Ο περισσότερος από τον (πολύ) κόσμο που ανηφόρισε στο Κλειστό του Ολυμπιακού Σταδίου, δεν άφησε το σπίτι του -χρονιάρα μέρα- για να παρακολουθήσει από κοντά μια σχεδόν βέβαιη νίκη της ομάδας του. Τον ώθησε η ανυπομονησία να δει τον Αλεσάντρο Τζεντίλε για πρώτη φορά με την πράσινη φανέλα. Γνωρίζοντας, φυσικά, ότι το ματς με το Ρέθυμνο -στο οποίο ο Παναθηναϊκός σημείωσε την τέταρτη καλύτερη επίδοση (116-83) από καταβολής ΕΣΑΚΕ- δεν προσφερόταν για ασφαλή συμπεράσματα.
Ο Τσάβι Πασκουάλ ικανοποίησε την περιέργεια του κοινού αμέσως μετά τη λήξη του πρώτου δεκάλεπτου. Εριξε στο παιχνίδι τον 24χρονο ιταλό φόργουορντ στα 30 δευτερόλεπτα της δεύτερης περιόδου, με τους θεατές όρθιους να αποθεώνουν. Εκείνος, άφησε στον πάγκο το… σταριλίκι που τον συνοδεύει, και μπήκε στο παρκέ με το τρακ του πρωτάρη. Ασυνήθιστη εικόνα για τον πρώην αρχηγό της Αρμάνι Μιλάνο, ο οποίος έχει μάθει να νιώθει -και να είναι- πρωταγωνιστής.
Ασυνήθιστη ήταν και η αγωνιστική συμπεριφορά του στα 17’56” που έπαιξε, μετρώντας δυο πόντους (1/1 δίποντα), ένα ριμπάουντ, πέντε ασίστ, δυο λάθη και ένα κλέψιμο. Εδειξε μια διάθεση ομαδικότητας για την οποία δεν φημίζεται, έχοντας στο μυαλό του περισσότερο την πάσα, παρά το σουτ. Στις τρεις πρώτες επαφές του με την μπάλα προτίμησε να την μοιράσει σε συμπαίκτες του – κι όχι να πάρει πάνω του την επίθεση, που στο Μιλάνο ήταν το σήμα κατατεθέν του. Δεν είναι λίγες οι πέντε τελικές που έδωσε, δύο εκ των οποίων ήταν εντυπωσιακές. Για τον εαυτό του κράτησε μόλις μία προσπάθεια, η οποία ήταν εύστοχη, προκαλώντας εκ νέου το θερμό χειροκρότημα των οπαδών του Παναθηναϊκού.
Η πρώτη εμφάνιση του Τζεντίλε στην Αθήνα ήταν πολύ «μετρημένη», και αυτό εξηγείται αν σκεφτεί κάποιος ότι ο Ιταλός έχει προλάβει να κάνει μόλις τρεις τέσσερις πλήρεις προπονήσεις μαζί με τους νέους του συμπαίκτες. Δεν γνωρίζει, καλά καλά, ούτε δύο από τα (πολλά) εναλλακτικά συστήματα του καταλανού κόουτς. Ετσι, μπήκε αρκετά αγχωμένος στο παρκέ. Φάνηκε από την πρώτη στιγμή, ότι προσπαθούσε να κάνει μόνον τα βασικά, προκειμένου να μην επηρεάσει -αρνητικά- το παιχνίδι της ομάδας του. Η παρουσία του ήταν όσο πιο… διακριτική γινόταν. Οχι, βεβαίως, επειδή του λείπει η αυτοπεποίθηση, αλλά γιατί δεν ήθελε να διαταράξει τη «χημεία» των συμπαικτών του.
Επιπλέον, ασχέτως με την αλλαγή περιβάλλοντος, του λείπουν παιχνίδια. Χρειάζεται χρόνο, για να βρει τον ρυθμό του αλλά και την «σπιρτάδα» που τον χαρακτηρίζει ως παίκτη. Στην άμυνα υπήρχαν στιγμές που έχανε τον αντίπαλό του από το πρώτο βήμα. Κι αν αυτή η υστέρηση στην ταχύτητα φάνηκε τόσο ξεκάθαρα με αντίπαλο το ταπεινό Ρέθυμνο, στην Ευρωλίγκα θα «φωνάζει» πολύ περισσότερο. Αλλά, αυτό είναι ζήτημα προπόνησης -και λίγων εβδομάδων- για να διορθωθεί.
