Βερολίνο, 9 Ιουλίου 2006. Ο Ζινεντίν Ζιντάν πρωταγωνιστεί στην πιο διάσημη κουτουλιά του κόσμου. Ακούγοντας τα χυδαία λόγια του Μάρκο Ματεράτσι για την αδελφή του, «θολώνει». Τον χτυπά με το κεφάλι στο στέρνο. Ο Ιταλός σωριάζεται -κάπως teatralmente- στο χορτάρι. Ο Γάλλος αποβάλλεται. Κάτω από τα ιταλικά δοκάρια, ο Τζανλουίτζι Μπουφόν παρακολουθεί τον θρυλικό «Ζιζού» να μουντζουρώνει το φινάλε της λαμπρής καριέρας του. Ηταν το τελευταίο του παιχνίδι. Λίγο αργότερα, ο Μπουφόν και οι συμπαίκτες του πανηγυρίζουν σαν μικρά παιδιά για το Παγκόσμιο Κύπελλο που κατέκτησαν (5-3 στα πέναλτι). Ο Ζιντάν, ολομόναχος, ζει το δράμα του.
Μαδρίτη, 11 Απριλίου 2018. Ο «Τζίτζι» Μπουφόν χάνει τον έλεγχο, όταν αισθάνεται ότι ο άγγλος διαιτητής Μάικλ Ολιβερ κλέβει από την ομάδα του μια επική πρόκριση, σφυρίζοντας στις καθυστερήσεις ένα «ανύπαρκτο» πέναλτι. Τον βρίζει και αποβάλλεται. Στον πάγκο της Ρεάλ -τι ειρωνεία- ο Ζιντάν παρακολουθεί τον εμβληματικό αρχηγό της Γιουβέντους να καταστρέφει τον δικό του επίλογο στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Λίγο αργότερα, ο Κριστιάνο Ρονάλντο και οι συμπαίκτες του πανηγυρίζουν έξαλλα την εύστοχη εκτέλεση του πέναλτι, που τους γλίτωσε από ένα ιστορικό κάζο, σαν το προχθεσινό της Μπαρτσελόνα. Στη συνέντευξη Τύπου ο Ζιντάν τονίζει πως «εάν ο διαιτητής έδωσε πέναλτι, ήταν πέναλτι». Ο Μπουφόν, σε μια γωνιά των αποδυτηρίων, ζει το δικό του δράμα.
Στιγμές, χαρακτήρες, συναισθήματα που διχάζουν τους φιλάθλους. Που το ποδόσφαιρο -μια μικρογραφία της ζωής- θα θυμάται για πάντα. Ακόμη και όταν θα έχει ξεχάσει ποιος νίκησε στο Βερολίνο, ή ποιος προκρίθηκε στη Μαδρίτη. Αυτό που θα μείνει, είναι το τέλος που δεν άξιζε σε μια μεγάλη μορφή των γηπέδων. Οπως, τότε, δεν άξιζε στον σπουδαίο «Ζιζού». Και μια απορία: πώς θα κατέληγε αυτή η «ματσάρα», εάν ο διαιτητής είχε αποφασίσει αλλιώς στην επίμαχη φάση του τελευταίου λεπτού; Εάν η Γιουβέντους κατόρθωνε να προκριθεί, στην παράταση που θα ακολουθούσε, σήμερα θα μιλούσαμε για τη μεγαλύτερη ανατροπή όλων των εποχών στη διοργάνωση. Η «Γηραιά Κυρία» ταξίδεψε στη Μαδρίτη με το 0-3 του πρώτου αγώνα στην πλάτη της και χωρίς τον πιο ποιοτικό της παίκτη, τον Πάουλο Ντιμπάλα. Το να νικήσει 4-0 στο «Μπερναμπέου» θα ήταν το μεγαλύτερο «μπαμ» στα 62 χρόνια του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Ηταν πέναλτι; Με το γράμμα του κανονισμού, ναι. Ο Λούκας Βάθκεθ είναι έτοιμος να «πυροβολήσει» από τα όρια της μικρής περιοχής του Μπουφόν, και ο (συνήθως άτσαλος) Μεχντί Μπενατιά τον μαρκάρει από πίσω χωρίς να βρει την μπάλα τόσο ώστε να της αλλάξει πορεία. Ο ισπανός επιθετικός σωριάζεται με εντυπωσιακή ευκολία -είναι αλήθεια-, όμως η απόφαση του άγγλου ρέφερι δεν θα ξεσήκωνε τέτοια θύελλα, εάν δεν διέκοπτε μια τόσο συγκλονιστική προσπάθεια (της Γιουβέντους) και ένα όνειρο (του Μπουφόν) το οποίο μοιραζόταν η πλειονότητα των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων. Αυτό το πέναλτι, ήταν δεν ήταν, κατέστρεψε το μεγαλύτερο παραμύθι στην ιστορία του Champions League.
