Η ιδέα της UEFA να μοιράσει το 16ο Eυρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου σε 12 πόλεις, απ’ άκρη σ’ άκρη της Ευρώπης, για να γιορταστούν τα 60 χρόνια της διοργάνωσης, ήταν λαμπρή. Υπολόγιζε, όμως, χωρίς την πανδημία. Εάν ήταν δύσκολο, το τουρνουά να διεξαχθεί σε έναν τόπο, η διασπορά των αγώνων καθιστούσε την πραγματοποίησή του απίθανη, ακόμη και χωρίς θεατές.
Το Euro 2020 κράτησε την ονομασία του, όμως άλλαξε χρονιά. Οι 12 πόλεις έγιναν 11. Αφαιρέθηκαν το Δουβλίνο και η Σεβίλλη, όπου τα αντι-Covid πρωτόκολλα δεν ικανοποιούσαν την επιθυμία της UEFA να υπάρχουν φίλαθλοι στις εξέδρες (έστω, με όριο ένα ποσοστό επί της συνολικής χωρητικότητας των γηπέδων, το οποίο καθορίζουν οι οικοδέσποινες χώρες), και προστέθηκε το Μπιλμπάο. Μόνο δύο από αυτές που θα φιλοξενήσουν ματς ανήκουν σε χώρες που οι εθνικές τους ομάδες δεν κατάφεραν να προκριθούν στην τελική φάση: το Βουκουρέστι και το Μπακού (Αζερμπαϊτζάν). Οι υπόλοιπες εννέα είναι οι: Αμστερνταμ, Σεβίλλη, Βουδαπέστη, Κοπεγχάγη, Γλασκώβη, Λονδίνο, Μόναχο, Ρώμη και Αγία Πετρούπολη.
Χάρη και στους εμβολιασμούς, τα self-test κ.λπ, ήρθε -επιτέλους- η ώρα να απολαύσουμε αυτό που ο κορονοϊός μας στέρησε πέρυσι: ένα μήνα γεμάτο ποδοσφαιρικό θέαμα υψηλού επιπέδου. Το Euro, άλλοτε Κύπελλο Εθνών Ευρώπης, άργησε να μπει στη ζωή μας (είχαν προηγηθεί, το Kόπα Αμέρικα, το Κόπα Αφρικα και το αντίστοιχο τουρνουά της Ασίας), όμως οι ευρωπαίοι φίλαθλοι το λάτρεψαν – πολλοί, ακόμη περισσότερο και από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Γιατί σε αυτή τη διοργάνωση είναι ελάχιστα τα ματς που… δεν χρειάζεται να παιχθούν. Το ενδιαφέρον κορυφώνεται, ήδη, από τη φάση των ομίλων. Αλλά και επειδή οι πρωταγωνιστές μας είναι πολύ πιο γνωστοί, πιο οικείοι.
Οι παραστάσεις του Euro 2020 αρχίζουν απόψε, 11 Ιουνίου, στο «Ολίμπικο» της Ρώμης, με την αναμέτρηση Ιταλίας – Τουρκίας, και θα ολοκληρωθούν στο «Γουέμπλεϊ» του Λονδίνου με τον τελικό της 11ης Ιουλίου. Θα συμμετάσχουν 24 ομάδες, όπως και το 2016. Τις 19 από τις 24, τις είδαμε και στο Euro της Γαλλίας. Η Ολλανδία και η Δανία, που είχαν απουσιάσει τότε, επιστρέφουν. Το ίδιο και η Σκωτία, που έχει να εμφανιστεί από τον περασμένο αιώνα (1996). Η Φινλανδία και η Βόρεια Μακεδονία θα ζήσουν αυτήν την υπέροχη εμπειρία για πρώτη φορά.
