Κάτι τέτοιες στιγμές έχουν τη δική τους ξεχωριστή σημειολογία. Ολόκληρη η υφήλιος περίμενε να δει τον Χάρβεϊ Γουάινσταϊν να περνά το κατώφλι της Αστυνομίας ως κατηγορούμενος αν όχι για όλα, έστω για μερικά μόνο από τα σεξουαλικά εγκλήματα που έχει διαπράξει επί σειρά ετών. Και τελικά τον είδε.
Προτού βγει από το αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης με τα χέρια πίσω, δεμένα με χειροπέδες -εικόνα που συμβολίζει τον ξεπεσμό και τον δημόσιο διασυρμό του αλλοτινού παντοδύναμου παραγωγού-, κρατούσε, εκτός από ένα μαύρο σημειωματάριο, και δύο βιβλία με σκληρό εξώφυλλο: ένα γκρι και ένα κόκκινο.
Οι πιο παρατηρητικοί και περίεργοι από εμάς, σπεύσαμε να αναρωτηθούμε για το είδος των βιβλίων. Μεγεθύναμε τις φωτογραφίες στις οθόνες μας και το μυστήριο λύθηκε: η βιογραφία του σπουδαίου (ελληνοαμερικανού) σκηνοθέτη Ηλία Καζάν που υπογράφει ο Ρίτσαρντ Σίκελ. Και το βιβλίο «Something wonderful. Rodger’s and Hammerstein’s Broadway revolution». Καλό σινεμά και καλό θέατρο. Η ζωή και το έργο ενός σκηνοθέτη ταινιών που έγραψαν ιστορία και δύο ογκόλιθων που άφησαν εποχή με μιούζικαλ όπως «Η μελωδία της ευτυχίας», «Ο βασιλιάς κι εγώ» και τόσα άλλα.
Τι μπορεί όμως να σημαίνει η συγκεκριμένη επιλογή βιβλίων για την ψυχική και νοητική κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο Γουάινσταϊν; Αναρωτήθηκε ο Guardian, αναρωτηθήκαμε κι εμείς μαζί του, σχεδόν ταυτόχρονα!
Σύμφωνα με το ξένο δημοσίευμα, στο βιβλίο που έχει να κάνει με τη ζωή και τα έργα των Ρίτσαρντ Ρότζερς και Οσκαρ Χάμερσταϊν και κυκλοφόρησε τον περασμένο μήνα, ο Χάρβεϊ ίσως να βλέπει κάποιες πτυχές του εαυτού του: τις καλές εποχές όταν ήταν ένας μεγαλοπαραγωγός που έλυνε και έδενε, αλλάζοντας τον χάρτη του Χόλιγουντ σύμφωνα με τα προστάγματά του. Οπως, αντίστοιχα, και το θρυλικό καλλιτεχνικό δίδυμο πέρασε στην ιστορία και έγινε συνώνυμο της ουσίας των μιούζικαλ.
Τι μπορεί να σημαίνει όμως η επιλογή της βιογραφίας του Ηλία Καζάν; Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, ο σκηνοθέτης έγινε παγκοσμίως γνωστός με ταινίες που γύρισε στις ΗΠΑ, όπως «Πυρετός στο αίμα», «Λεωφορείον ο πόθος», «Το λιμάνι της αγωνίας», «Αμέρικα-Αμέρικα» και πολλές ακόμη. Ο Καζάν κατακρίθηκε για τη συνεργασία του το 1952 με την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριότητων, μέσω της οποίας κατέδωσε στις ανακριτικές Αρχές συναδέλφους του ως κομμουνιστές – ήταν η διαβόητη περίοδος της Μαύρης Λίστας του Χόλιγουντ.
Χαρακτηριστική και αξέχαστη είναι η σκηνή κατά την απονομή των βραβείων Οσκαρ το 1999: όταν ο Μάρτιν Σκορσέζε και ο Ρόμπερτ ντε Νίρο κάλεσαν τον Καζάν στη σκηνή για να του απονεμηθεί το βραβείο για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο, δεκάδες ηθοποιοί και σκηνοθέτες επέλεξαν να μην χειροκροτήσουν, ούτε και να σηκωθούν όρθιοι, δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο την αποστροφή τους για τις πρακτικές του. Από τη μία είχαν να κάνουν με έναν σπουδαίο καλλιτέχνη και από την άλλη με έναν αμφιλεγόμενο άνθρωπο.
Μπορούμε εύκολα λοιπόν να καταλάβουμε γιατί επέλεξε το συγκεκριμένο βιβλίο ο Γουάινσταϊν: νιώθει ίσως το ίδιο ντροπιασμένος και εκτεθειμένος σε δημόσια θέα όσο ήταν τότε ο Καζάν.
Από τη βιογραφία του Καζάν άλλωστε δεν λείπουν και τα περιστατικά που έχουν να κάνουν με το πόσο γυναικάς ήταν. Παντρεύτηκε τρεις φορές, αλλά είχε και πολλές ερωτικές σχέσεις με λαμπερές ηθοποιούς του Χόλιγουντ, μεταξύ των οποίων και η Μέριλιν Μονρόε. Δεν έλειψε μάλιστα και μια κατηγορία για σεξουαλική επίθεση από τη βρετανίδα ηθοποιό Κάρολ Ντρινκγουότερ. Οπως είχε η ίδια ισχυριστεί, της είχε επιτεθεί κατά τη διάρκεια μιας οντισιόν το 1973, όταν εκείνη ήταν γύρω στα 20 και ο σκηνοθέτης την περνούσε 40 χρόνια.
«Μπήκε μέσα, με πέταξε στον καναπέ και άρχισε να μου τραβάει τα ρούχα προσπαθώντας να με βιάσει» είχε δηλώσει σε συνέντευξή της πολλά χρόνια αργότερα. Ισως λοιπόν, γι ‘αυτό να επέλεξε να μπει στο αστυνομικό τμήμα με τη συγκεκριμένη βιογραφία ανά χείρας ο Γουάινσταϊν: αναζητώντας παρηγοριά σε κάποιον που κάποτε γνώρισε μεγάλη δόξα και στη συνέχεια αποκαθηλώθηκε.