Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν σταθερό το αφήγημα ότι οι δημοσκοπήσεις είτε είναι στημένες υπέρ της ΝΔ, είτε, στην πιο διακριτική μορφή της κριτικής, δεν απηχούν την πραγματικότητα. Ελα όμως που ακόμα και η Prorata, η πιο «αριστερή» των εταιρειών δημοσκοπήσεων, οι μετρήσεις της οποίας δημοσιεύονταν πάντα στις εφημερίδες που πρόσκεινται στην Κουμουνδούρου, δίνει την απόσταση του ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία στο 6%!
Πιο συγκεκριμένα, ο «Σφυγμός» του Μαΐου 2022, η τελευταία μηνιαία μέτρηση πολιτικών τάσεων και εκλογικής επιρροής των κομμάτων από την Prorata, κατέγραψε μικρές μεταβολές στην εκτίμηση της πρόθεσης ψήφου –παρά την επικοινωνιακή καταιγίδα του 3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ και
Η Νέα Δημοκρατία (31%) και ο ΣΥΡΙΖΑ (25%) παρουσιάζουν οριακά κέρδη της τάξης του 1% και 0,5% αντίστοιχα, συγκριτικά με την μέτρηση του Απριλίου (5,5%), διαμορφώνοντας την μεταξύ τους απόσταση στο 6%. Δηλαδή ακόμα και η Prorata έδειξε ότι η ψαλίδα μεταξύ του κυβερνώντος κόμματος και αυτού της αξιωματικής αντιπολίτευσης άνοιξε μέσα στο διάστημα που μεσολάβησε και παρά την… πανηγυρική εκλογή του Αλέξη Τσίπρα στην προεδρία με το «σταλινικό» 99,1%.
Κατά τα άλλα, το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής που επίσης είχε συνέδριο αυτόν τον μήνα, καταγράφει στην έρευνα της Prorata οριακή αύξηση των δυνάμεων του, ανιχνευόμενο στο 12,5%, ενώ για τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα δεν παρατηρούνται μεταβολές: Το ΚΚΕ συγκεντρώνει το 5% των προτιμήσεων, η Ελληνική Λύση το 3,5% και το ΜέΡΑ25 το 2%.
Την ίδια στιγμή, η ακρίβεια παραμένει το κύριο πρόβλημα, που σύμφωνα με την κοινή γνώμη, αντιμετωπίζει η κοινωνία. Παράλληλα, η διαφαινόμενη ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις οδηγεί στην αναρρίχηση των εθνικών θεμάτων στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας, με τα ζητήματα των χαμηλών μισθών και των συνθηκών εργασίας να ακολουθούν. Την πρώτη πεντάδα στη λίστα των κορυφαίων προβλημάτων της περιόδου συμπληρώνουν τα θέματα διαφθοράς και διαφάνειας και τα ζητήματα που αφορούν στην Παιδεία.
Παράλληλα πάντως με την παγιωμένη κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών μεγάλη εικόνα της απογοήτευσης και του θυμού, παρατηρείται για πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες μικρή αύξηση όσων αισθάνονται ελπίδα και αισιοδοξία. Συναισθήματα, ωστόσο, τα οποία περισσότερο αποτυπώνουν μια προσδοκία που αναμένει διάψευση ή επιβεβαίωση, παρά μια θετική και ανθεκτική στο χρόνο συναισθηματική μεταστροφή μερίδας της κοινωνίας.
Τέλος ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αντιπαράθεση και αντιπαραβολή μεταξύ των δύο πολιτικών αρχηγών: Ο μεν Κυριάκος Μητσοτάκης σαφώς προσλαμβάνεται από την κοινή γνώμη ως πιο ικανός στη διαχείριση των οικονομικών της χώρας, ως πιο αποτελεσματικός στην επίλυση κρίσιμων προβλημάτων και ως πιο συνεπής απέναντι σε όσα λέει και υπόσχεται, ενώ ο κ. Τσίπρας περιγράφεται ως πιο ασυμβίβαστος απέναντι σε κατεστημένα συμφέροντα, ως πιο ακέραιος στη διαχείριση των χρημάτων του κράτους και ως να έχει καλύτερη αίσθηση των προβλημάτων και των ανησυχιών της κοινωνίας.