Με ανάρτησή του στο Facebook o Βαγγέλης Βενιζέλος αναδεικνύει -υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων στο ονοματολογικό της ΠΓΔΜ -τι έχει επιτευχθεί από το 1995 με την Ενδιάμεση Συμφωνία και ποιες διεθνείς υποχρεώσεις βαραίνουν τη γειτονική χώρα. Και αυτό όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «για να μη κρούονται εκκωφαντικά ανοιγμένες θύρες».
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών σημειώνει στην ανάρτησή του ότι ορθώς συνδέεται το ζήτημα του ονόματος της ΠΓΔΜ με την ανάγκη να εξαλειφθούν οι κάθε είδους αλυτρωτικές εξαγγελίες και συμπεριφορές προκειμένου να διασφαλισθεί, σε μόνιμη και διαρκή βάση, ο σεβασμός των υφιστάμενων συνόρων, η περιφερειακή σταθερότητα και η σχέση καλής γειτονίας.
Με δεδομένο ότι στο προσκήνιο (επαν)έρχεται το Σύνταγμα της ΠΓΔΜ και η ανάγκη αναθεώρησης προβληματικών αναφορών στο προοίμιό του και διατάξεών του που μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν ή μπορούν να προσλάβουν αλυτρωτικό περιεχόμενο, ο πρώην υπουργός παραπέμπει στις σχετικές ρυθμίσεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 η οποία στο άρθρο 6 προβλέπει επί λέξει τα εξής στην ελληνική μετάφραση που κατατέθηκε στον ΟΗΕ (όπου δεύτερο συμβαλλόμενο μέρος είναι η ΠΓΔΜ και πρώτο συμβαλλόμενο μέρος η Ελλάδα):
«ΆΡΘΡΟ 6
1. Το Δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος δια της παρούσης δηλώνει επίσημα ότι τίποτα στο Σύνταγμά του, και ιδιαίτερα στο προοίμιό του, ή στο άρθρο 3 του Συντάγματος, δεν μπορεί ή δεν θα έπρεπε να ερμηνευθεί ότι αποτελεί ή θα αποτελέσει ποτέ τη βάση οποιασδήποτε διεκδικήσεως από το Δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος οποιασδήποτε περιοχής που δεν συμπεριλαμβάνεται στα σημερινά του σύνορα.
2. Το Δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος δια της παρούσης δηλώνει επίσημα ότι τίποτα στο Σύνταγμά του, και ιδιαίτερα στο άρθρο 49, όπως τροποποιήθηκε, δεν μπορεί ή δεν θα έπρεπε να ερμηνευθεί ότι αποτελεί ή θα αποτελέσει ποτέ τη βάση για επέμβαση του Δευτέρου Συμβαλλομένου Μέρους στις εσωτερικές υποθέσεις άλλου Κράτους προκειμένου να προστατεύσει το καθεστώς και τα δικαιώματα οποιωνδήποτε προσώπων σε άλλα Κράτη που δεν είναι πολίτες του Δευτέρου Συμβαλλομένου Μέρους.
3. Το Δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος επιπλέον δηλώνει επίσημα ότι οι ερμηνείες που δίνονται στις παραγράφους 1 και 2 του παρόντος Άρθρου δεν θα υποκατασταθούν από οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία του Συντάγματός του.»
Όπως υπογραμμίζει ο κ. Βενιζέλoς, οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί από την ΠΓΔΜ με το άρθρο 6 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας υπερισχύουν των διατάξεων του εθνικού της Συντάγματος, των μελλοντικών του αναθεωρήσεων και των πιθανών του ερμηνειών.
Η δε τυχόν παραβίαση των προβλέψεων του άρθρου 6 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας -τονίζει- συνιστά, κατά το άρθρο 21 της ίδιας Συμφωνίας, λόγο προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στο οποίο προσέφυγε το 2008 η ΠΓΔΜ επικαλούμενη παραβίαση από την Ελλάδα του άρθρου 11 που ρυθμίζει τα σχετικά με την ένταξη της ΠΓΔΜ σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς στους οποίους είναι μέλος η Ελλάδα, εφόσον θέλει να ενταχθεί με το προσωρινό όνομα με το οποίο εντάχθηκε τον Απρίλιο του 1993 στον ΟΗΕ.
Η άποψη ότι το εθνικό Σύνταγμα υπερισχύει του Διεθνούς Δικαίου και εν προκειμένω της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, δεν γίνεται δεκτή διεθνώς και αντιβαίνει ευθέως στο άρθρο 27 της Συμβάσεως της Βιέννης περί του Δικαίου των Συνθηκών που απαγορεύει σε ένα συμβαλλόμενο σε συνθήκη κράτος να επικαλεσθεί το εσωτερικό του Δίκαιο ως δικαιολογία για την εκ μέρους του μη τήρηση της συνθήκης, σημειώνει μεταξύ άλλων ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Άλλωστε, προσθέτει, η ΠΓΔΜ όχι μόνο δεν αμφισβήτησε αλλά αντιθέτως επικαλέσθηκε ενώπιον του ΔΔΧ την Ενδιάμεση Συμφωνία και δεν τέθηκε ούτε μπορεί να τεθεί ζήτημα αμφισβήτησης της αρμοδιότητας της τότε κυβέρνησης της ΠΓΔΜ και του τότε υπουργού της των εξωτερικών για τη συνομολόγηση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας σύμφωνα με το άρθρο 46 της Σύμβασης της Βιέννης.
Γι αυτό, καταλήγει ο πρώην ΥΠΕΞ, αν επιτευχθεί στο μέλλον οριστική συμφωνία που αναφέρεται και σε αλλά ζητήματα που ρυθμίζονται από το εθνικό σύνταγμα της ΠΓΔΜ ( πχ αναφορές στη γλώσσα ή την ιθαγένεια), οι προβλέψεις αυτής της διεθνούς συμφωνίας θα κατισχύουν, κατά την ίδια λογική, των σχετικών διατάξεων του Αν επιτευχθεί στο μέλλον οριστική συμφωνία που αναφέρεται και σε αλλά ζητήματα που ρυθμίζονται από το εθνικό σύνταγμα της ΠΓΔΜ ( πχ αναφορές στη γλώσσα ή την ιθαγένεια), οι προβλέψεις αυτής της διεθνούς συμφωνίας θα κατισχύουν, κατά την ίδια λογική, των σχετικών διατάξεων του Συντάγματος.