Οπως είναι φυσικό, το νούμερο ένα θέμα συζήτησης και αντιπαράθεσης αυτές τις ημέρες στην Ιταλία είναι η καταλυτική παρουσία της Γερμανίδας Καρόλα Ρακέτε, της καπετάνισσας που αψηφώντας την αυστηρή πολιτική του υπουργού Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι, προχώρησε στον ελλιμενισμό του σκάφους της, του Sea-Watch 3 με τους 40 μετανάστες στη Λαμπεντούζα.
Ο Ρομπέρτο Βεκιόνι, γράφοντας ένα ενθουσιώδες άρθρο στη Repubblica, την παρομοίασε με την ηρωίδα του Σοφοκλή, την Αντιγόνη: πηγαίνοντας κόντρα στις απάνθρωπες διαταγές του θείου της και δυνάστη Κρέοντα, αποφασίζει να θάψει τον αδελφό της. Κάπως έτσι, όπως αναφέρει το συγκεκριμένο ιταλικό δημοσίευμα, και η μαχητική Καρόλα, πήρε την κατάσταση και το τιμόνι στα χέρια της, προκειμένου να περάσει ένα ηχηρό μήνυμα.
Η «τιμωρία» της; Η Ρακέτε τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό και αντιμετωπίζει πιθανές κατηγορίες για αντίσταση κατά της αρχής, ενθάρρυνση της παράνομης μετανάστευσης και παράβαση των νόμων περί ναυσιπλοΐας κινδυνεύοντας να καταδικαστεί μέχρι και σε 10 χρόνια κάθειρξης.
Στον αντίποδα του σοφόκλειου παραλληλισμού και της ηρωοποίησης της Ρακέτε, τοποθετείται το άρθρο του Ντομένικο Κίρικο στην Stampa: «Δεν θεωρώ ότι η Καρόλα θυμίζει Αντιγόνη. Ο φανατισμός των καλών προθέσεων και η απερίσκεπτη προπαγάνδα ερεθίζουν ακόμη περισσότερο τα ρατσιστικά και ξενοφοβικά αισθήματα. Τέτοιου είδους καλοί Σαμαρείτες, ορμώμενοι από ακροαριστερά συναισθήματα, στην ουσία ρίχνουν και άλλο λάδι στη φωτιά και δεν βοηθούν στην επίλυση ενός τόσο σημαντικού ζητήματος, όπως είναι το Προσφυγικό».
Ο Κίρικο είναι διακεκριμένος ιταλός δημοσιογράφος, με ένα πραγματικά πολύ πλούσιο βιογραφικό, καθώς έχει υπάρξει πολεμικός ανταποκριτής στη Συρία, όπου και είχε κρατηθεί όμηρος υπό απάνθρωπες συνθήκες από αντάρτες το 2013. Εχει ταχθεί πολλές φορές στο πλευρό των προσφύγων, τονίζοντας τις άθλιες συνθήκες που τους αναγκάζουν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους, προκειμένου να ξεφύγουν από βέβαιο θάνατο. Εχει λοιπόν τη σημασία του να ακούγεται η ψύχραιμη άποψή του πάνω στην περίπτωση της Καρόλα.
Συνεχίζοντας, λέει χαρακτηριστικά: «Πρέπει να είσαι πολύ αφελής ή ονειροπόλος για να πιστέψεις ότι το Προσφυγικό μπορεί να λυθεί με τέτοιες πράξεις ενσυναίσθησης. Το ζητούμενο δεν είναι να παραβείς τον νόμο, αλλά να πείσεις εκείνον που βρίσκεται στην εξουσία να τον αλλάξει. Χρειάζονται πολλή υπομονή, καθοδήγηση και σωστή παιδεία, προκειμένου να επιτευχθεί μία ριζική αλλαγή».
Καταλήγει μάλιστα με μία πικρή διαπίστωση: στο τέλος της τραγωδίας του Σοφοκλή, ο τύραννος Κρέων παραμένει στην εξουσία.
Θα μπορούσαμε όμως να προσθέσουμε ότι ύστερα από την τόσο σφοδρή αντιπαράθεσή του με την ανυπότακτη Αντιγόνη δεν είναι ποτέ πια ο ίδιος.