Αφιλόξενο μέρος για τις γάτες η Αυστραλία. Δεν τις θέλει. Δηλαδή δεν τις θέλουν κάποιοι οικολόγοι και η κυβέρνηση, επειδή είναι ζώα ανυπάκουα, αυτόνομα και ελεύθερα. Η οικολόγος Sarah Legge, λόγου χάρη, σηκώνει πολύ θόρυβο χαρακτηρίζοντάς τες δολοφόνους: «Κάθε χρόνο οι γάτες σκοτώνουν δύο δισεκατομμύρια ζώα. Εξαιτίας τους έχουν εξαφανιστεί 34 είδη».
Ο,τι φαίνεται τουλάχιστον υπερβολικό σε εμάς εδώ, εκεί, στην άκρη της Γης, φαντάζει λογικό. Αντεστραμμένη λογική, ταιριαστή με το αγγλοσαξονικό παρανόμι της Αυστραλίας: Down Under τη λένε, σκωπτικά βεβαίως. Η Repubblica αφιέρωσε λίγο χώρο στο θέμα.
«Η κυβέρνηση της Αυστραλίας πιστεύει ότι οι γάτες είναι μικροί εξολοθρευτές της βιοποικιλότητας. Πρέπει να φυλάσσονται σε εσωτερικούς χώρους, ώστε να μην καταστρέφουν το ήδη εύθραυστο οικοσύστημα. Ετσι, αποφάσισε καταστολή των αιλουροειδών. Μεταξύ των μέτρων που προτάθηκαν είναι και η νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας των γάτων, ο αριθμός των κατοικιδίων και η στείρωση».
Για τη Μεσόγειο, πάντως, νύχτα χωρίς γάτες στη γύρα είναι αδιανόητη. Αλλά τι να τα κάνουν τα «κεραμίδια» οι γάτες χωρίς ορμές;, σκέφτηκε σε μια κρίση ορθολογισμού η κυβέρνηση της Καμπέρας.
Η προαναφερθείσα οικολόγος, καθηγήτρια οικολογίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας, είπε ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, αφού οι γάτες, αδέσποτες και μη, σκοτώνουν «δύο δισεκατομμύρια ενδημικά ζώα κάθε χρόνο». Σοκαριστικό (όχι για τη δράση των γάτων) δεν είναι μόνο το απίστευτο νούμερο που ανέφερε, αλλά η εκ μέρους της ερμηνεία του φαινομένου γάτα με κριτήρια woke: «Θεωρούμε τις γάτες χωροκατακτητικά είδη: εισήχθησαν από ευρωπαίους αποίκους τον 18ο αιώνα και από τότε άρχισαν να εξολοθρεύουν μικρά θηλαστικά και πτηνά, τα οποία δεν διέθεταν άμυνες απέναντι σε αυτό το απροσδόκητο αρπακτικό». Μέχρι σήμερα, έγραψε η Repubblica, 34 είδη αυστραλιανών θηλαστικών εξαφανίστηκαν και 57 κινδυνεύουν, όπως λέει η αυστραλιανή κυβέρνηση.
Η οικολόγος καθηγήτρια μίλησε με συγκίνηση για τον χαμό ενός «μικρού μαρσιποφόρου που έμοιαζε με ποντίκι και πηδούσε σαν καγκουρό». Και επικέντρωσε στην ικανότητα των γάτων να πολλαπλασιάζονται, ενώ τα ενδημικά είδη της Αυστραλίας «έχουν χαμηλή γονιμότητα και καθυστερούν να αναπαραχθούν».
Τα μέτρα της αυστραλιανής κυβέρνησης έχουν τεθεί σε «δημόσια διαβούλευση» μέχρι τον Δεκέμβριο. Αλλά μη νομίσετε ότι μέχρι τότε οι γάτες θα καλοπεράσουν: «Τα τελευταία δύο χρόνια η κυβέρνηση πιέζει τους ιδιοκτήτες κατοικιδίων να βάλουν μικροτσίπ στα ζώα τους. Ηδη το 1/3 των ιδιοκτητών κατοικιδίων κρατούν τις γάτες κλεισμένες σε εσωτερικούς χώρους 24 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα» πανηγύρισε η οικολόγος.
Η ίδια καθηγήτρια δήλωσε ότι «με συσκευές GPS και κάμερες προσαρτημένες σε οικόσιτες γάτες αποδείχθηκε ότι τα βράδια δραπετεύουν από τα σπίτια, εν αγνοία των ιδιοκτητών τους, και προχωρούν σε σφαγές στη γύρω περιοχή». Αντιθέτως, η καθηγήτρια οικολογίας δεν έχει τίποτε να προσάψει στους πειθήνιους σκύλους: «Δεν έχουμε στοιχεία ότι εξαφανίστηκε κάποιο ενδημικό είδος λόγω των σκύλων».
Αλλά οι γάτες δεν διαπράττουν μόνες τους «σφαγές» στο έρεβος της αυστραλιανής νύχτας. Εχουν και συνεργούς: «Ο Νο 1 δημόσιος κίνδυνος είναι οι γάτες και, δευτερευόντως, οι αλεπούδες». Είπε και κάτι εξόχως κυνικό (αφού οι σκύλοι είναι αθώοι): «Η αυστραλιανή ήπειρος είναι τεράστια, έτσι η εξάλειψη των γάτων δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή».
Αν εμπιστευθούμε την πείρα της μεγάλης αμερικανίδας συγγραφέα Πατρίσια Χάισμιθ, οι γάτες θα εκδικηθούν – αυτό, εξάλλου, λένε και οι διασταυρωμένες πληροφορίες που καταφθάνουν από το Down Under. Τι να φτουρήσουν τα αυστραλιανά ζωάκια, όταν μέσα στα πόδια των γάτων κυκλοφορεί ο αντιπαθητικός ή βλαξ άνθρωπος; (Περισσότερες πληροφορίες στο διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ», που περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Το εγχειρίδιο του κτηνώδους φόνου για ζωόφιλους», των εκδόσεων «Αγρα».)