Κανονικά, η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν αστειεύεται, το ξέρουμε. Ονειρεύεται μια νέα Ελλάδα χωρίς πολλά ΜΜΕ, με λαϊκά δικαστήρια και κατασχέσεις περιουσιών πλουσίων. Ξεκίνησε την εκστρατεία της «Πλεύσης Ελευθερίας» με μια συνέντευξη στον τσολιά της «Ελληνοφρένειας». Και βασίζει πολλά στο Διαδίκτυο, διότι ως γνωστόν τα ΜΜΕ δεν την «παίζουν». Αλλά τώρα, μας έκανε λέει, μια πλάκα…
Η πρώην Πρόεδρος της Βουλής μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας της «Πλεύσης Ελευθερίας» έκανε ένα άνοιγμα στην κοινωνία και αναζήτησε συνοδοιπόρους με συγκεκριμένα ταλέντα με τα οποία μπορούσαν να συστηθούν στο κίνημά της: Χειριστές ηλεκτρονικών υπολογιστών, μουσικοί, μάστορες, ή μάγειρες μεταξύ άλλων, όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στον κόσμο της κυρίας Κωνσταντοπούλου.
Υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις και να είσαι ευπρόσδεκτος στην «Πλεύση Ελευθερίας». Μπορείς για παράδειγμα να έχεις ως προσωπική δεξιότητα την παρακολούθηση τηλεόρασης και ραδιοφώνου – έτσι όπως γίνεται η πολιτική συζήτηση στις ημέρες μας είναι μια απολύτως χρήσιμη ασχολία για ένα νεαρό κόμμα. Μια όμως από τις υποκατηγορίες που μπορεί να έχει ένας υποστηρικτής της Πλεύσης Ελευθερίας και να είναι ενδεχομένως χρήσιμες στο κίνημα είναι και αυτή του… ληστή τραπεζών! Ετσι φαινόταν στον ιστότοπο της κίνησης της κυρίας Κωνσταντοπούλου.
Τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν.
Το ένα είναι όντως η κυρία Κωνσταντοπούλου να θεωρεί ότι ένας ληστής τραπεζών είναι χρήσιμος στο κίνημά της.
Το άλλο είναι η ιστοσελίδα της Πλεύσης Ελευθερίας να έπεσε θύμα κακόβουλων χάκερ – και τότε θα πρέπει να ψάχνει πρωτίστως ειδικούς στην κυβερνοασφάλεια και έπειτα ληστές τραπεζών.
Το τρίτο είναι να μας έκανε πλάκα η κυρία Κωνσταντοπούλου, όπως έσπευσε να μας πει η ίδια με πολλή καθυστέρηση και αφού η είδηση είχε κάνει για ένα 24ωρο τον γύρο του Διαδικτύου:
«Μας συγχωρείτε για την παρανόηση. Στη χιουμοριστική προσθήκη δεν εννοούσαμε τους διοικητές των τραπεζών. Δε θέλουμε τέτοιους. “Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της;” (Bertolt Brecht, Όπερα της Πεντάρας)» έγραψε στο Facebook η πρώην Πρόεδρος της Βουλής, η οποία πρέπει να κρύβει μια αληθινή κωμικό μέσα της.