Αλλά, η ουσία της πρώτης του εμφάνισης με το τριφύλλι στο στήθος είναι μια πλευρά του άγνωστη σε πολλούς – ίσως και στον ίδιο τον Πασκουάλ. Είτε από ανάγκη είτε από φιλοτιμία, ο Τζεντίλε έδειξε δείγματα εξαιρετικού δημιουργού, παίκτη που μπορεί να πασάρει απ’ έξω προς τη ρακέτα -και το αντίθετο-, κάτι που λείπει από τον εφετινό Παναθηναϊκό. Η ομάδα διαθέτει μια περιφέρεια στην οποία περισσεύουν οι καλοί σουτέρ (Παππάς, Τζέιμς), όμως της λείπει η δημιουργική φαντασία. Ο Ιταλός διαθέτει αυτή την οξυδέρκεια και -πιθανότατα- ο κόουτς θα προσπαθήσει να την εκμεταλλευτεί. Ο Τζεντίλε μπορεί να γίνει ένας άτυπος πλέι-μέικερ, όταν ξεκουράζεται ο Νικ Καλάθης, ο οποίος δεν θα αγωνίζεται στη θέση «1», αλλά θα μπορεί να πασάρει με την ίδια μαεστρία.
Αρκεί, βεβαίως, ο Τζεντίλε να εξακολουθήσει να παίζει με τον ίδιο αλτρουισμό κι όταν θα έχει προσαρμοστεί πλήρως στη νέα του ομάδα, και θα αισθάνεται τις δυνάμεις του στο 100%. Ιδού, λοιπόν, το ερώτημα: θα συνεχίσει να είναι ομαδικός; Γιατί να το κάνει, ένας παίκτης που λατρεύει να κρατάει την μπάλα στα χέρια του, να «εκβιάζει» επιθέσεις και να φιλοτεχνεί τα ατομικά στατιστικά του; Επειδή μόνον έτσι θα γίνει σημαντικός σε αυτή την ομάδα, είναι η απάντηση.
Ο Παναθηναϊκός του Πασκουάλ δεν έχει καμία σχέση με την Αρμάνι που τα δυο τελευταία χρόνια επέλεξε να «χτιστεί» γύρω από τον Τζεντίλε – και το πλήρωσε ακριβά. Διανύει περίοδο εξαιρετικής φόρμας, παίζει όπως ακριβώς ζητά ο προπονητής -και αρέσει στους οπαδούς- κι έχει βρει ένα πολύ αποτελεσματικό rotation, το οποίο φέρνει νίκες ακόμη και όταν δεν παίζει καλά, όπως συνέβη στο ματς με την Μπασκόνια. Σε αυτή την ομάδα, που τον τελευταίο μήνα προοδεύει διαρκώς σε όλους τους τομείς και μετράει τέσσερις διαδοχικές νίκες στην Ευρωλίγκα, ο Ιταλός δεν πρόκειται να βρει χρόνο συμμετοχής και πρωταγωνιστικό ρόλο, αν δεν βοηθήσει ουσιαστικά κάνοντας σωστά τα απλά που του ζητούν – όχι τα περιττά που τόσο λατρεύει.
Στον Παναθηναϊκό (θέλουν να) πιστεύουν ότι και ο ίδιος το έχει αντιληφθεί: θα χρειαστεί ν’ αφήσει πίσω του τις εγωιστικές συμπεριφορές που «μουντζούρωσαν» το όνομά του και έθεσαν σε κίνδυνο την πολλά υποσχόμενη καριέρα του, πρώτα για το δικό του καλό. Λογικά, ο παίκτης που γνωρίσαμε στην Αρμάνι, έμεινε στο Μιλάνο. Στον Παναθηναϊκό, όπου θα πρέπει να πείσει τον κόσμο ότι δεν είναι «τελειωμένος» ή «προ