Οταν στα τέλη του καλοκαιριού ο Μπαράκ Ομπάμα συνόδευσε τη μεγάλη του κόρη στο πανεπιστήμιο και την άφησε εκεί, δήλωσε ότι έκλαψε, θυμίζουν οι New York Times. «Για εμάς που έχουμε κόρες όλα γίνονται πολύ γρήγορα» σχολίασε και περιέγραψε τη διαδικασία, να βλέπεις το παιδί σου να φεύγει για το πανεπιστήμιο, «σαν εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς».
«Είμαι υπερήφανος που δεν έκλαψα μπροστά της. Αλλά στην επιστροφή, τα μέλη της Secret Service έκαναν ότι κοιτούσαν μπροστά προσποιούμενοι ότι δεν με άκουγαν καθώς ρουφούσα τη μύτη μου. Ηταν σκληρό», είπε.
Γιατί πρέπει να (μας) ενδιαφέρει τόσο ένα θερμό φιλί της Μάλια Ομπάμα; Εκτός από το γεγονός ότι όντως πάντα σε εκπλήσσει το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά και ιδίως τα κορίτσια – τη Μάλια τη γνωρίσαμε το 2008 παιδί του Δημοτικού και τώρα είναι ολόκληρη γυναίκα–, είναι ακατανίκητη η ροπή μας στο κουτσομπολιό και στην κλειδαρότρυπα: έτσι θα σχολίαζε κάποτε η γειτονιά την κόρη του γείτονα που μεγάλωσε, απλώς τώρα η «γειτονιά» είναι ολόκληρος ο πλανήτης, λόγω Internet και social media.
Είναι όμως και κάτι άλλο: «Με τον Ομπάμα, το προσωπικό είναι προεδρικό» είχε γράψει ο Τίμοθι Ιγκαν σε ένα άρθρο του στους New York Times το καλοκαίρι του 2016. Απλώς ακόμα και τώρα που ο Μπαράκ έφυγε από τον Λευκό Οίκο, κάθε τι που έχει να κάνει με τον ίδιο ή την οικογένειά του είναι θέμα παγκοσμίων διαστάσεων.
Σε κάθε περίπτωση οφείλει κανείς να υποκλιθεί στην αντοχή της Μάλια, να μεγαλώνει και να προσπαθεί να ζει μια φυσιολογική ζωή.