O Nτάνιελ Ντέι Λιούις φωτογραφημένος από τον Τιμ Γουόκερ | W Magazine
Επικαιρότητα

Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις αντιμέτωπος με τη θλίψη του τέλους

Στα 60 του πια και λίγο προτού βγει στις αίθουσες –και πάει στα Οσκαρ– η τελευταία του ταινία, το «Phantom Thread» του Πολ Αντερσον, ο διάσημος ηθοποιός μιλά για ένα ατύχημα, την πυγμαχία και βεβαίως την απόφασή του να δώσει ένα (πρόωρο) τέλος στην καριέρα του
Protagon Team

Μιλάει πολύ σπάνια και ακόμα σπανιότερα σε ΜΜΕ. Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις δεν είναι απρόσιτος ή σνομπ, απλώς δεν παίζει το «παιχνίδι» που απαιτεί το Χόλιγουντ. Δεν χρειάζεται ο Ντέι Λιούις τη βιομηχανία του θεάματος, είναι η βιομηχανία του θεάματος που χρειάζεται τον Ντέι Λιούις, ο οποίος πρόσφατα ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει την ηθοποιΐα – έφθασε, λέει, τα 60 του χρόνια.

Με αφορμή πάντως την τελευταία του ταινία –που θα είναι και η τελευταία της ζωής του εφόσον ισχύουν τα περί οριστικής απόσυρσης από την ενεργό δράση– έδωσε μια συνέντευξη, στο περιοδικό W.

H ταινία, το «Phantom Thread» του Πολ Τόμας Αντερσον θα βγει στις ελληνικές αίθουσες τον προσεχή Φεβρουάριο και πολύ πιθανό να φέρει τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις σε μια υποψηφιότητα για ένα τέταρτο Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου – έχει άλλα τρία: για το «Αριστερό μου Πόδι» (1989), το «Θα Χυθεί Αίμα» (2007) και το «Λίνκολν» (2012).

Σε αυτή του στη συνέντευξη ο Ντέι Λιούις επιβεβαίωσε την πρόθεσή του να σταματήσει το σινεμά και μίλησε για την επόμενη μέρα. Παράλληλα, φωτογραφήθηκε από τον Τιμ Γουόκερ με ρούχα από την γκαρνταρόμπα του, παρέα έναν σκύλο.

«Πριν κάνουμε την ταινία, δεν ήξερα ότι θα σταματούσα να παίζω. Ξέρω ότι με τον Πολ γελάσαμε πολύ πριν κάνουμε την ταινία. Και μετά σταματήσαμε να γελάμε γιατί ήμασταν και οι δύο φορτισμένοι από μια αίσθηση θλίψης. Μας εξέπληξε. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είχαμε γεννήσει. Ηταν δύσκολο να ζεις μαζί του. Και ακόμη είναι», περιγράφει ο Ντέι Λιούις, αποκαλύπτοντας πως η ταινία που τον βρίσκει στον ρόλο ενός σχεδιαστή μόδας, φέρνει αρκετό από το σκοτάδι που κρύβεται πίσω από τη φαινομενική λάμψη ενός εφήμερου κόσμου.

«Το ένιωσα αρχικά σαν μια παρόρμηση και σταδιακά θέριεψε μέσα μου. Διστάζω πλέον να εκστομίσω την πολυχρησιμοποιημένη λέξη “καλλιτέχνης”. Xρειάζομαι να πιστέψω πλέον στην αξία αυτού που κάνω. Η υποκριτική μπορεί να είναι αναζωογονητική, μέχρι και ακαταμάχητη. Και αν το κοινό πιστεύει σε αυτό, μου αρκούσε. Αλλά τελευταία, δεν μου αρκεί».

Αναφερόμενος στην ανακοίνωσή του πως εγκαταλείπει το σινεμά, ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις εξήγησε: «Ηξερα ότι δεν ήταν κάτι αναμενόμενο να βγάλω ανακοίνωση και εξέπληξα τον κόσμο. Αλλά ήθελα να τραβήξω τη γραμμή. Δεν ήθελα να με ξανατραβήξει κάποιο πρότζεκτ». 

«Δεν είναι η πρώτη φορά: σχεδόν σε όλη μου τη ζωή το φώναζα πως θέλω να σταματήσω την υποκριτική, αλλά αυτή τη φορά είναι διαφορετικό. Το εννοώ, αυτή η παρόρμηση ρίζωσε μέσα μου, έστω και αν με θλίβει. Πολύ. Έπρεπε να το κάνω. Πλέον, θέλω να εξερευνήσω τον κόσμο, τη ζωή, από διαφορετική οπτική γωνία…». 

«Πρόσφατα είχα ένα ατύχημα με μηχανή και αναγκάστηκα να κάνω μια επέμβαση. Όταν την ολοκλήρωσα, οι γιατροί μου είπαν ότι θα έπρεπε να αποφύγω να ξανακαβαλήσω για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Τους ρώτησα αν τουλάχιστον θα μπορούσα να συνεχίζω να παίζω μποξ και όταν μου απάντησαν πως ναι, ανακουφίστηκα. Ίσως χτυπώντας αυτόν τεράστιο σάκο, να βρω μερικές από τις απαντήσεις που αναζητώ…».

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια τον βλέπαμε όλο και πιο σπάνια στη μεγάλη οθόνη, καθώς ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις δεν έδειχνε να απολαμβάνει πλέον το επάγγελμα του σταρ το οποίο συχνά κάνει παρέα μαζί με αυτό του ηθοποιού.

 

Πάντως, αυτή η απόφαση περί αποχώρησης δεν κάνει όσους ασχολήθηκαν με την ερμηνευτική δεινότητα του Ντάνιελ να πέσουν από τα σύννεφα, αφού ο ίδιος έδειχνε να περνά καλύτερα στην προσωπική του ζωή, εκτός σινεμά. Δείτε, για παράδειγμα, πόσο μεγάλα ήταν τα διαλείμματα που έκανε μεταξύ των ρόλων του προκειμένου να ζήσει και να δώσει χρόνο στην οικογένειά του στη φάρμα του στο Γουίκλοου – έξω από το Δουβλίνο. Επίσης, εκτός πλατό ασχολήθηκε με εντελώς διαφορετικά πράγματα, όπως το να μάθει την τέχνη του πελεκητή πέτρας ή του τσαγκάρη – όπως συνέβη τη δεκαετία του ‘90 δίπλα στον διάσημο ιταλό παπουτσή Στέφανο Μπέμερ.

Σε μια άλλη περίπτωση, η απόσυρση από το σινεμά συμβαίνει 28 χρόνια μετά την παρόμοια που είχε κάνει για το θέατρο. Το 1989, καθώς έπαιζε τον Αμλετ σε βρετανικό θέατρο, όπως δήλωσε ο ίδιος, ήρθε στο μυαλό του -ναι, επί σκηνής- ο νεκρός πατέρας του. Σταμάτησε να μιλά, άρχισε να τρέμει και έκτοτε δεν πάτησε ποτέ ξανά το πόδι του σε θεατρικό σανίδι.

Τώρα πια, ο Λιούις ανήκει στην ίδια συνομοταξία των ηθοποιών -όπως οι Τζακ Νίκολσον και Στίβεν Σόντερμπεργκ, για παράδειγμα- οι οποίοι ανακοίνωσαν την απόσυρσή τους από αυτή τη δουλειά προτού τους κάνει απόσυρση η ίδια.

Επειδή το θέμα είναι να ξέρεις πάντα πότε πρέπει να σταματάς κάτι.