Eντονα επικριτικό για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο ζήτημα των οκτώ τούρκων αξιωματικών, είναι άρθρο που φιλοξενεί η ηλεκτρονική έκδοση του Spiegel.
Το άρθρο, που είναι ανταπόκριση από την Αθήνα του δημοσιογράφου του Spiegel, Γιώργου Χριστίδη, τιτλοφορείται: «Oταν η εύνοια του Ερντογάν είναι πιο σημαντική από τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Αναφέρεται εκτενώς στην υπόθεση ενός από τους οκτώ Τούρκους και στη διάψευση των ελπίδων του ότι τα βάσανά του θα τελείωναν ύστερα από το 18μηνο της κράτησής του αφού «εντελώς αναπάντεχα η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε από το Δικαστήριο να αναθεωρήσει την απόφασή του για χορήγηση άσυλο».
«Ο Ερντογάν οργίζεται, ο Τσίπρας ακολουθεί», προσθέτει το περιοδικό χαρακτηρίζοντας την υπόθεση των οκτώ Τούρκων ως «ανοικτή πληγή» για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Το περιοδικό αναφέρεται στις διαβεβαιώσεις της Αθήνας προς την Άγκυρα ότι είναι πρόθυμη να συνεργαστεί. «Η ελληνική κυβέρνηση δείχνει τώρα ότι θέλει να αξιοποιήσει στο έπακρο τις νομικές της δυνατότητες προκειμένου να αρνηθεί στους Τούρκους στρατιωτικούς το δικαίωμα διαμονής. Φαίνεται ότι η Αθήνα υιοθέτησε τις κατηγορίες των Τούρκων κατά των ‘οκτώ ‘ (….) Ξαφνικά η ελληνική κυβέρνηση δείχνει να δίνει βάση στις υποσχέσεις του Ερντογάν ότι θα έχουν δίκαιη δίκη στην Τουρκία, παρά την αντίθετη γνώμη του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Αθήνα.»
Το άρθρο φιλοξενεί δηλώσεις του διευθυντή του ΕΛΙΑΜΕΠ, Θάνου Ντόκου που επισημαίνει ότι η κυβέρνηση προσπαθεί με την αντίδρασή της στην απόφαση για τη χορήγηση ασύλου στον τούρκο αξιωματικό ,να διορθώσει το ένα λάθος με ένα άλλο. «Αν η κυβέρνηση ανησυχεί τόσο πολύ για τις επιπτώσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την προσφυγική κρίση, τότε θα έπρεπε να είχε στείλει πίσω τους οκτώ λίγες ώρες αφότου αφίχθησαν στην Ελλάδα -μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας», λέει.
Το άρθρο καταλήγει εκτιμώντας ότι: «Εάν η έκδοση των Τούρκων είναι ο μόνος τρόπος για να κατευναστεί ο Ερντογάν, τότε οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης θα μπορούσαν να καταλήξουν όχι μόνο πολιτικά, νομικά και ηθικά αμφισβητήσιμες, αλλά και μάταιες…»