«Δεν κοιτάμε μόνο τι έκανε ένας παίκτης μέσα στη σεζόν, αλλά και τι πέτυχαν οι ομάδες του. Ο σύλλογος και η εθνική του». Είναι μια από τις πάγιες οδηγίες του France Football προς τους εκλέκτορες του «Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς». Θα το επιβεβαιώσει και ο Μάνος Σταραμόπουλος, ο έλληνας δημοσιογράφος που έχει το προνόμιο να ψηφίζει για τη «Χρυσή Μπάλα».
Ο Λούκα Μόντριτς κατάφερε πέρυσι να διακόψει την εναλλαγή Ρονάλντο – Μέσι στην κατάκτηση του βραβείου, για πρώτη φορά μετά το 2008, επειδή κέρδισε το Champions League με τη Ρεάλ Μαδρίτης και έφτασε στον τελικό του Μουντιάλ με την Κροατία. Ο Φάμπιο Καναβάρο ευτύχησε να κρατήσει στα χέρια του τη «Χρυσή Μπάλα», γιατί ήταν ο πρωταγωνιστής (και αρχηγός) της εθνικής Ιταλίας που σήκωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Ενώ ο Πάολο Μαλντίνι, ίσως ο κορυφαίος αμυντικός όλων των εποχών, ολοκλήρωσε μια μυθική καριέρα 24 ετών χωρίς να τιμηθεί με το ποδοσφαιρικό Οσκαρ. Είναι πολλοί οι «παιχταράδες» που αδικήθηκαν από αυτόν τον κανόνα, τον οποίο χθες (Δευτέρα)… ντρίμπλαρε ο Λιονέλ Μέσι.
Η Μπαρτσελόνα του δεν ήταν στα καλύτερά της. Κατέκτησε το ισπανικό πρωτάθλημα, όμως αποκλείστηκε στα ημιτελικά του Champions League (από τη Λίβερπουλ) κι έχασε στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας (από τη Βαλένθια). Η Αργεντινή του δεν έφτασε, καν, στον τελικό του Copa America – την άφησε εκτός η Βραζιλία. Οι ομάδες του έτερου βασικού υποψήφιου, Βίρχιλ φαν Ντάικ, τα πήγαν πολύ καλύτερα. Η Λίβερπουλ σήκωσε τη «Μεγάλη Κούπα» κι έχασε το τρόπαιο της Premier League «στον πόντο», καταρρίπτοντας ένα σωρό ρεκόρ. Η Ολλανδία έπαιξε στον μεγάλο τελικό του Nations League. Σε μια χρονιά χωρίς Μουντιάλ και Euro, αυτά τα επιτεύγματα θα έπρεπε να είναι αρκετά για τον 28χρονο, που «έλαμψε» και με τις δύο φανέλες. Αλλά, δεν ήταν. Ο Μέσι τον άφησε πίσω στην ψηφοφορία, και πήρε στην αγκαλιά του την έκτη του «Χρυσή Μπάλα» (2009, 2010, 2011, 2012, 2015, 2019). Κανείς άλλος δεν έχει τόσες. Ούτε ο Κριστιάνο (5).
Ηταν μια… δίκαιη αδικία. Ναι, ο ολλανδός στόπερ έκανε μια «σούπερ» σεζόν. Εδωσε άλλη διάσταση στο ρόλο του κεντρικού αμυντικού, μεταμόρφωσε τη Λίβερπουλ, επιδρώντας στο παιχνίδι της περισσότερο κι από τον Σαλάχ, τον Μανέ, ή τον Αλισον, τη βοήθησε να φτάσει μακριά, όσο κανένας δεν περίμενε. Ο Αργεντινός, όμως, ήταν… μια Μπαρτσελόνα μόνος του. Σκόρερ, δημιουργός και ηγέτης. Μέτρησε 51 γκολ και 22 ασίστ σε 50 ματς. Ηταν πρώτος σε τέρματα, τόσο στην Ισπανία (39 στο σύνολο), όσο και στο Champions League (12). Κέρδισε το «Χρυσό Παπούτσι». Εκτέλεσε εύστοχα περισσότερα φάουλ (8), παρά πέναλτι (5). Εβαζε ή σέρβιρε γκολ κάθε 57 λεπτά. Μα, πάνω απ’ όλα, χόρτασε τον κόσμο θέαμα, με αυτό το «μαγικό» άγγιγμα της μπάλας που μόνον εκείνος διαθέτει. Οι νίκες, οι τίτλοι, τα τρόπαια περνούν σε δεύτερη μοίρα, όταν ο Μέσι «μιλάει» στην μπάλα.
