«Στην Αυστρία, κάθε σχολείο έχει τους δικούς του κανόνες. Θα καταφέρουν οι Έλληνες αυτό που φαίνεται ακόμα σαν μακρινό όνειρο εδώ;», αναρωτιέται ο Φιλίπ Ναρβάλ, σε άρθρο του στην αυστριακή εφημερίδα Der Standard με το οποίο όχι απλώς επικροτεί την πρόσφατη απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων στις αίθουσες των ελληνικών σχολείων αλλά υποστηρίζει ότι οι Ελληνες μπορούν να δείξουν τον δρόμο και στη χώρα του.
Ο Ναρβάλ ήταν γενικός γραμματέας του φόρουμ Alpbach για περισσότερα από οκτώ χρόνια και στη συνέχεια ίδρυσε ένα κέντρο καινοτομίας στο Πανεπιστήμιο του St. Gallen στην Ελβετία. Επί του παρόντος είναι γενικός γραμματέας της αυστριακής Lebenshilfe, που είναι η παλαιότερη και μεγαλύτερη οργάνωση για τα άτομα με διανοητική αναπηρία. Στη στήλη του στην Der Standard γράφει μεταξύ άλλων για θέματα παιδείας, ψηφιακού μετασχηματισμού, καινοτομίας και ηγετικής κουλτούρας.
Γράφει λοιπόν στο άρθρο της 28ης Οκτωβρίου:
«Πριν από πολλά χρόνια γνώρισα έναν Ελληνα που ήταν γείτονάς μου στη Βιέννη. Πριν λίγες μέρες τον ξανασυνάντησα μετά από πολύ καιρό. Τότε σπούδαζε πληροφορική, σήμερα συμβουλεύει τον έλληνα υπουργό Παιδείας, ο οποίος μόλις εξέδωσε πανελλαδική απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων στα σχολεία. Σύμφωνα με τον φίλο μου, αυτό το μέτρο είναι το πιο δημοφιλές του υπουργείου και, σύμφωνα με έρευνες, λαμβάνει πάνω από 80% υποστήριξη από τον πληθυσμό. Ο κανονισμός ισχύει παντού και ομοιόμορφα. Στην Αυστρία, κάθε σχολείο έχει τους δικούς του κανόνες. Θα καταφέρουν οι Έλληνες αυτό που φαίνεται ακόμα σαν μακρινό όνειρο στην Αυστρία;»
Ο Ναρβάλ αναφέρει πως η Ελλάδα είναι αφοσιωμένη στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και θέλει να κάνει εκτεταμένη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και της ηλεκτρονικής μάθησης. «Ο έλληνας υπουργός μπορεί προφανώς να διακρίνει το πρόβλημα της απόσπασης της προσοχής που προκαλούν τα κινητά κάτω από το θρανίο και τις ευκαιρίες ψηφιακής εκπαίδευσης στην τάξη».
Και συνεχίζει με την προσωπική του εμπειρία από το αυστριακό εκπαιδευτικό σύστημα:
«Στην προτελευταία στήλη μου υποστήριξα γιατί χρειάζονται σχολεία χωρίς smartphone. Μετά, με τη διεύθυνση του λυκείου μας [όπου προφανώς φοιτούν τα παιδιά του] για να ασκήσω πίεση για απαγόρευση. Δυστυχώς χωρίς επιτυχία. Η εντύπωσή μου από την αλληλογραφία μέσω email: Οι άνθρωποι αποφεύγουν υποτιθέμενες συγκρούσεις με γονείς και μαθητές…
Ένας δάσκαλος στο γυμνάσιο Neusiedl am See μου είπε ότι η καθιέρωση αυστηρής απαγόρευσης για τα κινητά τηλέφωνα πήγε ομαλά εκεί. Η διεύθυνση του σχολείου εξεπλάγη με το πόσο θετικά αντέδρασαν οι γονείς στο μέτρο. Στο Neusiedl, τα κινητά τηλέφωνα παραμένουν στη σχολική τσάντα ή στο ντουλάπι».
Ο αρθρογράφος δίνει και παραδείγματα άλλων χωρών. «Στην Αγγλία -σύμφωνα με έναν αναγνώστη από τη Βιέννη- ιδρύθηκε μια πρωτοβουλία γονέων με την ονομασία «Smartphone Free Childhood», η οποία απαριθμεί σχολεία χωρίς κινητά τηλέφωνα, συντονίζει περιφερειακές ομάδες ανταλλαγής απόψεων και παρέχει ολοκληρωμένο πληροφοριακό υλικό. Το κίνημα έχει «παραρτήματα» σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. δυστυχώς όχι στην Αυστρία».
Ο Ναρβάλ αναφέρει και τα αποτελέσματα εμπειρικών μελετών οι οποίες έχουν δείξει ότι η συνεχής ενασχόληση με τα κινητά τηλέφωνα και την κοινωνική δικτύωση μειώνει την γνωστική απόδοση έως και 30% και προτείνει να λάβει και η χώρα του γενικά μέτρα.