Αυτό είπε -με δικά του λόγια- στο τέλος ο Μπουφόν: «Ο Ολιβερ, αντί για καρδιά, έχει έναν σκουπιδοτενεκέ». Την ώρα που «τα έχωνε» στον διαιτητή, στη μικτή ζώνη, τον διέκοψε ο Κριστιάνο που περνούσε από το σημείο. Τον αγκάλιασε και τον φίλησε – και ο Ιταλός ανταπέδωσε. Χρόνια στα γήπεδα και οι δύο, γνωρίζουν καλύτερα από τον καθέναν με πόσες πολλές αδικίες έχει γραφτεί η Βίβλος του ποδοσφαίρου.
Ο Μπουφόν δεν κράτησε κακία στον πορτογάλο σούπερσταρ για τον προκλητικό τρόπο με τον οποίο πανηγύρισε την αξιοποίηση αυτού του πέναλτι. Σε έναν δίκαιο κόσμο θα περίμενε κανείς από τον «CR7» να σουτάρει άουτ. Επίτηδες. Να σκεφθεί πως θα μπορούσε να βρίσκεται εκείνος στη θέση του συναδέλφου και φίλου του. Αλλά στον κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου τέτοιου είδους ρομαντισμοί απαγορεύονται. Ο Μπουφόν θα έκανε ακριβώς ό,τι και ο Ρονάλντο. Γι’ αυτό τον συγχώρεσε.
«Ο Μπουφόν δεν άξιζε αυτό το τέλος, όμως δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Αυτό δεν πρόκειται να σβήσει όλα αυτά που ήταν ο Μπουφόν για το ποδόσφαιρο. Είναι ένας μεγάλος τερματοφύλακας. Ισως να παίξει στο Champions League και την επόμενη σεζόν» σχολίασε ο Ζιντάν στη συνέντευξη Τύπου. Ο Γάλλος προσπέρασε το «έγκλημα» με δυο καλά λόγια για το θύμα. Ποιος; Αυτός που πριν από 12 χρόνια βίωσε μια παρόμοια στιγμή. Η οποία, όπως λέει, τον στοιχειώνει ακόμη και σήμερα.
Ετσι είναι το ποδόσφαιρο. Ετσι είναι η ζωή. Ο τεράστιος Μπουφόν ατύχησε δεύτερη φορά. Μετά τον αποκλεισμό της εθνικής ομάδας της Ιταλίας, που θα τον κρατήσει μακριά από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, έχασε την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει στην «ανατροπή του αιώνα». Που, πιθανότατα, θα του χάριζε την Κούπα του Champions League. Θα φύγει από τα γήπεδα με τη συμπάθεια όλων των πραγματικών φιλάθλων. Με μια κόκκινη κάρτα -την πρώτη της καριέρας του- στο τελευταίο του ευρωπαϊκό ματς. Και με το «φιλί του Ιούδα» (του Ρονάλντο στη μικτή ζώνη), ιδανικό για φινάλε στην ταινία που, κάποτε, θα γυριστεί για τη ζωή του.