Ακόμη και ο μεγάλος χαμένος της ψηφοφορίας, ο Φαν Ντάικ, δεν διαμαρτυρήθηκε. Οταν διέρρευσε το αποτέλεσμα, υποκλίθηκε στο μεγαλείο του αργεντινού σούπερ-σταρ: «Νομίζω ότι ο Μέσι είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον Κόσμο και αξίζει τη «Χρυσή Μπάλα» για όσο συνεχίζει να αγωνίζεται… Δεν έχει σημασία εάν φτάνει στον τελικό του Champions League, ή όχι». Λίγο μετά την απονομή, επανήλθε στο θέμα: «Ηταν μια φανταστική χρονιά για μένα, αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν παίκτες σαν αυτόν, που είναι λίγο… αφύσικος».
Από το 2009 έως το 2012, ο Μέσι κέρδισε τέσσερις «Χρυσές Μπάλες» στη σειρά. Εκτοτε μέχρι την εφετινή, μόλις μια. Επειδή η Μπαρτσελόνα του δεν ήταν όπως παλιά. Ναι, αλλά ο «Pulga» είναι. Αν όχι καλύτερος. Δημιουργεί, σκοράρει και ντριμπλάρει όπως τότε, που η ομάδα – μοντέλο του Πεπ Γκουαρντιόλα «πετούσε». Η παρακμή της «Μπάρτσα» δεν τον παρέσυρε. Ισα – ίσα. Το εξωπραγματικό του ταλέντο φαίνεται, τώρα, ακόμη πιο καθαρά. Θα ήταν κρίμα, αυτός ο διαχρονικά υπέροχος ποδοσφαιριστής να στερηθεί το βραβείο που του αξίζει. Αυτό σκέφτηκαν οι ψηφοφόροι. Αυτό, και τον χρόνο του. Που τελειώνει. Και, για κακή τύχη του φαν Ντάικ, αποφάσισαν να κάνουν μια εξαίρεση στον κανόνα.
Το βραβείο παρέδωσε στον Μέσι ο περσινός νικητής, Λούκα Μόντριτς, που εφέτος δεν ήταν ούτε στους 30 τελικούς υποψήφιους. Ως ποδοσφαιριστής της Ρεάλ Μαδρίτης είχε κάθε λόγο να απουσιάσει από τη μεγάλη βραδιά του ηγέτη της Μπαρτσελόνα, όμως -προς τιμήν του- δεν το έκανε. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, αντιθέτως, απέφυγε το πικρό ποτήρι: να δει από κοντά τον Μέσι να τον ξεπερνά στις «Χρυσές Μπάλες». Προτίμησε να ταξιδέψει στο Μιλάνο, για να παραλάβει το βραβείο του κορυφαίου παίκτη στη Serie A της περασμένης αγωνιστικής περιόδου.
Κατά την παραλαβή του βραβείου του ο Μέσι, που πήγε στο Παρίσι οικογενειακώς, συγκινήθηκε και συγκίνησε με τα λόγια του: «Θυμάμαι την πρώτη μου Χρυσή Μπάλα στο Παρίσι, ήταν κάτι απίστευτο. Τώρα, 10 χρόνια μετά, βρίσκομαι σε διαφορετικό σημείο της καριέρας και της ζωής μου, με τη γυναίκα μου και τα τρία παιδιά μας. Οπως είπε και η γυναίκα μου νωρίτερα στο μήνυμα για μένα, όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε, ποτέ μου δεν έπαψα να ονειρεύομαι, να προσπαθώ να βελτιώνομαι μέρα με τη μέρα και, πάνω απ’ όλα, να απολαμβάνω το ποδόσφαιρο. Χάρη στην ευχή του Θεού, μπορώ να κάνω ακόμα αυτό που αγαπώ από μωρό παιδί. Και εάν εκείνος το θέλει, μου απομένουν ακόμα αρκετά χρόνια να απολαμβάνω. Είμαι συνειδητοποιημένος για την ηλικία μου και, πλέον, κάτι τέτοιες στιγμές τις εκτιμώ ακόμα περισσότερο, μιας και πλησιάζει η ώρα της αποχώρησής μου. Κάτι τέτοιες ώρες νιώθω ότι ο χρόνος τρέχει πολύ γρήγορα. Μακάρι να είμαι καλά, να συνεχίσω να απολαμβάνω το παιχνίδι, την οικογένειά μου, τους αντιπάλους και αυτήν την όμορφη ζωή που έχω».
Παρουσιαστής της εκδήλωσης ήταν ο Ντιντιέ Ντρογκμπά. Βρήκε, έτσι, την ευκαιρία να ζητήσει συγγνώμη από ένα παιδί που, κάποτε, αδίκησε. Του είχε ζητήσει να βγουν μια φωτογραφία, αμέσως μετά τον ημιτελικό Τσέλσι – Μπαρτσελόνα, για το Champions League, πριν από δέκα χρόνια. Ο πρώην άσος της Τσέλσι του την αρνήθηκε. Ηταν πολύ εκνευρισμένος με τον διαιτητή. Αργότερα έμαθε ποιος ήταν εκείνος ο πιτσιρικάς: ο Κιλιάν Εμπαπέ. Και χθες, με μια selfie, ο Ιβοριανός ξεπλήρωσε το χρέος του.