Μπορεί οι διαδικασίες για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης στη Γερμανία να προχωρούν με αργούς ρυθμούς και να μην περιμένουμε το νέο σχήμα πριν από τις αρχές του νέου έτους, ωστόσο η ονοματολογία για τον διάδοχο του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει ανάψει. Το υπουργείο σχεδόν σίγουρα θα πάει στους Φιλελεύθερους (Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, FDP), οι θέσεις των οποίων είναι γνωστές και όχι πάντα συμβατές με αυτές της Ανγκελα Μέρκελ.
To Spiegel υπενθυμίζει ότι «το FDP θα μπορούσε ήδη το 2009 να έχει διεκδικήσει το υπουργείο Οικονομικών κατά τις διαπραγματεύσεις με τον συνασπισμό CDU-CSU για τον σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά τότε είχε παραιτηθεί από την αξίωση αυτή». Μπορούμε εκ των υστέρων να αναρωτηθούμε αν θα ήταν διαφορετικά -και πόσο διαφορετικά- τα πράγματα για την Ελλάδα και την Ευρώπη, καθώς τη θέση ανέλαβε τελικά ο Σόιμπλε.
Πολλοί μέσα στο κόμμα, εξηγεί το γερμανικό περιοδικό, θεωρούν την απώλεια του υπουργείου ως ένα από τα σοβαρότερα πολιτικά λάθη, διότι τελικά ανέλαβε υπουργός Οικονομικών ένας πολιτικός με το εκτόπισμα αλλά και τις εμμονές του Σόιμπλε: συμπεριφερόταν στο FDP με εξαιρετική αλαζονεία και επί τέσσερα χρόνια, λένε, τορπίλιζε όλα τα σχέδια του FDP για μείωση της φορολογίας. Επιπλέον στο FDP του καταλογίζουν ότι κατά την οικονομική κρίση -και αργότερα κατά την κρίση του ευρώ- ακολούθησε πολύ αυστηρή δημοσιονομική πολιτική.
Οκτώ χρόνια μετά, και αφού είχε μεσολαβήσει μια τετραετία εκτός της ομοσπονδιακής Βουλής, τα στελέχη του FDP έμαθαν το μάθημά τους και φαίνεται πως ο δρόμος είναι ανοικτός για να διεκδικήσουν το υπουργείο. Εξάλλου το πολιτικό έθιμο θέλει τον ελάσσονα εταίρο να ζητά – και να επιβραβεύεται – με ένα σημαντικό υπουργείο, όπως το Οικονομικών ή το Εξωτερικών.
Από τη στιγμή που είναι βέβαιο ότι ο Σόιμπλε δεν θα συμμετάσχει σε μελλοντική κυβέρνηση και θα μετακινηθεί στην προεδρία της ομοσπονδιακής Βουλής, εξηγεί το Spiegel, εκπέμπεται ένα άλλο μήνυμα από κύκλους των Φιλελευθέρων. Εξάλλου εάν η Ανγκελα Μέρκελ σερβίρει στον μελλοντικό εταίρο της το υπουργείο Οικονομικών σε χρυσό δίσκο, το FDP δεν θα μπορέσει να πει όχι.
Eπειδή το κόμμα ως τo δεύτερο μεγαλύτερο ενός μελλοντικού συνασπισμού «Τζαμάικα» θα είχε το δικαίωμα να προηγηθεί των Πρασίνων στην επιλογή υπουργείων, ο πρόεδρος του κόμματος Κρίστιαν Λίντνερ θα αναλάμβανε το υπουργείο Οικονομικών. Στην περίπτωση αυτή το υπουργείο Εξωτερικών θα αναλάμβαναν οι Πράσινοι, εξηγεί το γερμανικό περιοδικό.
Από τον ένα Βόλφγκανγκ στον άλλο
Υπάρχει, βέβαια, και η ονοματολογία. Το Spiegel γράφει ότι «για ένα διάστημα παρουσιαζόταν ως υποψήφιος για το υπουργείο Οικονομικών ο Βόλφγκαγκ Κουμπίκι, ο οποίος όμως δεν έδειξε μεγάλη διάθεση να το αναλάβει».
Αντί για το υπουργείο ο Κουμπίκι είναι πιθανό να μετακινηθεί στην προεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας σε αντικατάσταση του Λίντνερ, αν βέβαια ο τελευταίος γίνει υπουργός. Λίντνερ και Κουμπίκι θεωρείται ότι μιλούν την ίδια γλώσσα για την διεθνή και οικονομική πολιτική, τόσο στην Eυρωζώνη, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ωστόσο, όπως εξηγεί το Spiegel, η ανάληψη από το FDP του υπουργείου Οικονομικών θα ταράξει τις ισορροπίες τόσο στις σχέσεις του Βερολίνου με το Παρίσι, όσο και στην καρδιά του παραδοσιακού συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών (CDU) – Χριστιανοκοινωνιστών (CSU).
Με το FDP στην κυβέρνηση, οι Χριστιανοκοινωνιστές «θα είχαν σύμμαχο εντός του συνασπισμού στο θέμα της μείωσης της φορολογίας των επιχειρήσεων, στην οποία ήταν αντίθετος ο Σόιμπλε», σχηματίζοντας με τον τρόπο αυτό ένα ενδοκυβερνητικό μέτωπο έναντι της Μέρκελ και των Πρασίνων που αντιτίθενται στη μείωση.
Ακόμη, το FDP δεν άφησε μεγάλα περιθώρια σε ό,τι αφορά στην ευρωπαϊκή δημοσιονομική πολιτική. Οι Φιλελεύθεροι απορρίπτουν απολύτως την ανακατανομή των δημοσίων πόρων μέσω ενός ευρωπαϊκού προϋπολογισμού και μια σειρά από άλλες προτάσεις του γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν.
Επομένως καταλήγει το Spiegel «εάν ο 38χρονος Κρίστιαν Λίντντερ γινόταν υπουργός Οικονομικών θα ερχόταν αντιμέτωπος με μια άλλη πρόκληση αφού το Φιλελεύθερο κόμμα τάσσεται υπέρ της αλλαγής κατεύθυνσης στην Ευρώπη, όχι όμως όπως την εννοεί ο κ. Μακρόν».