Αν και γίνεται μέσα από επιστημονική επιθεώρηση, η ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων σπάνιων μετάλλων στον βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού έχει τεράστια οικονομική και γεωπολιτική αξία.
Τα κοιτάσματα, όπως δημοσιεύεται στο Nature Scientific Reports, εντοπίστηκαν ανοιχτά του νησιού Μιναμιτόρι, το οποίο βρίσκεται 1.850 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Τόκιο.
Οι ερευνητές σε μια σχετικά μικρή έκταση του βυθού -λίγο περισσότερο από 1.000 τ.χλμ- εντόπισαν 16 εκατομμύρια τόννους μετάλλων.
Πρόκειται για χημικά στοιχεία που αν και είναι σχετικά άφθονα, είναι διασκορπισμένα και δύσκολο να εντοπιστούν σε μεγάλες ποσότητες – εξού και ο επιστημονικός όρος «σπάνιες γαίες».
Χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας, όπως σε κινητά, μπαταρίες και ηλεκτρονικά κυκλώματα.
Η Κίνα έχει σχεδόν το μονοπώλιο στην εξόρυξη και την πώληση των μετάλλων με ό,τι σημαίνει αυτό με οικονομικούς και πολιτικούς όρους.
Το κοίτασμα της Ιαπωνίας, που είναι μέσα στην ΑΟΖ της, οπότε μπορεί να το εκμεταλλευτεί χωρίς διεκδικήσεις από τρίτους, μπορεί να εξασφαλίσει σπάνιες γαίες μέχρι και τον… 25ο αιώνα και ακόμη πιο πέρα.
Οπως γράφουν οι συγγραφείς, οι ποσότητες είναι «σχεδόν άπειρες». Υπάρχει ύττριο για 780 χρόνια με βάση τις τρέχουσες ανάγκες χρήσης, δυσπρόσιο για 730 χρόνια, ευρώπιο για 620 χρόνια και τέρβιο για 420 χρόνια.
Η αναζήτηση των σπανίων μετάλλων από την Ιαπωνία άρχισε το 2014 όταν η Κίνα άρχισε να ασκεί μία περισσότερο επιθετική πολιτική στην διαχείριση των μετάλλων εν μέσω και μιας μακροχρόνιας εδαφικής διαμάχης με την Ιαπωνία (σε περιοχή που είναι μακριά από το κοίτασμα).
Νωρίτερα, το 2010 η Κίνα επέβαλε ποσοστώσεις στην εξαγωγή γαιών, κίνηση που ανέβασε τις τιμές τους παγκοσμίως μέχρι και 10%.
Για την ώρα ο θησαυρός παραμένει αναξιοποίητος γιατί είναι σε μεγάλο βάθος και η υποθαλάσσια εξόρυξη είναι ακριβή και δύσκολη αν και γίνονται προσπάθειες να πέσει το κόστος.
Οι ωκεανοί και τα τεράστια κοιτάσματα που κρύβουν –καλύπτουν εξάλλου το 70% του πλανήτη- είναι ένα από τα επόμενα μεγάλα πεδία «μάχης» για την οικονομική κυριαρχία.