Ο Ερλινγκ Χάαλαντ των 52 γκολ σε 53 αγώνες δεν σκόραρε για πέμπτο διαδοχικό ματς. Κοντεύει ένας μήνας από το τελευταίο του τέρμα – δεν του έχει ξανασυμβεί.
Ο Κέβιν ντε Μπρόινε των 28 ασίστ, το μυαλό της Μάντσεστερ Σίτι, τραυματίστηκε μόλις στο 30′ και αποχώρησε από το τερέν.
Ο Ιλκάι Γκιντογκάν, ο πρωταγωνιστής της μεγάλης αντεπίθεσης που πραγματοποίησε η ομάδα του στο φινάλε της σεζόν, δεν ήταν… στα κέφια του.
Η Σίτι κατέκτησε το παρθενικό της τρόπαιο στο Τσάμπιονς Λιγκ με το (υπέροχο) γκολ ενός αμυντικού μέσου, του Ρόδρι, ο οποίος στον χαμένο (από την Τσέλσι) τελικό του 2021 είχε μείνει στον πάγκο των αναπληρωματικών.
Ο κυριακάτικος θρίαμβος των γαλάζιων του Μάντσεστερ στην Κωνσταντινούπολη δεν ήταν έργο κάποιου από τους σούπερ σταρ τους, αλλά η δίκαιη επιβράβευση μιας ομάδας που έπαιξε εξαιρετικό ποδόσφαιρο (σχεδόν) σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Που παίζει εξαιρετικό ποδόσφαιρο εδώ και μια εξαετία.
Αυτή η Κούπα είναι του Πεπ Γκουαρντιόλα. Της ποδοσφαιρικής του μηχανής, που στη διαδρομή προς τον τελικό έβαλε επτά γκολ στη Λειψία (στη φάση των «16») και στη συνέχεια τρία στην Μπάγερν Μονάχου (στα προημιτελικά) και τέσσερα στη Ρεάλ Μαδρίτης (στα ημιτελικά). Που κατέκτησε τον τίτλο της Πρέμιερ Λιγκ για πέμπτη φορά στις έξι τελευταίες σεζόν, αλλά και το Κύπελλο Αγγλίας, για να γίνει η όγδοη ομάδα στην ιστορία του σπορ που συμπλήρωσε «τρεμπλ» – η πρώτη αγγλική μετά τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του σερ Αλεξ Φέργκιουσον (1999).
Οι haters του καταλανού τεχνικού υποστηρίζουν εδώ και χρόνια ότι τις δύο προηγούμενες Κούπες του τις οφείλει στους «εξωγήινους» παίκτες που είχε τότε στην Μπαρτσελόνα: τον Μέσι, τον Τσάβι και τον Ινιέστα. Για την τρίτη θα λένε, τώρα, ότι… την αγόρασαν τα πετροδόλαρα του σεΐχη Μανσούρ. Τον αδικούν. Το κόστος του ρόστερ της Σίτι (840 εκατ. ευρώ) δεν είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο της Τσέλσι (790 εκατ. ευρώ), η οποία αποκλείστηκε από τη Ρεάλ με δυο ήττες, χωρίς να πετύχει γκολ, και στην Αγγλία τερμάτισε 12η. Ή από εκείνο της Παρί Σεν-Ζερμέν, που αποκλείστηκε από την Μπάγερν, επίσης με δυο ήττες χωρίς να πετύχει γκολ.
Στον τελικό του «Ατατούρκ» η Σίτι είχε και τύχη. Η ψυχωμένη Ιντερ, που στο παρελθόν έχει ματαιώσει «τρεμπλ» της Ρεάλ, της Μπενφίκα και της Μπάγερν, είχε δοκάρι μετά το 1-0 και μια τεράστια χαμένη ευκαιρία (του Λουκάκου) για να στείλει το ματς στην παράταση. Αν ο γκολκίπερ της Σίτι, Εντερσον, δεν είχε πραγματοποιήσει τρεις σπουδαίες επεμβάσεις (57′, 88′, 96′), το αποτέλεσμα μπορεί να ήταν εντελώς διαφορετικό. Το παραδέχθηκε και ο Γκουαρντιόλα στην κάμερα του BT Sport: «Αυτή η διοργάνωση είναι γαμημένα δύσκολη. Το πήραμε (το τρόπαιο) γιατί εφέτος ήταν γραμμένο στα αστέρια».
Το πήρε επειδή το ποδόσφαιρο κάτι του χρωστούσε. Στις 12 σεζόν που μεσολάβησαν από τη δεύτερη κατάκτηση (2011) έχασε έναν τελικό (με τη Σίτι), δύο ημιτελικούς (με την Μπάγερν και τη Σίτι), και γνώρισε οδυνηρούς αποκλεισμούς από τη Μονακό, τη Λίβερπουλ, την Τότεναμ, τη Λιόν… Σε αυτό το χρονικό διάστημα, στη διεθνή ποδοσφαιρική σκηνή άλλαξαν (σχεδόν) τα πάντα. Το μόνο που έμεινε σταθερό ήταν η καταπληκτική δουλειά του Γκουαρντιόλα, που συνέχισε να δημιουργεί ομάδες-μοντέλα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Η διάρκεια που εμφανίζει σε top επίπεδο είναι σπάνιο φαινόμενο σε έναν κόσμο τόσο ρευστό και απρόβλεπτο.
