«Το ποτάμι πίσω δεν γυρνάει», τραγουδάει στο ομότιτλο τραγούδι ο Νίκος Πορτοκάλογλου και ο στίχος αυτός φαίνεται να ταιριάζει γάντι στην απέλπιδα, θαρρώ, απόπειρα του Σταύρου Θεοδωράκη να το ξαναγεμίσει με καθαρό νερό, αποχωρώντας από το Κίνημα Αλλαγής, 10 μήνες μετά την ενθουσιώδη προσχώρηση του.
Τα ποτάμια άλλωστε είτε στερεύουν βαθμιαία και μετατρέπονται σε χειμάρρους ή παραπόταμους είτε γεμίζουν και μεγαλώνουν δίνοντας πνοή στη γύρω τους περιοχή. Το Ποτάμι μάλλον βρίσκεται στη πρώτη κατηγορία. Δεν μπόρεσε να μεγαλώσει, παρά το καθαρό νερό που επεδίωξε να φέρει στην πολιτική ζωή και στη χώρα όταν ορμητικά ιδρύθηκε από τον κ. Θεοδωράκη, εκείνο το πρωινό του Φεβρουαρίου του 2014, στην Αθηναΐδα.
Ο ιδρυτής του πήρε, όπως όλα δείχνουν, την απόφαση να αποχωρήσει από Κίνημα Αλλαγής και την εισηγείται στην κυριακάτικη συνεδρίαση της ΜΕΣΥΑ (Μεγάλη Συνέλευση των Αντιπροσώπων), όπως ονομάτισε την Κεντρική Επιτροπή, σε μια ακόμη απόπειρα να δείξει ότι κομίζει κάτι το διαφορετικό στην πολιτική ζωή – έστω, αρχίζοντας από τις κομματικές ορολογίες.
Ο κ. Θεοδωράκης ακολουθείται από τους άλλους πέντε εναπομείναντες βουλευτές του Ποταμιού, οι οποίοι είναι και το βασικότερο σημείο αναφοράς του σχηματισμού, καθώς είναι γνωστό πως ο κομματικός ιστός ήταν ανέκαθεν ισχνός· αυτό είχε αναδειχθεί και στο μετεκλογικό συνέδριο το 2016 ως μία από τις μεγάλες αδυναμίες του Ποταμιού, αλλά ουδέποτε διορθώθηκε.
Οι βασικοί λόγοι που συντελούν στην επιλογή του επικεφαλής του Ποταμιού είναι λίγο πολύ γνωστοί: πολιτική και προσωπική ψυχρότητα στις σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ και του ιδίου προσωπικά με τη Φώφη Γεννηματά.
Επικαλείται η ηγεσία του Ποταμιού την επίμονη άρνηση του ΠΑΣΟΚ, της μεγαλύτερης δύναμης στο Κίνημα Αλλαγής, να ξεφύγει από το παρελθόν του και να προσαρμοστεί στη μεταμοντέρνα αντίληψη του «και με τον ΣΥΡΙΖΑ και με τη ΝΔ και με όποιον άλλον για το καλό της χώρας».
Ομως ήταν ο κ. Θεοδωράκης που απαίτησε πριν από 10 μήνες, προκειμένου να συμμετάσχει στο Κίνημα Αλλαγής, πρώτα να εκλεγεί ο αρχηγός του, όπως και έγινε τον περασμένο Νοέμβριο με τους 212.000 πολίτες που πήραν μέρος στις εκλογές, ύστερα να μην εκλεγούν σύνεδροι για το πρόσφατο συνέδριο του περασμένου Μαρτίου και τέλος να διοριστούν, όπως και πάλι έγινε, τα όργανά του με κοινή συμφωνία απ όλους τους συμμετέχοντες. Δεσμεύτηκε, μάλιστα, ότι θα παραμείνει ενεργά στο Κίνημα Αλλαγής! Φευ!
Η αλήθεια, ωστόσο, της ρήξης ίσως να κρύβεται σε κάτι πιο απλό και το διατύπωσε με το γνωστό του στιλ ο βουλευτής Β’ Αθηνών του Ποταμιού Γρηγόρης Ψαριανός: ο Σταύρος νόμιζε ότι θα πάρει το «μαγαζί» (εδώ). Βλέποντας λοιπόν ότι δεν το καταφέρνει αποφάσισε να αποχωρήσει.
