Είναι γνωστό ότι οι κολοσσοί της Big Tech, ξεκινώντας από την Apple, μεταφέρουν σιγά σιγά μέρος της παραγωγής τους εκτός Κίνας. Τώρα, όπως αναφέρουν οι Financial Times, το ίδιο συμβαίνει και με τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες όσον αφορά την παραγωγή εξαρτημάτων. Οι λόγοι είναι κοινοί και στις δύο περιπτώσεις: από εμπορικής απόψεως υπήρξαν συνεχείς διακοπές στην τροφοδοσία εξαιτίας των κινεζικών lockdown, ενώ από πολιτικής κρίνεται σκόπιμο η Κίνα να τιμωρηθεί με απομόνωση, διότι συνιστά γεωπολιτικό κίνδυνο, ειδικά για την Ταϊβάν.
Το Μέσο του Σίτι έγραψε ότι πολλοί διευθύνοντες σύμβουλοι του κλάδου της αυτοκίνησης αποκαλύπτουν σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι δεν θέλουν να ξαναζήσουν κάποια επανάληψη αυτού που συνέβη στη Ρωσία μετά την εισβολή στην Ουκρανία, όταν έπρεπε να κλείσουν ή ξαφνικά να πουλήσουν τις επιχειρήσεις τους εκεί. Ο Τεντ Κάνις της Ford το λέει απερίφραστα: «Ο κόσμος της αυτοκινητοβιομηχανίας έχει αιφνιδιαστεί από τη Ρωσία και την Ουκρανία. Και οι σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας είναι πιο δύσκολες από ό,τι στο παρελθόν. Πρόκειται για νέο κόσμο…».
Ο Κάρλος Ταβάρες της Stellantis τάσσεται αναφανδόν υπέρ της μεταφοράς της παραγωγής από την Κίνα στην Ινδία και στο Μεξικό, αλλά και σε ορισμένες χώρες της Βόρειας Αφρικής. Με μία προειδοποίηση: «Δεν πρέπει η μεταφορά της παραγωγής να προκαλέσει αύξηση των τιμών». Δεδομένου ότι περίπου το 85% του κόστους ενός αυτοκινήτου εξαρτάται από τα εξαρτήματα, «εάν δεν διορθώσουμε το ζήτημα της τιμής, οι μεσαίες τάξεις δεν θα αγοράσουν ηλεκτρικά οχήματα» λέει.
Ο Μασαχίρο Μόρο της Mazda, η οποία μεταφέρει την παραγωγή ορισμένων εξαρτημάτων από την Κίνα στην Ιαπωνία, λέει ότι το κόστος δεν είναι πλέον η μόνη μεταβλητή που λαμβάνεται υπόψη: «Αυτή τη στιγμή, η αξιοπιστία της αλυσίδας εφοδιασμού πρέπει επίσης να θεωρείται σημαντική, δηλαδή ότι διασφαλίζει τη σταθερή προμήθεια των εξαρτημάτων». Η γενική τάση των μεγάλων εταιρειών στον κλάδο των αυτοκινήτων φαίνεται να είναι η εξής: να διατηρήσουν στην Κίνα τις αλυσίδες παραγωγής και εφοδιασμού που προορίζονται για την κινεζική αγορά, αλλά να μεταφέρουν αλλού εκείνες που προορίζονται για τη διεθνή αγορά.
Ορισμένοι, ωστόσο, είναι σε καλύτερη θέση από άλλους για να το κάνουν. Αμερικανικές φίρμες, όπως η General Motors και η Ford, έχουν ήδη αρχίσει να μετακομίζουν στην πατρίδα τους εδώ και έναν χρόνο. Η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη για τους γερμανικούς κολοσσούς του κλάδου, για τη Mercedes-Benz, την BMW και κυρίως τη Volkswagen. «Αυτοί οι τρεις οίκοι», έγραψαν οι FT, «είναι τόσο βαθιά ριζωμένοι στην Κίνα που, μαζί με τον γερμανικό χημικό όμιλο BASF, αντιπροσώπευαν το 1/3 όλων των ευρωπαϊκών άμεσων επενδύσεων μεταξύ 2018 και 2021». Επίσης, οι Γερμανοί είναι δεμένοι με την Κίνα όχι μόνο με τις προμήθειες, αλλά και με το πελατολόγιο. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο ρίσκο που εξετάζουν τούτη την ώρα οι επενδυτές.
Είναι σαφές ότι οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες είναι έντονα παρούσες στην κινεζική αγορά ώστε να μπορέσουν να εκνευρίσουν ανοιχτά το Πεκίνο. Αλλά φοβούνται το ίδιο με τους άλλους, μπορεί και περισσότερο, να βρεθούν στη λάθος πλευρά τη λάθος στιγμή.