Ο υπουργός Εσωτερικών, Πάνος Σκουρλέτης, έσπευσε να το ανακοινώσει επισήμως: oι αυτοδιοικητικές εκλογές θα γίνουν την Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2019 και μάλιστα με απλή αναλογική, κι ας αντιδρούν οι άμεσοι ενδιαφερόμενοι (οι τοπικοί άρχοντες) -με πρώτον τον δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη- που προειδοποιούν για τον κίνδυνο ακυβερνησίας.
Τι υποκρύπτει όμως η εσπευσμένη επιβεβαίωση όσων κυκλοφορούσαν ήδη τις προηγούμενες ημέρες ως φημολογία – ότι δηλαδή οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές δεν θα διεξαχθούν ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές τον Μάιο του 2019 (όπως προβλεπόταν), αλλά πέντε ολόκληρους μήνες αργότερα;
Γιατί τέτοια σπουδή για την αποσυσχέτιση των αυτοδιοικητικών εκλογών από τις ευρωεκλογές;
Σε δηλώσεις του στον ραδιοφωνικό σταθμό «Το Κόκκινο», ο κ.Σκουρλέτης είχε σημειώσει μεταξύ άλλων ότι «στόχος της μετάθεσης της ημερομηνίας είναι η αποσυσχέτιση από τις ευρωεκλογές, τον Μάιο του 2019. Οι βουλευτικές εκλογές έχουν έναν δικό τους κύκλο, ενώ οι ευρωεκλογές και οι αυτοδιοικητικές είναι σταθερές».
Σύμφωνα με τα επικρατέστερα σενάρια που άρχισαν ήδη να κυκλοφορούν στα δημοσιογραφικά γραφεία, η στόχευση των υπευθύνων στην Κουμουνδούρου είναι συγκεκριμένη. Είτε προσδοκούν και επιδιώκουν τριπλές κάλπες (δημοτικές, περιφερειακές και εθνικές) στις 19 Οκτωβρίου, είτε προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ακόμα «ανάχωμα» στην κατακρήμνιση των εκλογικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Ή μήπως και τα δύο ταυτόχρονα;
Γιατί αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν ακολουθήσει το παράδειγμα του Ταγίπ Ερντογάν επιλέγοντας -ως ηγέτης εν δυσκολία- τη λύση της πρόωρης κάλπης (εκμεταλλευόμενος και το επικοινωνιακό μομέντουμ της καθαρής -όσο κι αν αυτή τελικά είναι- εξόδου της χώρας από τα μνημόνια), γνωρίζει καλά πως αν χάσει στις ευρωεκλογές, είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει τις εθνικές που έπονται.
Εκτός και αν το κάνει όπως ο Σημίτης όταν έχασε στις ευρωεκλογές του 1999 και κέρδισε -με βραχεία κεφαλή από τη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή- στις εθνικές εκλογές του 2000.