Πώς το αποφάσισε; Οι επικριτές του λένε ότι κάποια στιγμή στράφηκε πολύ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως στο θέμα των Σκοπίων. Αλλοι όμως θέλουν τον Σταύρο ουσιαστικά να «εκβιάζεται» από τους βουλευτές του. Του κατέστη σαφές ότι αν δεν αποχωρήσει το Ποτάμι από το ΚΙΝΑΛ ορισμένοι θα ανεξαρτητοποιηθούν. Και δεν του έχουν απομείνει πολλοί. Χωρίς Κοινοβουλευτική Ομάδα, Ποτάμι δεν υπάρχει, ούτε μέσα στο ΚΙΝΑΛ, ούτε έξω από το ΚΙΝΑΛ, ούτε πουθενά.
Αλλωστε οι διαψεύσεις δεν αρκούν πλέον για να σταματήσουν τη φημολογία ότι βουλευτές και ευρωβουλευτές του Ποταμιού (πχ. Σπύρος Δανέλλης, Γιώργος Αμυράς, Μιλτιάδης Κύρκος) διαπραγματεύονται τη μεταπήδησή τους στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ.
Η συνεχείς και κλιμακούμενες επαφές του κ. Δανέλλη με τον ΣΥΡΙΖΑ, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή του μαζί με τον Δημήτρη Τζανακόπουλο, τη Πέμπτη το βράδυ, σε κομματική εκδήλωση του κυβερνώντος κόμματος για τη συμφωνία με τα Σκόπια, παρουσιάζεται ως πειστήριο των μύχιων σκέψεων του βουλευτή Ηρακλείου. Από την άλλη, προ ημερών ο κ. Αμυράς είχε δηλώσει δημοσίως και από τηλεοράσεως ότι είναι προτιμότερο «να πάμε με τον Κυριάκο (Μητσοτάκη)».
Βέβαια, οι συνεργάτες του κ. Θεοδωράκη επιμένουν ότι τίποτα απ΄όλα αυτά δεν συμβαίνει, ότι το Ποτάμι είναι ενιαίο και αδιαίρετο και ότι η απόφαση για αποχώρηση από το Κίνημα Αλλαγής βασίζεται στο ότι με την παραμονή εντός του ΚΙΝΑΛ θα χαθούν τα πολιτικά χαρακτηριστικά και η φυσιογνωμία του.
Και αυτό όμως δεν ισχύει. Είναι χαρακτηριστικό ότι αρνητικοί στο ενδεχόμενο να αποχωρήσουν είναι οι περισσότεροι από την ομάδα στελεχών του Ποταμιού (Αθηνά Δρέττα, Π. Βλάχος, Π. Καρκατσούλης) που μετέχουν στα κεντρικά όργανα του Κινήματος Αλλαγής. Δηλώνουν δε ότι θα παραμείνουν για να δώσουν εντός του τη μάχη για μια εκσυγχρονιστική προοδευτική δημοκρατική παράταξη, ενώ μια αποχώρηση είναι πορεία στο άγνωστο.
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Θεοδωράκης, με τον πολιτικό ρομαντισμό που αρκετές φορές εξέφρασε, πίστευε και ενδεχομένως να εξακολουθεί να πιστεύει ότι το Ποτάμι μπορεί να υποκαταστήσει όλους εκείνους που φέρουν ευθύνη για τη κρίση στη χώρα, λειτουργώντας πότε προς τη μία κατεύθυνση και πότε προς την άλλη.
Μόνο που αυτό δεν γίνεται συχνά. Για τον απλούστατο λόγο ότι τα κόμματα, δεξιά, αριστερά, συντηρητικά, σοσιαλιστικά, σε όλο τον κόσμο και σε όλες τις κοινωνίες, υπάρχουν και εκφράζουν κοινωνικά στρώματα και συγκεκριμένες αντιλήψεις και ιδέες. Λίγο απ’ όλα στην πολιτική δεν υπάρχει. Παρά μόνο στο Ποτάμι που παλινδρόμησε και από δω κι από ΄κει και με τον ΣΥΡΙΖΑ και με τη ΝΔ και μόνοι, αρκεί, όπως έλεγε, να είναι για το καλό της χώρας. Είναι;