Με την τρίτη του κατάκτηση ισοφάρισε το ρεκόρ του Μπομπ Πέισλι και του Ζινεντίν Ζιντάν, που έχουν από τρεις Κούπες (τέσσερις έχει μόνον ο Κάρλο Αντσελότι). Είναι ο πέμπτος προπονητής που κέρδισε το τρόπαιο με δύο διαφορετικές ομάδες και ο πρώτος με δύο «τρεμπλ». Μα, πάνω απ’ όλα, δικαιούται να καυχιέται ότι άλλαξε το status ενός συλλόγου.
Στην πρώτη της εμφάνιση στο Πρωταθλητριών (1968-1969) η Σίτι αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο (από τη Φενέρμπαχτσε). Το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1970 ήταν μέχρι χθες το μόνο ευρωπαϊκό τρόπαιο που είχε να επιδείξει. Μετά το 2010, με τον Μαντσίνι και τον Πελεγκρίνι στον πάγκο της, έκανε κάποια βήματα στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά, και πάλι… επί 24 ολόκληρα χρόνια οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ «θύμιζαν» σε εκείνους της Σίτι ότι η ομάδα τους δεν έχει κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ ούτε έχει κάνει «τρεμπλ».
Από σήμερα, χάρη στον 52χρονο Καταλανό, αυτά τα κοροϊδευτικά συνθήματα δεν θα ακουστούν ξανά. Πλέον, οι «θορυβώδεις γείτονες», όπως είχε χαρακτηρίσει τους «Πολίτες» υποτιμητικά ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον, τα έχουν πάρει όλα. Το Μάντσεστερ είναι η δεύτερη πόλη, μετά το Μιλάνο, με δύο συλλόγους πρωταθλητές Ευρώπης.
Εκτός από την αξιόμαχη αντίπαλό της η Σίτι νίκησε και την κόπωση. Ο χθεσινός τελικός ήταν το 61ο της ματς σε μια σεζόν που διήρκεσε για εκείνη 315 μέρες, και με ένα εξουθενωτικό Παγκόσμιο Κύπελλο στο ενδιάμεσο. Για μια ομάδα που το παιχνίδι της βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο αδιάκοπο πρέσινγκ, το γεγονός ότι η Σίτι ηττήθηκε μόνο μία φορά στους 27 τελευταίους αγώνες της είναι πραγματικός άθλος.
Για τον Πεπ ήταν μια λυτρωτική βραδιά. Για τη Σίτι, η πιο σημαντική στην ιστορία της. Φαίνεται πως ο ιδιοκτήτης της, σεΐχης Μανσούρ, που βρισκόταν στα VVIPs του «Ατατούρκ» με ένα γαλανόλευκο κασκόλ τυλιγμένο γύρω από τον λαιμό, είχε… καλό προαίσθημα. Η προηγούμενη φορά που είχε παρακολουθήσει αγώνα της ομάδας του από κοντά ήταν πριν από 13 χρόνια: στις 23 Αυγούστου 2010. Δεν την έχει δει σε άλλον τελικό ούτε σε ντέρμπι του Μάντσεστερ και δεν έχει επισκεφθεί το «Ετιχαντ» μετά την επέκτασή του (2015), ούτε το υπερσύγχρονο αθλητικό της κέντρο ή το 7.000 θέσεων «μίνι Ετιχαντ» – όλα αυτά που ο ίδιος χρηματοδότησε.
Αδιανόητο ακόμη και για τον πολυάσχολο αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ο οποίος διαχειρίζεται ένα fund 935 δισ. ευρώ και διοικεί καμιά πενηνταριά επιχειρηματικούς κολοσσούς. Του αρκεί να έχει στο γραφείο του, μέσα σε γυάλινες προθήκες, ρέπλικες των τροπαίων που έχει κατακτήσει η ομάδα του. Από αυτή τη συλλογή έλειπε μόνο η Κούπα του Τσάμπιονς Λιγκ.
Οι οπαδοί, πάντως, δεν… τον παρεξηγούν. Τον ευγνωμονούν. Σε κάθε εντός έδρας ματς της Σίτι κρεμούν στις εξέδρες ένα τεράστιο πανό που γράφει: «Σεΐχη Μανσούρ, το Μάντσεστερ σε ευχαριστεί». Επί των ημερών του έχουν πανηγυρίσει επτά τίτλους της Πρέμιερ Λιγκ, τρία Κύπελλα Αγγλίας, έξι Λιγκ Καπ και, τώρα, το πιο μεγάλο «ασημικό».
Τον Γκουαρντιόλα και τους παίκτες του θα τους δούμε από κοντά στις 16 Αυγούστου. Θα αναμετρηθούν με την κάτοχο του Γιουρόπα Λιγκ, Σεβίλλη, για το Σούπερ Καπ, στο ματς που θα διεξαχθεί στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».