Ναι, είναι αλήθεια. Η Φώφη Γεννηματά το γέμισε το Σπόρτινγκ, στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της, μια ανάσα πριν από την κάλπη της Κυριακής. Ο κόσμος είχε κατακλύσει τον δρομίσκο πάνω στη γέφυρα, κρεμόταν από τις εξέδρες του γηπέδου, είχε γεμίσει ασφυκτικά την αρένα του∙ η φωνή ενός γενικού κουμανταδόρου έδινε οδηγίες για το μπες-βγες, να μην ποδοπατηθεί και η Φώφη όταν με το καλό μπει στο στάδιο.
«Σε λίγο θα είναι κοντά μας η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης …», ελάλησε βροντερά και ο κόσμος χειροκρότησε μόνο στην αύρα του ονόματος της.
Βεβαίως, η πρόεδρος άργησε κομματάκι, αριβάροντας οικογενειακώς, με τον άνδρα της και τα δυο από τα τρία παιδιά της, μία ολόκληρη ώρα αργότερα από την προγραμματισμένη.
Με κουστούμι blue black και λευκό πουκάμισο, ψηλοτάκουνη, βαμμένη και αεράτη, κατάφερε να διανύσει μία απόσταση 30 μέτρων σε διάστημα 15 λεπτών. Από τις χειραψίες, τις αγκαλιές και τα φιλιά. Η παρουσία της προκάλεσε ηλεκτρικές εκκενώσεις στον χώρο, χρόνια είχα να το δω αυτό. Νέοι, πιτσιρίκια, γέροι (με τραγιάσκες) και γυναίκες, πολλές γυναίκες –να δεις που η Φώφη θα «σκίσει» στις γυναίκες– έμοιαζαν γοητευμένοι που ήταν εκεί. To επικό «Never Back Down» από τους Two Steps to Hell έκανε καρδιές να φτερουγίζουν∙ στα ντεσιμπέλ που το έφθασαν, παίζει να τις ράγισε κιόλας.
Στο όνομα της Γεννηματά ορκίσθηκαν στο Σπόρτινγκ -κρατηθείτε- οι: Απόστολος Κακλαμάνης, Δημήτρης Κρεμαστινός, Βάσω Παπανδρέου (αντιμετωπίσθηκε ως πολιτικό τοτέμ, ήλθε συμπτωματικά μετά τη Φώφη και, παρά τη διακριτικότητα της, της προσφέρθηκαν ταυτοχρόνως πέντε καρέκλες στη γεμάτη πλαϊνή πρώτη σειρά, χωρίς τελικά να δεχθεί καμία από αυτές), Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, Εύη Χριστοφιλοπούλου, Χρήστος Πρωτόπαπας, Κώστας Γείτονας, Νίκος Σηφουνάκης, Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, Νίκος Μπίστης, Νικόλας Κανελλόπουλος, Συλβάνα Ράπτη, Νίκος Κουτσούκος, Χρήστος Πολυζωγόπουλος. Αλλά και Φίλιππος Σαχινίδης, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, Μιχάλης Καρχιμάκης, Θανάσης Τσούρας, Τόνια Αντωνίου, Λίνα Μενδώνη από τον χώρο το Πολιτισμού. Σε ρόλο ορχηστρικό, με χροιά manager, ο «τα πανθ’ ορά» Βασίλης Κεγκέρογλου.
Η ομιλία της ήταν «συναισθηματική», δομημένη -εσκεμμένα- παλιομοδίτικα, με προφανή στόχο να εκμαιεύσει χειροκρότημα, να συγκινήσει τον κόσμο που κάποτε ψήφιζε Γιώργο Γεννηματά, να καθησυχάσει ότι η μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ θα μπει σφήνα στο δίπολο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – Νέα Δημοκρατία για να ανατρέψει ισορροπίες. «Γιατί τα όνειρα μας είναι πιο δυνατά από τις αναμνήσεις μας», διαβεβαίωσε η ίδια, με την κυρία που είχε αναλάβει να μεταφράζει, πίσω της, στη νοηματική, να σολάρει.
Με αυτή την ομιλία, η Φώφη διεκδίκησε πολιτικό χώρο, «μακριά από αρχηγίσκους και φέουδα, πελατειακές σχέσεις και μηχανισμούς». Θα κάνει άλλωστε – το είπε – ό,τι περνάει από το χέρι της για μια μεγάλη Κεντροαριστερά. Τέρμα στην κυβέρνηση εξαπάτησης και λαϊκισμού του ΣΥΡΙΖΑ, όχι και στη συντηρητική οπισθοδρόμηση που θέλει η ΝΔ, η παράταξη που εκπροσωπεί η ίδια θα είναι πλέον πρωταγωνιστής στις πολιτικές εξελίξεις. Προς Θεού, όχι ως άμορφο κόμμα του μεσαίου χώρου, ούτε συμπλήρωμα κανενός, αλλά ως πόλος ισχυρός, προοδευτικός, ως κόμμα με αυτόνομη πορεία.
Το στάδιο σείστηκε από τις επευφημίες όταν η υποψήφια αρχηγός της Κεντροαριστεράς στάθηκε «στο διαζύγιο που έχουμε πάρει οριστικά και αμετάκλητα από αυτούς που πρόδωσαν την παράταξη με το ήθος, το ύφος και κυρίως με τη στάση ζωής τους». Μακριά και «όσοι βρήκαν στασίδι εξουσίας στον ΣΥΡΙΖΑ».
Η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης δεν άφησε τίποτε να πέσει κάτω. Τι για τον αμετανόητο κύριο Κουφοντίνα, που του δίνουν άδεια δυο ημέρες μετά την επίθεση στη Χαριλάου Τρικούπη, στην οποία παρολίγον να θρηνήσουμε θύματα. Τι για την ανάπτυξη, που ο ΣΥΡΙΖΑ ευαγγελίζεται, ενώ στην πραγματικότητα κυνηγάει τα πάντα, από το Ελληνικό μέχρι το Taxibeat, τι για το ΕΣΥ – κατάκτηση του ελληνικού λαού, που γνωρίζει τώρα την εγκατάλειψη. Μόνο το γρέζι στη φωνή της πρόδιδε την κούραση των ημερών.
«Φώφη, μαζί, στη νέα εποχή!». Ο μουσάτος με το κοτλέ σακάκι έδινε τον ρυθμό, το σύνθημα έμπαινε εύκολα κάθε τόσο στα χείλη. Η Φώφη, μεγάλο πράγμα να σε αποκαλούν με το μικρό σου όνομα, επενδύει – το ξεκαθάρισε – στο ήθος και την ηθική της, ζητεί καθαρή εντολή, προτάσσει την προσωπική της προσπάθεια για νεκρανάσταση του χώρου, δεν το βάζει εύκολα κάτω και είναι αποφασισμένη.
«Και την Κυριακή όλοι στις κάλπες…», επανήλθε η φωνή της συνειδήσεως από τα μεγάφωνα του σταδίου, καθώς ο κόσμος αποχωρούσε και ένας κουρασμένος του συνεργείου δίπλωνε βιαστικά κάτι καρέκλες. Η ίδια έφυγε, ασφαλώς, με τους τελευταίους ∙ χαμένη σε εκδηλώσεις λατρείας, φίλησε όσους δεν είχε προλάβει στην αρχή ενώ δεν σταμάτησε να βγάζει selfies με μικρούς και μεγαλύτερους θαυμαστές της. Τα social media ψηφίζουν δαγκωτό – Φώφη, μη ξεχνιόμαστε.