Επειτα από την παραδοχή του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ ότι η συνάντηση του γιού του (Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ) με ρωσίδα δικηγόρο όντως έγινε, στον Πύργο Τραμπ, στη Νέα Υόρκη, τον Ιούνιο του 2016, ο θόρυβος που σηκώνεται στις ΗΠΑ είναι ακόμη μεγαλύτερος από ό,τι ήταν πριν.
Και πάντα αφορά ένα μείζον ζήτημα: τη διενεργούμενη έρευνα περί ανάμειξης της Ρωσίας στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο των ΗΠΑ – ανάμειξη υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ δηλαδή και κατά της Χίλαρι Κλίντον.
Ενα εκτενές κείμενο του περιοδικού The New Yorker, που δημοσιεύτηκε στις 5 Αυγούστου, δηλαδή την ίδια ημέρα με το προεδρικό tweet της ομολογίας, αντικατοπτρίζει τις ανησυχίες της αμερικανικής κοινής γνώμης, αλλά και τους μόλις ανομολόγητους, μύχιους πόθους των πολιτικών εχθρών του Τραμπ – όχι μόνο στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, αλλά και εντός Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Η ανάλυση τιτλοφορείται «Η ημέρα που ο Τραμπ μας είπε ότι επιχείρησε σκευωρία με τη Ρωσία» και, αφού κάνει μια αναφορά στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ του προέδρου Νίξον -με τις περιβόητες μαγνητοταινίες που αποδείκνυαν την ενοχή του-, καταλήγει σε ένα (ρητορικό, υποτίθεται) ερώτημα που όμως έχει απαντηθεί από την πρόσφατη αμερικανική ιστορία: «Τι κάνουμε όταν ένας πρόεδρος παραδέχεται ανοιχτά ότι επιχείρησε συνωμοσία, ψεύδεται και συγκαλύπτει;»
Γουότεργκεϊτ α λα Τραμπ;
Η αναφορά στην προεδρία Νίξον και στο παλαιό σκάνδαλο είναι, από την οπτική γωνία του περιοδικού, αιτιολογημένη.
Στις 9 Αυγούστου 1975 ο Νίξον παραιτήθηκε, αφού δεν γινόταν αλλιώς: το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ είχε αποφασίσει ότι ήταν υποχρεωμένος να δημοσιεύσει τις μαγνητοταινίες ώστε να ερευνηθούν. Οι ταινίες αποκάλυψαν ότι ο Νίξον είχε επιχειρήσει να συγκαλύψει τα γεγονότα και να αποπροσανατολίσει τους ερευνητές. Εφθασε στο σημείο να αντιμετωπίσει πρόταση μομφής και καθαίρεσης από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και καταδίκη από τη Γερουσία.
Ποιος δεν μπορεί να παρατηρήσει ότι υπάρχουν αναλογίες; Μέχρις ενός βαθμού, έστω.
Στις 5 Αυγούστου 2018, γράφει το περιοδικό, ακριβώς 44 έτη μετά την κατάρρευση της προεδρίας Νίξον, ένας άλλος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ, προβαίνει στη δική του δημόσια παραδοχή. Ενοχής, εννοείται.
Ψέματα και απόπειρα συνωμοσίας
Το προεδρικό tweet περιέχει κρίσιμα στοιχεία πληροφόρησης: ο υιός Τραμπ εψεύσθη (η ανακρίβεια όσων είπε μπορεί να λογαριαστεί ως ψεύδος), η ψευδής δήλωσή του υπαγορεύτηκε από τον πρόεδρο-πατέρα του, υπήρξε τουλάχιστον πρόθεση απόκτησης πληροφοριών ώστε να χρησιμοποιηθούν κατά του αντιπάλου στις εκλογές, εν ολίγοις υπήρξε προσπάθεια συνωμοσίας.
Το προεδρικό tweet του κυριακάτικου πρωινού σηματοδοτεί μια στροφή. Δεν μας διδάσκει τίποτε καινούργιο, όμως τερματίζει κάθε προσπάθεια δήθεν «εναλλακτικής» εξήγησης των γεγονότων που έλαβαν χώρα στον Πύργο Τραμπ: όλοι κατανοούμε ότι ο υιός Τραμπ συναντήθηκε με ιδιώτες συνδεδεμένους με τη ρωσική κυβέρνηση, με σκοπό την απόκτηση «βρώμικων πληροφοριών» για τον πολιτικό αντίπαλό του πατέρα του.
Ο πρόεδρος αποπειράθηκε να σταματήσει τη σχετική με τη συνάντηση έρευνα του εισαγγελέα, όπως και άλλες σχετικές με την ανάμειξη της Ρωσίας.
Πλέον δεν μπορεί να γίνει πιστευτό ότι η συνάντηση στον Πύργο Τραμπ αφορούσε υιοθεσίες παιδιών από τη Ρωσία.
Τώρα -καταλήγει το νεοϋορκέζικο περιοδικό- προβάλλουν μόνο τα παρακάτω ερωτήματα:
- Η συνάντηση ήταν απόπειρα συνωμοσίας ή τετελεσμένη συνωμοσία;
- Τι κάνουμε με έναν πρόεδρο που ομολογεί ανοιχτά την απόπειρα συνωμοσίας, ψεύδεται και συγκαλύπτει;