Οι αναλυτές το έχουν προεξοφλήσει: ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να «επανεφεύρει» τον εαυτό του αν θέλει να συνεχίσει να ελέγχει μέρος των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα. Και αυτή η διαδικασία βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.
Υπάρχουν, από τη μία, οι δημόσιες εκδηλώσεις που στοχεύουν στη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Στις 13 Ιανουαρίου, στο Μέγαρο Μουσικής, έγινε εκδήλωση για τις Πρέσπες όπου παρέστησαν διάφοροι «πρόθυμοι» της Κεντροαριστεράς για να χειροκροτήσουν τον Αλέξη Τσίπρα. Στις 28 Ιανουαρίου, έγινε ημερίδα του Δημήτρη Παπαδημούλη όπου ο τίτλος ήταν «Προοδευτική συμμαχία για δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη» –και μαζεύτηκαν πάλι οι ίδιοι (Ραγκούσης, Δανέλλης, Τζουμάκας κλπ),
Και υπάρχουν, από την άλλη, οι συμβολισμοί. Και αυτοί πρέπει να αλλάξουν, όσο το κόμμα ξεχνά τον ριζοσπαστικό, αντιευρωπαϊκό του χαρακτήρα και τώρα θέλει να εμφανίζεται ως κόμμα εξουσίας σε αγαστή συνεργασία με τις Βρυξέλλες και όσο θέλει να κάνει να ξεχαστεί η τετραετία συνεργασίας με τους δεξιούς εθνικολαϊκιστές του «συντρόφου» Πάνου Καμμένου. Ετσι, σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της «Εστίας», στην Κουμουνδούρου υπάρχει το σχέδιο να αλλάξει ακόμα και το όνομα: θα προστεθεί ο όρος «Προοδευτική Συμπαράταξη» που, εκτός των άλλων, θα παραπέμπει στο λεκτικό σχήμα «ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Συμπαράταξη» με το οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε καταφέρει το 1989 να κρατηθεί σε υψηλά ποσοστά.
Κατά την εφημερίδα, αυτό το όνομα θα αναγράφεται στα ψηφοδέλτια στις προσεχείς εκλογές, καθώς στην Κουμουνδούρου κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται εγκλωβισμένος σε ποσοστά πέριξ του 22% –παρά το επικοινωνιακό μπαράζ για την έξοδο από τα μνημόνια και την έξοδο στις αγορές. Ο μόνος τρόπος να αυξηθεί την εκλογική επιρροή του, ώστε να μπορέσει να εμποδίσει την αυτοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη και κυρίως να εμποδίσει την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2020, είναι να εμφανιστεί ως ένα κεντροαριστερό κόμμα και να προσελκύσει «ορφανά» στελέχη και ψηφοφόρους από το βαλλόμενο πανταχόθεν ΚΙΝΑΛ –πρόσφατα ο υπουργός Επικρατείας Χριστόφορος Βερναρδάκης ονειρεύτηκε τον κυβερνών κόμμα σε ρόλο «φωτισμένου ηγεμόνα της Κεντροαριστεράς».
Ενα ερώτημα βέβαια είναι πώς μπορεί να εμφανίζεται ως «φωτισμένος ηγεμόνας της Κεντροαριστεράς» ή οποιουδήποτε άλλου, ένα κόμμα που όχι μόνο έχει στις τάξεις του έναν Παύλο Πολάκη, αλλά το ύφος του το υιοθετεί πλήρως και ανερυθρίαστα ο πρόεδρός του. Ισως πάλι, ο κ. Πολάκης να μείνει και αυτός εντέχνως στην άκρη, μπας και ξεχαστούν τα υβρεολόγιά του, καθώς θα πλησιάζουμε στις εκλογές.