Τη δυνητική κυβερνητική συμμαχία του νικητή των αυστριακών εκλογών Σεμπάστιαν Κουρτς με τους Πράσινους μελετά ο αρθρογράφος της Corriere della Sera Πάολο Βαλεντίνο σε ένα σχόλιο που βλέπει πιο μακριά από τη «στενή» αυστριακή σκηνή: στην προοπτική μιας ανάλογης συγκυβέρνησης στο Βερολίνο.
Ο Βαλεντίνο επισημαίνει τη σημασία της νίκης του Κουρτς, επειδή «η νίκη του νεαρού ουσάρου με το πορσελάνινο πρόσωπο» εξαφάνισε από πολιτικού προσκηνίου την Ακροδεξιά και δημιουργεί –σε συνδυασμό με τα καλά αποτελέσματα των Πρασίνων ή των Φιλελευθέρων- τις συνθήκες για ένα κυβερνητικό πείραμα το οποίο αν επιτύχει στην Αυστρία θα έχει μέλλον και στη Γερμανία, όπως ο ίδιος εκτιμά ότι είναι δυνατόν να συμβεί.
Παρά ταύτα, ο αρθρογράφος σκιαγραφεί το πορτρέτο του Κουρτς με έναν τρόπο που κινείται στο μεταίχμιο του επαίνου και της μομφής: «Δάσκαλος στην τέχνη της ρητορικής αποπλάνησης, αρκετά ασαφής ώστε να μην προκύπτουν ποτέ οριστικές θέσεις, ο Kουρτς προσέφερε σε μια πλούσια και χορτάτη χώρα τη συγκίνηση της αλλαγής – είτε πραγματικής είτε φανταστικής».
Πληροφορώντας το ιταλικό κοινό ότι ο νεαρός αυστριακός ως πρωθυπουργός «ουδέποτε υπήρξε φίλος της Ιταλίας», ο Βαλεντίνο αφήνει τους αναγνώστες του να αξιολογήσουν ταυτόχρονα και τους αυστριακούς πολίτες που τον υπερψήφισαν δίνοντας βάση στα παραπάνω αδιαμφισβήτητα… προσόντα του.
«Πρώτη φορά καγκελάριος και ενσωμάτωσε δύο πράγματα: τη ρητορική κατά των μεταναστών και τη γερμανική δημοσιονομική αυστηρότητα». Κατάφερε λοιπόν και «λήστεψε» την ακροδεξιά ρητορική, έπεισε τους εκλογείς και διέλυσε τους δεξιόστροφους λαϊκιστές.
Αν καταφέρει να σχηματίσει και κυβέρνηση με κάτι φρέσκο και εναλλακτικό, όπως είναι οι Πράσινοι ή οι Φιλελεύθεροι, θα έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του: «Πρόκειται για σύνθετη πρόκληση», αφού οι Πράσινοι υπερψηφίστηκαν επειδή οι ψηφοφόροι θέλησαν να δώσουν «ένα μήνυμα υπέρ της ατζέντας για το κλίμα και κατά των ακροδεξιών κηρυγμάτων». Αν ο Κουρτς σχηματίσει κυβέρνηση μαζί τους «θα μετατρέψει την Αυστρία στο σημαντικότερο πολιτικό εργαστήριο στην Ευρώπη, σε ένα πρότυπο που θα δίνει αξιόπιστη απάντηση διακυβέρνησης για τα δεξιά κόμματα. Μετά τη Βιέννη, το επόμενο στάδιο μιας πιθανής συμμαχίας μεταξύ Δεξιάς και Πρασίνων θα είναι το Βερολίνο».