Η Ελλάδα είναι, δυστυχώς, η μόνη από τις χώρες που έχουν κατακτήσει το τρόπαιο, που θα λείψει από τη γιορτή. Και η Σούπερ Λιγκ 1, το πρωτάθλημά μας, θα εκπροσωπηθεί από δύο παίκτες του ΠΑΟΚ, όλους κι όλους: τον Μίχαελ Κρμέντσικ, που θα είναι ένας από τους τέσσερις επιθετικούς της Τσεχίας, και τον Κάρολ Σφιντέρσκι, που κλήθηκε στην εθνική Πολωνίας δίπλα στον κορυφαίο ευρωπαίο φορ, Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι (της Μπάγερν), και τον Αρκάντιους Μίλικ (της Μαρσέιγ). Οι υπόλοιποι υποψήφιοι (ο Σα, ο Σεμέδο, ο Σάκχοφ, ο Σιμάνσκι, ο Τάνκοβιτς, κ.ά.) δεν επιλέχθηκαν από τους ομοσπονδιακούς τεχνικούς των χωρών τους. Από την Ελλάδα δεν θα υπάρχει ούτε διαιτητής. Η λίστα με τους 18 ρέφερι περιλαμβάνει δύο Ρουμάνους κι έναν Σλοβένο, αλλά κανέναν «δικό μας». Τι περιμέναμε, από τη στιγμή που καλούσαμε ξένους για να «σφυρίξουν» τα παιχνίδια μας;
Θα είναι το πρώτο Euro, στο οποίο θα χρησιμοποιηθεί ο Video Assistant Referee (VAR). Επίσης, το πρώτο που θα μεταδοθεί στην Ελλάδα από ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό, κι όχι από την ΕΡΤ. Ο ΑΝΤ1, που δαπάνησε πάνω από 8 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσει τα σχετικά δικαιώματα, θα μεταδώσει απευθείας 45 από τα 51 ματς. Τα υπόλοιπα έξι (της τελευταίας αγωνιστικής των ομίλων) θα τα δούμε από τη συχνότητα του Μακεδονία TV. Και όλα, σε πολύ βολικές ώρες. Στις 16:00, 19:00 και 22:00 τους αγώνες των ομίλων, στις 19:00 και 22:00 τους προημιτελικούς και ημιτελικούς, και στις 22:00 τον τελικό. Να, άλλος ένας λόγος για τον οποίο αγαπάμε το Euro.
Ρονάλντο, Εμπαπέ, Κέιν, Λουκάκου, Λεβαντόφσκι… Η μάχη για τον τίτλο του πρώτου σκόρερ προμηνύεται συναρπαστική. Ο Κριστιάνο ετοιμάζεται να καταρρίψει και δύο σπουδαία ρεκόρ. Μαζί με άλλους 15 ποδοσφαιριστές έχει εμφανιστεί σε τέσσερις τελικές φάσεις Euro – η πρώτη του, το 2004, υπήρξε τραυματική, εξαιτίας της Ελλάδας. Με το που θα πατήσει στον αγωνιστικό χώρο, θα γίνει ο ένας και μοναδικός που θα έχει συμμετάσχει σε πέντε Euro. Επίσης, έχει (τουλάχιστον) τρεις αγώνες στη διάθεσή του -τις αναμετρήσεις του 6ου ομίλου με τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ουγγαρία- για να πετύχει ένα γκολ και να ξεπεράσει τον Μισέλ Πλατινί, κορυφαίο σκόρερ της διοργάνωσης με 9 τέρματα.
Ο Γιόαχιμ Λεβ, ο Τόμας Μίλερ και ο Καρίμ Μπενζεμά είναι μερικά, ακόμη, πρόσωπα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος. Ο 61χρονος προπονητής, που το 2014 κατέκτησε το Μουντιάλ με την εθνική ομάδα της Γερμανίας, ο μακροβιότερος ομοσπονδιακός τεχνικός του Κόσμου, στο τέλος του τουρνουά θα αποχωρήσει από το πόστο του έπειτα από 15 ολόκληρα χρόνια. Ο παροπλισμένος Μίλερ επιστρέφει στα «πάντσερ», το ίδιο και ο Μπενζεμά στην εθνική Γαλλίας. Επί μία πενταετία είχε χάσει τη θέση του στην ομάδα, λόγω της πιθανολογούμενης εμπλοκής του στο σκάνδαλο με τη sex tape του συμπαίκτη του, Βαλμπουενά.
Φαβορί υπάρχει, και είναι η Γαλλία. Παγκόσμια πρωταθλήτρια το 2018, φιναλίστ στο προηγούμενο Euro, με τον Εμπαπέ στη σύνθεσή της, με ταλέντο, προσωπικότητα και «βάθος». Και με μια επίθεση που στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας «πετούσε σπίθες», χωρίς ο βασικός της σέντερ φορ (Ολιβιέ Ζιρού) να σκοράρει ούτε μια φορά. Σε αυτήν προστέθηκε, τώρα, ο Μπενζεμά. Μόνο τύχη δεν είχε, στην κλήρωση των αγώνων. Επεσε στον ίδιο όμιλο με τη Γερμανία και την Πορτογαλία. Είναι ο όμιλος-«φωτιά» αυτού του Euro.
