Το «ασθενές» φύλο έχει αισίως με το μέρος του τη δύναμη ενός νομοσχεδίου που στόχο έχει να βάλει τέρμα στη βία κατά των γυναικών. Κι ενώ τα φρικώδη περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας βγαίνουν όλο και πιο συχνά στο φως εστιάζοντας σε σωματικά, αλλά και ψυχικά τραύματα, είναι απορίας άξιο γιατί επέλεξαν να τοποθετηθούν με το παρών το ΚΚΕ, η ΧΑ και η Ενωση Κεντρώων. Η ευρεία συναίνεση επετεύχθη πάντως, καθώς ψήφισαν υπέρ ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, η ΔΗΣΥ και το Ποτάμι.
«Σε εθνικό επίπεδο και όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, από το 2014 μέχρι και το 2017 έχουν σημειωθεί περισσότερα από 13.700 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με τις γυναίκες να αποτελούν περίπου το 70% των θυμάτων», τόνιζε χαρακτηριστικά στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η εκπρόσωπος Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας, Ιωάννα Ροτζιώκου, πριν από δύο μήνες.
«Ορισμένες φορές, μάλιστα», συμπλήρωνε, «τραγική κατάληξη αυτών των ενδοοικογενειακών συμβάντων είναι ακόμα και ο θάνατος, με τον αριθμό των γυναικών θυμάτων να είναι σχεδόν διπλάσιος σε σχέση με τον αντίστοιχο των ανδρών. Σημειώστε, ενδεικτικά, ότι το 2017 σημειώθηκαν 3.134 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας με 4.243 θύματα συνολικά».
Τις ανησυχητικές και αποτρόπαιες διαστάσεις που έχει πάρει το κοινωνικό αυτό φαινόμενο διεθνώς, αποτυπώνουν χαρακτηριστικά και τα στατιστικά στοιχεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Οι αριθμοί είναι αδυσώπητοι: μία στις τρεις γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της και μία στις πέντε γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Εκτιμάται, μάλιστα, ότι μέσα σε ένα χρόνο, πάνω από 16.700.000 γυναίκες υπέστησαν σωματική βία ή σεξουαλική κακοποίηση στη φαινομενικά πολιτισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητο, καθώς η ενδοοικογενειακή βία και η βία κατά των γυναικών ειδικότερα, καλύπτεται πολύ συχνά κάτω από το πέπλο του κοινωνικού στιγματισμού: με την απειλή να ζει και να αναπνέει μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, με τον άνθρωπο που σε κακοποιεί να κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι με το δικό σου, δεν είναι λίγες οι φορές που ο φόβος μπορεί να σε οδηγήσει στη σιωπή, ενώ μια ολόκληρη κοινωνία μπορεί να σε περιθωριοποιήσει ή να σου αντιτείνει το δειλό επιχείρημα «ακόμα κι αν έχεις κακοποιηθεί, πώς μπορείς να το αποδείξεις;».