Την ώρα που πρώην συνεργάτες του Γούντι Αλεν έχουν αρχίσει να παίρνουν αποστάσεις από τον σκηνοθέτη και σχεδόν να τον αποκηρύσσουν, με αφορμή την κατηγορία για σεξουαλική κακοποίηση της κόρης της Μία Φάροου, σχεδόν στον αέρα παραμένει η τύχη της τελευταίας ταινίας του.
Πηγή που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της, δήλωσε στη The New York Post ότι η ταινία «Μια βροχερή μέρα στη Νέα Υόρκη», της οποίας η διανομή από την Amazon Studios είναι προγραμματισμένη, «μπορεί είτε να μην προβληθεί, είτε να την πετάξουν, χωρίς κανενός είδους διαφήμιση και χωρίς προβολή στις κινηματογραφικές αίθουσες». Με άλλα λόγια, να κυκλοφορήσει μόνο σε DVD ή Blu-ray.
Η Ρεμπέκα Χολ και ο Τιμοτέ Σαλαμέ, που πρωταγωνιστούν στη ταινία, επέλεξαν να δώσουν τις αποδοχές τους σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Εν τω μεταξύ, ο Κόλιν Φερθ, η Μίρα Σορβίνο, η Γκρέτα Γκέργουιγκ, ο Σαλαμέ και η Χολ εξέφρασαν τη λύπη τους που συνεργάστηκαν με τον Γούντι. Άλλοι, όπως οι Νάταλι Πόρτμαν, η Ρις Γουίδερσπουν και η Τρέισι Έλις Ρος, δήλωσαν ότι υποστηρίζουν και πιστεύουν την θετή κόρη του σκηνοθέτη.
Η μοίρα της ταινίας εμπλέκεται με τις καταγγελίες κατά του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη.
Το 1992, Μία Φάρου, πρώην σύντροφος του Γούντι Αλεν, ήλθε σε επαφή με τις Αρχές για να καταγγείλει την σεξουαλική κακοποίηση της κόρης της, Ντίλαν, από τον σκηνοθέτη. Αν και ο Αλεν επανειλημμένα αρνήθηκε τις κατηγορίες και δεν απαγγέλθηκε από το δικαστήριο κατηγορία εναντίον του, η πλήρης επιμέλεια της Ντίλαν δόθηκε στην Φάροου καθώς ένας δικαστής θεώρησε πειστική τη μαρτυρία της.
Ο Γούντι Αλεν αρνήθηκε για μία ακόμη φορά τις κατηγορίες μετά την εμφάνιση της Ντίλαν στο CBS Morning Show στην οποία τις επανέλαβε. «Δεν παρενόχλησα ποτέ την κόρη μου» είπε για την θετή του κόρη.
«Όταν για πρώτη φορά πριν από περισσότερα από 25 χρόνια διατυπώθηκε αυτός ο ισχυρισμός, η υπόθεση εξετάστηκε διεξοδικά και από την Κλινική Σεξουαλικής Κακοποίησης Παιδιών στο Νοσοκομείο Γέιλ-Νιου Χέιβεν και από το New York State Child Welfare».
«Η εξέταση κράτησε πολλούς μήνες και οι δύο οργανισμοί κατέληξαν, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον, ότι δεν υπήρξε ποτέ παρενόχληση. Αντιθέτως, πιθανολόγησαν ότι ένα ευάλωτο παιδί καθοδηγήθηκε από μια θυμωμένη μητέρα, κατά τη διάρκεια ενός εριστικού χωρισμού, να πει αυτή την ιστορία» πρόσθεσε ο Γούντι.
Κατηγόρησε μάλιστα την Φάροου και την Ντίλαν ότι «με κυνισμό, δράττονται της ευκαιρίας που προσφέρει το κίνημα Time’s Up για να επαναλάβουν αυτόν τον αναξιόπιστο ισχυρισμό».