Μπορεί αυτή τη στιγμή η προσοχή της κοινής γνώμης όσον αφορά τα αυθαίρετα να είναι στραμμένη στο Νησί των Αέρηδων, όμως η πρακτική της εκμετάλλευσης των κρατικών αστοχιών όσον αφορά τέτοιου είδους παραβάσεις δεν γνωρίζει γεωγραφικά όρια.
Μετά το ρεπορτάζ του Γιώργου Λιάλιου για στην Καθημερινή, για τα τροχόσπιτα στον Σχοινιά που μετράπηκαν σε κατοικίες, η διευθύντρια περιβαλλοντικής πολιτικής της WWF Ελλάς, Θεοδότα Νάντσου κατήγγειλε κι εκείνη την παράβαση.
Στο Εθνικό Πάρκο Σχοινιά – Μαραθώνα, υπάρχει ένα ιδιωτικό οικόπεδο στο οποίο τα τροχόσπιτα που υπήρχαν το 2014 μετεξελίχθηκαν σήμερα σε προκάτ κατοικίες οι οποίες μισθώνονται ως τουριστικά καταλύματα εντός περιβαλλοντικά προστατευόμενης περιοχής, περιοχής δηλαδή που το κράτος έχει εγγυηθεί να προστατεύει το οικοσύστημα, στην εν λόγω περίπτωση το δάσος κουκουναριάς σε αμμοθίνες.
«Μέσα σε εθνικό πάρκο, σε τόπο δηλαδή φοβερής οικολογικής αξίας που προστατεύεται με ξεκάθαρο προεδρικό διάταγμα, κάποιος χτίζει και νοικιάζει καραπαράνομα τουριστικά», καταγγέλει η κυρία Νάντσου. «Το δασαρχείο κινητοποιήθηκε μόνο αφού έγινε φασαρία, η μονάδα διαχείρισης του εθνικού πάρκου δεν μπορεί να κάνει και πολλά, οι επιθεωρητές περιβάλλοντος στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πια, τα εθνικά πάρκα δεν έχουν κανένα αποτελεσματικό σύστημα φύλαξης από παρανομίες, ο εισαγγελέας υποτίθεται πως διέταξε διακοπή εργασιών και συλλήψεις».
Φυσικά, όπως επισημαίνει και ο Γιώργος Λιάλιος στην Καθημερινή, δεν είναι η πρώτη φορά που το δάσοςπλήττεται από αυθαίρετα. Μια ακόμη ενδεικτική περίπτωση της προστασίας του συγκεκριμένου εθνικού πάρκου είναι το γεγονός ότι οκτώ ταβέρνες που είχαν κριθεί κατεδαφιστέες από το 1999, λειτουργούσαν κανονικά μέχρι το 2015-16.
Ολόκληρο το κείμενο στην ανάρτηση της Θεοδότας Νάντσου
«Στην Ελλάδα, το περιβαλλοντικό έγκλημα δεν είναι σαν τα άλλα: δεν παρεμβαίνει καμία αρχή όταν αυτό συμβαίνει, δεν γίνονται συλλήψεις, δεν παίζει αυτόφωρο. Γενικά, οι νόμοι είναι χαλαροί, οι υπηρεσίες ακόμα και όταν κάνουν τη δουλειά τους έχουν λειψές αρμοδιότητες και δεν μπορούν ούτε καν πρόστιμα να επιβάλουν επί τόπου (πρέπει να εισηγηθούν, να περάσουν από εγκρίσεις, να δεχθούν προσφυγές και στο τέλος να πάρουν έγκριση από κάποι@ περιφερειάρχη ή υπουργό και αν).
Εδώ το Εθνικό Πάρκο Σχοινιά – Μαραθώνα.
Μέσα σε εθνικό πάρκο, σε τόπο δηλαδή φοβερής οικολογικής αξίας που προστατεύεται με ξεκάθαρο προεδρικό διάταγμα, κάποιος χτίζει και νοικιάζει καραπαράνομα τουριστικά. Το δασαρχείο κινητοποιήθηκε μόνο αφού έγινε φασαρία / η μονάδα διαχείρισης του εθνικού πάρκου δεν μπορεί να κάνει και πολλά / οι επιθεωρητές περιβάλλοντος στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πια / τα εθνικά πάρκα δεν έχουν κανένα αποτελεσματικό σύστημα φύλαξης από παρανομίες / ο εισαγγελέας υποτίθεται πως διέταξε διακοπή εργασιών και συλλήψεις.
Εδώ το αποτέλεσμα: όπως φαίνεται σε σημερινή φωτογραφία, τα σπιτάκια τελείωσαν, επιπλώθηκαν και θα νοικιάζονται μέχρι σε (καμιά δεκαριά χρόνια ίσως;) να πάνε δικαστικά, να τελεσιδικήσουν, να καταδικαστούν και ίσως να γκρεμιστούν. Μέχρι τότε, χρυσωρυχείο σε βάρος ενός πολύ σπάνιου οικοσυστήματος (δάσος κουκουναριάς σε αμμοθίνες) και προς γελοιοποίηση κάθε έννοιας περιβαλλοντικής νομιμότητας στην Ελλάδα.
Αλλά…. αυτοί είμαστε».