Οπως στα αστυνομικά μυθιστορήματα της Αγκαθα Κρίστι, η Γαλλία μπορεί να αποδειχτεί υπερβολικά ύποπτη για να είναι… η δολοφόνος. Κι αν δεν πάρουν την Κούπα οι «Τρικολόρ», ποιος άλλος θα μπορούσε;
Η Πορτογαλία; Το ρόστερ της είναι ανώτερο και από εκείνο πριν από πέντε χρόνια, όταν κατέκτησε το Euro 2016. Αλλά το μεγάλο της «όπλο» παραμένει ο αγέραστος Κριστιάνο. Που στα 36 του χρόνια, στο πρόσφατο φιλικό εναντίον της Ισπανίας, στο 87ο λεπτό χρειάστηκε μόλις 10 δευτερόλεπτα για να φτάσει από τη μια περιοχή στην άλλη.
Η Ιταλία; Αν και δεν διαθέτει τους «αστέρες» του παρελθόντος -τον Μπάτζιο, τον Ντελ Πιέρο, τον Τότι-, παίζει γρήγορο, επιθετικό και θεαματικό ποδόσφαιρο. Αλλά και εξαιρετικά αποτελεσματικό. Εφτασε ως εδώ με ένα σερί οκτώ νικών και τέρματα 25-0 στους προκριματικούς! Το ότι δεν θεωρείται φαβορί, μπορεί να της βγει σε καλό. Οπως συνέβη στο Μουντιάλ του 2006.
Η Γερμανία; Στη μέση της ανανέωσης που επιχειρεί, δείχνει να βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο του κύκλου της. Αλλά τη βαριά φανέλα της και το γερμανικό πείσμα, κανείς δεν μπορεί να τα υποτιμήσει.
Η Ισπανία; Ξεχειλίζει από ταλέντο, όμως απουσιάζουν οι παίκτες με προσωπικότητα. Είναι και υπερβολικά ασταθής. Στην καλή τους βραδιά θα βάλουν έξι γκολ στους Γερμανούς, αλλά στην κακή τους δεν θα νικήσουν, στην έδρα τους, την Ελλάδα.
Η Αγγλία; Είναι από τις δυό τρεις πληρέστερες και πιο νεανικές ομάδες του τουρνουά, με πολλές αξιόπιστες επιλογές για όλες τις θέσεις της ενδεκάδας (εκτός από αυτή του τερματοφύλακα, ίσως). Επιπλέον, εάν τερματίσει πρώτη στον όμιλό της (με Κροατία, Τσεχία και Σκωτία), δεν θα χρειαστεί να μετακινηθεί από το «Γουέμπλεϊ» για τον ημιτελικό και τον τελικό, εφόσον φτάσει μέχρι εκεί. Από την άλλη, όμως, φημίζεται για τη διαχρονική της εφευρετικότητα στις «αυτοχειρίες», στις μεγάλες διοργανώσεις. Πώς να την εμπιστευθείς;
Η Ολλανδία; Στο Nations League ήταν καταπληκτική, αλλά μετά την αποχώρηση του Κούμαν και τον τραυματισμό του φαν Ντάικ έπαψε να δείχνει άτρωτη.
Το Βέλγιο; Οι ομάδες που παρουσίασε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας και στο προηγούμενο Euro δεν ήταν αντάξιες των εξαιρετικών «μονάδων» που διαθέτει. Και ο Εντέν Αζάρ δεν είναι στα καλύτερά του.
Η ανανεωμένη Κροατία, η Τουρκία, η Δανία και η Ουκρανία είναι ικανές να φτάσουν πολύ μακριά σε αυτή τη διοργάνωση. Ακόμη και στο «θαύμα». Ηταν πολύ παράξενη αυτή η χρονιά για το ποδόσφαιρο, αν κρίνει κανείς από τις εκπλήξεις σε πολλά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, και μπορεί να συνεχίσει έτσι μέχρι το τέλος.