Από τις πακιστανικές φυλακές, στη Ντόχα του Κατάρ και τη σύναψη μιας συμφωνίας που όχι απλά του άνοιξε τον δρόμο, αλλά του έστρωσε το χαλί για την κατάληψη της εξουσίας στο Αφγανιστάν βρέθηκε μέσα σε τρία χρόνια ο Αμπντούλ Γκανί Μπαραντάρ.
Η ιστορία της ζωής του, αναφέρει ο Guardian σε πορτρέτο του πολιτικού ηγέτη των Ταλιμπάν και άτυπου «προσώπου» του κινήματος, αντικατοπτρίζει την αδυναμία του Αφγανιστάν να ξεφύγει από το παρελθόν του. Ακόμη και αν αυτό είναι αιματηρό και γεμάτο εμφύλιες συγκρούσεις.
Ο Μπαραντάρ γεννήθηκε το 1968 στην επαρχία Ουρουζγκάν και πήρε το βάπτισμα του πυρός τη δεκαετία του ‘80 με τους μουτζαχεντίν κατά των Σοβιετικών. Μετά την αποχώρηση των τελευταίων το 1989 και εν μέσω του εμφυλίου στη χώρα, ο Μπαραντάρ ίδρυσε ένα θρησκευτικό σχολείο (μαντράσα) στη Κανταχάρ, μαζί με τον πρώην διοικητή του (και, όπως φημολογείται, κουνιάδο του) Μοχάμεντ Ομάρ. Μαζί ίδρυσαν το κίνημα των Ταλιμπάν, με στόχο την θρησκευτική κάθαρση στη χώρα και τη δημιουργία εμιράτου.
Δεν χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να φτάσουν στην εξουσία οι Ταλιμπάν· σε αυτό βοήθησε ο θρησκευτικός φανατισμός, αλλά και οι παντοδύναμες όσο και σκοτεινές μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν (ISI). Το 1996 ο κόσμος -σοκαρισμένος και από την ταχύτητα με την οποία έγινε αυτό- ανακάλυπτε ότι το Αφγανιστάν εξουσίαζαν πλέον οι φανατισμένοι Ταλιμπάν. Αρχιτέκτονες της επιτυχίας, ο μουλάς Μπαραντάρ και ο μουλάς Ομάρ.
Στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν ως την αμερικανική εισβολή στη χώρα μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, ο Μπαραντάρ ανέλαβε θέσεις στο στράτευμα και τη διοίκηση, φθάνοντας στη θέση του αναπληρωτή υπουργού Αμυνας.
Συνέχισε να είναι δραστήριος και μετά το 2001, με τη φήμη στρατιωτικού ηγέτη με ικανότητες και παίκτη στο πεδίο της πολιτικής με μετριοπαθείς τάσεις (ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τα δεδομένα των Ταλιμπάν). Για τους δυτικούς διπλωμάτες, ο Μπαραντάρ φαινόταν να είναι σχεδόν έξω από την επιρροή της ISI, αλλά μέσα σε αυτή πολιτικών από τη Καμπούλ.
Ωστόσο, οι ΗΠΑ ήταν πάντα ανήσυχες για τις στρατιωτικές του ικανότητες. Στις αρχές του 2010 τον εντόπισαν στο Καράτσι του Πακιστάν και έπεισαν την ISI να τον συλλάβει, πιο πολύ για να μην ξαναμπεί σε πόλεμο παρά γιατί θα μπορούσε να φέρει ειρήνευση.
Ως το τέλος της δεκαετίας, οι διαθέσεις της Ουάσινγκτον έναντι του μουλά Μπαραντάρ είχαν αλλάξει. Το 2018 ζήτησαν από το Πακιστάν την απελευθέρωσή του για να ηγηθεί των Ταλιμπάν στις διαπραγματεύσεις που έγιναν στο Κατάρ.
Η συμφωνία, που υπογράφηκε στις αρχές του 2020, χαιρετίστηκε σαν ένα μεγάλο βήμα προς την ειρήνευση. Στην πράξη ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα προς την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία.
Η κυβέρνηση του Αφγανιστάν, υπό τον Ασράφ Γκάνι, και οι Ταλιμπάν θα διαπραγματεύονταν για την κατανομή της εξουσίας. Οι συνομιλίες δεν κατέληξαν κάπου και φάνηκε ότι ήταν ένα σχέδιο των Ταλιμπάν για να κερδίσουν χρόνο ως την αποχώρηση των ΗΠΑ. Ο στόχος πλέον, η κατάκτηση της εξουσίας, ήταν εύκολος και επιτεύχθηκε με ελάχιστο κόπο. Οπως το 1996.