησης της χώρας.
Φυσικά, πιο ευχαριστημένη όλων είναι η Αίγυπτος, η οποία εμφανίζεται πιο ισχυρή από ποτέ στην περιοχή, ελέω (και) αμερικανικής υποστήριξης, με το Κάιρο να θεωρεί πως μετά την κατάπαυση του πυρός και τις εκλογές, κατά πάσα πιθανότητα θα προκύψει στη Λιβύη μια κυβέρνηση που θα είναι φιλική προς την Αίγυπτο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Αρκεί όσα συμφωνήθηκαν να τηρηθούν, πράγμα διόλου βέβαιο αν κρίνει κανείς από προηγηθείσες συμφωνίες.