Πάνω που πιστεύαμε ότι τα είχαμε δει όλα από τον Λιονέλ Μέσι, ο αργεντινός «μάγος» πρόσθεσε στο ρεπερτόριό του ένα νέο κόλπο: σέρβιρε έτοιμο γκολ… με τις κάλτσες. Καθώς προσπερνούσε τον Μαρσέλο, του βγήκε το δεξί παπούτσι. Ε, και; Εδωσε μία υπέροχη πάσα στον Αλέις Βιδάλ, που είχε μόλις μπει στο παιχνίδι, για να ολοκληρωθεί ο θρίαμβος (3-0) της Μπαρτσελόνα στην πρώτη μεσημεριανή έκδοση του Clásico, το περασμένο Σάββατο. Νωρίτερα είχε σκοράρει και ο ίδιος (το 2-0, με εκτέλεση πέναλτι), και είχε δημιουργήσει άλλες οκτώ ευκαιρίες για γκολ.
Καμία Μπαρτσελόνα, απ’ όσες γνωρίσαμε, δεν υπήρξε τόσο πολύ «ομάδα του Μέσι» όσο η χθεσινή. Οσο η εφετινή. Ο Ινιέστα και ο Μασκεράνο γέρασαν. Ο Νεϊμάρ διέφυγε στο Παρίσι για να ιδρύσει το δικό του ποδοσφαιρικό βασίλειο. Ο αντι-Νεϊμάρ (Ντεμπελέ) είναι διαρκώς τραυματίας. Ο Τσάβι έχει αποχωρήσει από καιρό. Ο Σουάρες δεν βρίσκεται στα καλύτερά του. Ο Βιδάλ είναι ο Βιδάλ που απέτυχε να κάνει καριέρα στον Πανθρακικό. Κι όμως, αυτή η ελλειμματική -σε ποιότητα- ομάδα είναι αήττητη εδώ και 25 αγώνες. Εχει αφήσει την Πρωταθλήτρια Ευρώπης 14 βαθμούς πίσω στο ισπανικό πρωτάθλημα. Εχει κατακτήσει, ουσιαστικά, τον τίτλο προτού βγει ο Δεκέμβριος.
Το γιατί, φάνηκε (και) χθες στο «Μπερναμπέου». Στη μία πλευρά του γηπέδου, ο Μέσι κάλπαζε σαν αφηνιασμένο άλογο. Στην απέναντι, ο Κριστιάνο Ρονάλντο κλωτσούσε αέρα στην καλύτερη ευκαιρία του, διαμαρτυρόταν σε κάθε «ύποπτη» φάση, τα έβαζε με την τύχη του, περίμενε -ματαίως- από τους συμπαίκτες του να του δώσουν την μπάλα όπως τον βολεύει για να σκοράρει. Ο Πορτογάλος είναι ο καλύτερος παίκτης της Ρεάλ, ούτε συζήτηση. Αλλά, ο Αργεντινός είναι η Μπαρτσελόνα ολόκληρη. Αυτός που, κι όταν δεν θα βάλει γκολ, θα κάνει «μάγκες» τους συντρόφους του. Ακόμη και τον Βιδάλ που, κάποτε, δεν στέριωσε στην Κομοτηνή.
Ο Μέσι πάντα τα έβαζε στη Ρεάλ. Είναι ο παίκτης με τα περισσότερα γκολ (25) σε Clásico. Τα 15 από αυτά, τα έχει πετύχει στο «Μπερναμπέου». Μόνο που, τον τελευταίο καιρό, κάτι έχει αλλάξει στη συμπεριφορά του. Δεν είναι, πια, το ντροπαλό παιδί – θαύμα που προσπαθούσε να κρυφτεί από τις κάμερες και τα φλας έπειτα από τα «όργια» που έκανε στο χορτάρι. Χθες, μετά το 2-0, έτρεξε στο σημαιάκι του κόρνερ, σήκωσε το κεφάλι και τέντωσε τα χέρια του στο πλάι, σαν να ήθελε να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο. Κάτι παρόμοιο είχε κάνει και πέρυσι, ακριβώς στο ίδιο σημείο, όταν σφράγισε τον θρίαμβο της ομάδας του (3-2): έβγαλε τη φανέλα και έδειξε στο αποσβολωμένο μαδριλένικο κοινό το όνομά του.
