Συζητείται ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα στη Γαλλία το #MeTooInceste, το κίνημα που στον απόηχο της έκδοσης του βιβλίου της Καμίλ Κουσνέρ «La Famiglia Grande», στηρίζει και προτρέπει όσους κι όσες έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής βίας εντός της οικογένειάς τους, να σπάσουν τη σιωπή και να καταγγείλουν όλα όσα υπέστησαν στα χέρια στενών συγγενών τους.
Η 45χρονη Καμίλ Κουσνέρ, κόρη του Μπερνάρ Κουσνέρ, ιδρυτή των Γιατρών χωρίς Σύνορα και πρώην υπουργού Υγείας κι Εξωτερικών της Γαλλίας, αφηγείται πώς ο Ολιβιέ Ντιαμέλ, δεύτερος σύζυγος της μητέρας της και πατριός της, περίφημος πολιτικός επιστήμονας, πρώην ευρωβουλευτής κι ένα από τα πιο επιφανή μέλη της γαλλικής διανόησης, κακοποιούσε σεξουαλικά τον δίδυμο αδελφό της από τότε που εκείνος ήταν μόλις 14 ετών στα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Η προδημοσίευση αποσπασμάτων του βιβλίου από την εφημερίδα Le Monde και το περιοδικό L’Obs την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου, ανάγκασε τον επιφανή ακαδημαϊκό να παραιτηθεί άρον άρον από τις περίοπτες θέσεις που κατείχε, ενώ μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, υπό το hashtag #MeΤooInceste, το οποίο εμπνέεται, φυσικά, από το αμερικανικό και κατά πολύ μεγαλύτερο #MeToo, κοινοποιήθηκαν χιλιάδες μαρτυρίες από ανθρώπους οι οποίοι όταν ήταν παιδιά κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από μέλη της οικογένειάς τους.
Αναμφίβολα πρόκειται για μία πολύ σημαντική εξέλιξη, καθώς φαίνεται ότι η ενδοοικογενειακή σεξουαλική βία με θύματα παιδιά αποτελεί μάστιγα στη Γαλλία. Μέχρι και ο Εμανουέλ Μακρόν παρενέβη, ανακοινώνοντας μία σειρά μέτρων για την προστασία των θυμάτων.
Ο Ολιβιέ Ντιαμέλ κακοποιούσε σεξουαλικά τον θετό γιο του, οπότε δεν υπήρξε αιμομίκτης, αλλά παιδεραστής. Πάρα πολλοί, όμως, από τους ανθρώπους που έσπασαν και συνεχίζουν να σπάνε τη σιωπή τους κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από τον πατέρα ή τον αδελφό ή τον θείο ή τον παππού τους. Εξ ου και το hashtag #MeTooInceste.
Ομως σύμφωνα με την Ελενα Τεμπάνο της Corriere della Sera η χρήση της λέξης «inceste», αιμομιξία, είναι τουλάχιστον ατυχής. Γιατί υποδηλώνει κυρίως τη σεξουαλική σχέση δύο ατόμων, τα οποία συνδέονται με στενή συγγένεια εξ αίματος και σε μεγάλο βαθμό αποσιωπά το στοιχείο της βίας και του εξαναγκασμού. Οταν κάποιος πατέρας ή αδελφός ή θείος κακοποιεί σεξουαλικά έναν ανήλικο κι εξ αίματος συγγενή του, δεν είναι απλώς αιμομίκτης, αλλά βιαστής και παιδεραστής, επισημαίνει.
«Γιατί χρησιμοποιείται ένας όρος που παραπέμπει σε μία ανθρωπολογική έννοια (το ταμπού της αιμομιξίας), συνεπάγεται τη συγγένεια εξ αίματος και μετριάζει τη βία και μαζί και την ευθύνη του ενήλικα;», διερωτάται η ιταλίδα δημοσιογράφος, υπογραμμίζοντας ότι το ζήτημα αφορά περισσότερο την παιδεραστία, την κακοποίηση και τη βία παρά την αιμομιξία.
Υπενθυμίζει επίσης ότι πολύ συχνά οι δράστες σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων είναι οι πατριοί τους ή απλώς σύντροφοι των μητέρων τους. «Δεν είναι τυχαίο ότι πάρα πολλοί παιδεραστές αναζητούν γυναίκες με μικρά παιδιά, ιδανικά ευάλωτες ή προβληματικές κι ανίκανες, οπότε, ώστε να παραδεχτούν ή να αντιδράσουν στην κακοποίηση των παιδιών τους», εξηγεί.
Πρόσφατα και στη Γερμανία σημειώθηκαν πολλές παρόμοιες αποκαλύψεις ενδοοικογενειακής σεξουαλικής βίας με θύματα παιδιά. Ομως οι θύτες δεν χαρακτηρίστηκαν αιμομίκτες, αλλά παιδεραστές και βιαστές, και το ίδιο συμβαίνει και στην Ιταλία. Γιατί, οπότε, στη Γαλλία γίνεται λόγος για αιμομιξία, η οποία όχι μόνον μετριάζει τη βία, αλλά και δεν καλύπτει όλες τις εκφάνσεις της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από συγγενείς τους;
Σύμφωνα με την ιταλίδα δημοσιογράφο, οι Γάλλοι προτιμούν να μιλούν για αιμομιξία αντί για παιδεραστία, επειδή υπόλογοι για παιδεραστία πολύ συχνά είναι επιφανείς διανοούμενοι της Γαλλίας όπως ο Γκαμπριέλ Ματζνέφ, 83 ετών, σήμερα, ο οποίος επί δεκαετίες έγραφε και μιλούσε ανοιχτά για τις σεξουαλικές σχέσεις που είχε με πάμπολλα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, ηλικίας κάτω των 15 ετών, στο Παρίσι και στην Ταϊλάνδη, δίχως να σοκάρεται κανένας.
Οσον αφορά τη λογοτεχνία και την αιμομιξία στη Γαλλία, η Ελενα Τεμπάνο υπενθυμίζει την περίπτωση της Αναΐς Νιν και τη σχέση της με τον πατέρα της. Σε αυτήν την περίπτωση, «επρόκειτο όντως για αιμομιξία, για μια σχέση μεταξύ δύο συγγενών εξ αίματος. Η Νιν έγραψε ότι η σεξουαλική σχέση της με τον πατέρα της άρχισε όταν, στα τριάντα της πλέον, τον συνάντησε ξανά καθώς είχε εγκαταλείψει την οικογένεια πριν από περισσότερα από είκοσι χρόνια: επρόκειτο για μια σχέση αποκρουστική για την κουλτούρα μας, αλλά όχι βίαιη, καθώς αφορούσε δύο συναινούντες ενήλικες σε μία ισότιμη σχέση».
Αντιθέτως, η παιδεραστία, ήτοι η σεξουαλική εκμετάλλευση-κακοποίηση ανηλίκου, δεν αποτελεί απλώς προσβολή της δημόσιας αιδούς, αλλά ποινικό αδίκημα. Ο εξαναγκασμός ενός μικρού παιδιού σε σεξουαλικές πράξεις από έναν ενήλικο είναι σε κάθε περίπτωση βιασμός, ακόμα και όταν δεν υφίσταται βία, ψυχολογική ή σωματική.