Δεν μπορεί να είναι τίποτ’ άλλο παρά η απάντησή του στο «είμαι ο καλύτερος όλων των εποχών» του Ρονάλντο. Και, μάλιστα, μέσα στο ίδιο του το «σπίτι». Δεν είναι καλός στα λόγια -ποτέ δεν ήταν- και βρήκε αυτόν τον τρόπο, τη «γλώσσα του σώματος», για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Καλύτερος ο Κριστιάνο, από πού κι ως πού; Μέσα στο 2017 ο Μέσι έχει πετύχει περισσότερα γκολ (54), από τον Ρονάλντο και από κάθε άλλον ποδοσφαιριστή στην Ευρώπη. Ο Πορτογάλος, ο Ρόμπερτ Λεβαντόβσκι και ο Εντινσον Καβάνι έχουν από 53. Το ίδιο και ο Χάρι Κέιν, ο μοναδικός που μπορεί να τον προσπεράσει καθώς η Τότεναμ έχει μπροστά της άλλο ένα παιχνίδι (στις 26/12 με τη Σαουθάμπτον) μέχρι το τέλος του έτους.
Υπερτερεί και στις υπόλοιπες στατιστικές κατηγορίες (ασίστ, ντρίμπλες, κ.λπ). Συμπλήρωσε 526 γκολ με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα (από το 2005 που έκανε το ντεμπούτο του), αφήνοντας πίσω τον Γκερντ Μίλερ, ο οποίος είχε πετύχει 525 με την Μπάγερν Μονάχου από το 1964 έως το 1975. Κανένας άλλος δεν έχει σκοράρει περισσότερο με μία και μόνον ομάδα. Είναι πρώτος και στην Ισπανία, με 15 γκολ. Κανένας άλλος δεν έχει πετύχει τουλάχιστον 15 γκολ επί 10 διαδοχικές σεζόν στη La Liga. Δικαίως ο «αιώνιος» αντίπαλός του κατέκτησε τη «Χρυσή Μπάλα» και το αντίστοιχο βραβείο της FIFA («The Best»), επειδή η Ρεάλ σάρωσε τους πέντε από τους έξι διαθέσιμους τίτλους. Αλλά, αυτό το «είμαι ο καλύτερος», του Ρονάλντο, ήταν μία βαριά -και εντελώς αυθαίρετη- κουβέντα.
Πάνε δύο χρόνια τώρα που ο «εξωγήινος» Μέσι έχει αρχίσει να αποκτά ανθρώπινες αντιδράσεις. Μέχρι τα 28 του, αυτός ο απόκοσμος αρτίστας της μπάλας ενδιαφερόταν μόνο για την τέχνη του. Οταν δεν έπαιζε μπάλα, κοιμόταν. Οταν δεν κοιμόταν, θα μιλούσε με κάποιον δικό του από την Αργεντινή, θα έβγαζε τον σκύλο του βόλτα ή θα έτρωγε στο ίδιο εστιατόριο το ίδιο πιάτο. Δεν είχε χόμπι, δεν είχε φίλους, δεν είχε προσωπικότητα έξω από τις τέσσερις γραμμές του τερέν. Αίφνης, άρχισε να «χτυπάει» τατού. Αφησε γένια. Εβαψε το μαλλί του ξανθό. Και τώρα, επιτέλους, άρχισε να του «τη δίνει» η αλαζονεία του Κριστιάνο. Αργησε, αλλά ωρίμασε. Εγινε ηγέτης και άνδρας ταυτοχρόνως.
Πλέον, δεν του αρκεί να είναι ο καλύτερος παίκτης της Μπαρτσελόνα. Σήκωσε την ομάδα του -αυτή που το περασμένο καλοκαίρι πολλοί βιάστηκαν να ξεγράψουν- στις πλάτες του. Δεν του φτάνει να τον θαυμάζουν για τα «κόλπα» του στο γήπεδο. Εμαθε να υπερασπίζεται την αξία του, στη φωλιά των αμφισβητιών του. Εστω, χωρίς λόγια. Ρονάλντο δεν θα γίνει ποτέ -είναι ζήτημα χαρακτήρα-, όμως ο Μέσι δείχνει να αποκτά το «τσαγανό» που ο Μαραντόνα φώναζε ότι του έλειπε. Λίγο πριν από την τελευταία του ευκαιρία να κατακτήσει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.