Τελικά, ενδέχεται η Ανγκελα Μέρκελ να μην κοιμάται και τόσο ήσυχη. Επειτα από κάθε κομματική συνάντηση κλείνει τη συζήτηση, ζητώντας από τα στελέχη της Ενωσης CDU-CSU να κάνουν ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους, ώστε στις 24 του μήνα οι γερμανοί ψηφοφόροι να πάνε στις κάλπες. «Πρέπει να συλλέξουμε έως και την τελευταία ψήφο», επισημαίνει κάθε φορά. Μπορεί οι τελευταίες δημοσκοπήσεις να δίνουν στη γερμανίδα καγκελάριο και το κόμμα της προβάδισμα από 13 έως 15 ποσοστιαίες μονάδες έναντι των Σοσιαλδημοκρατών του Μάρτιν Σουλτς αλλά όπως επισήμανε ο Χαρίλαος Φλωράκης «η κάλπη είναι γκαστρωμένη». Τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο ενώ όλοι γνωρίζουν πολύ καλά πως το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών θα επηρεάσει όχι μόνον το μέλλον της Γερμανίας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης και φυσικά της Ελλάδας.
Το ότι η Ενωση CDU-CSU θα κερδίσει τη σχετική πλειοψηφία το προβλέπουν οι πάντες. Λόγος, ωστόσο, για μια σαρωτική επικράτηση της επί δωδεκαετία καγκελαρίου της Γερμανίας δεν γίνεται. Από τις σφυγμομετρήσεις φαίνεται πως η άνοδος το κόμματος της Μέρκελ σταμάτησε ανάμεσα στο 36 και το 38% με τους Σοσιαλδημοκράτες να κυμαίνονται μεταξύ 23 και 25 τοις εκατό. Την ίδια ώρα, όπως μετέδωσε και η ιταλική Corriere οι μισοί από τους γερμανούς ψηφοφόρους δηλώνουν πως δεν έχουν ακόμα αποφασίσει, ο Σουλτς εντυπωσιάζει καθώς καταφέρνει να γεμίζει τις πλατείες ενώ την Κυριακή πρόκειται να πραγματοποιηθεί και η τηλεμαχία μεταξύ των δύο υποψηφίων για την καγκελαρία: η φράου Μέρκελ -η οποία προηγείται- δεν πρέπει να χάσει τίποτα, ενώ ο αντίπαλός της μπορεί να κερδίσει τα πάντα. Αυτό που φοβούνται περισσότερο στο επιτελείο των Χριστιανοδημοκρατών είναι μια μερική επικράτησή τους, το οποίο στην περίπτωση της κραταιής Μέρκελ θα ισοδυναμεί με μια σχεδόν ήττα. Τα πιθανά σενάρια για την επόμενη ημέρα είναι τέσσερα, διαφορετικά μεταξύ τους αλλά μ’ ένα κοινό σημείο: στον πυρήνα όλων βρίσκεται ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Μεγάλη Συμμαχία
Εάν η Ενωση της Μέρκελ δεν επικρατήσει με τουλάχιστον δέκα ποσοστιαίες μονάδες έναντι του SPD – 35%, για παράδειγμα, έναντι 28%, με τους Χριστιανοδημοκράτες να σημειώνουν πτώση και το κόμμα του Σουλτς άνοδο σε σχέση με τις εκλογές του 2013 – οι Σοσιαλδημοκράτες πιθανώς να δεχτούν το σχηματισμό ενός νέου Μεγάλου Συνασπισμού σαν κι αυτόν που κυβερνάει σήμερα τη Γερμανία. Αλλά όντας ενισχυμένοι, για να συνεργαστούν, μάλλον θα απαιτήσουν τη θέση του υπουργείου Οικονομικών, από την οποία ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατέληξε να είναι o βασικός, αν όχι ο μοναδικός, διαμορφωτής της οικονομικής πολιτικής ολόκληρης της Ευρώπης τα τελευταία οκτώ χρόνια. Ενα EcoFin και ένα EuroGroup δίχως τον Σόιμπλε και με τον Σουλτς στη θέση του, θα επιφέρει μια πραγματική επανάσταση στην Βρυξέλλες.
Συγκυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους
Μια ξεκάθαρη ήττα με χαμηλό ποσοστό (π.χ. 23%) του SPD, δεν αποκλείεται να οδηγήσει τους βουλευτές του κόμματος στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Πολλά στελέχη του το ζητούν ήδη, καθώς θεωρούν πως το να παραμένουν σε μια κυβέρνηση όντας υποτελείς στη Μέρκελ, δυσαρεστεί πολλούς από τους ψηφοφόρους τους και υπονομεύει την ιστορική παρουσία της σοσιαλδημοκρατίας στη Γερμανία και τους θεσμούς της. Εάν βγαίνουν τα νούμερα, τότε η καγκελάριος θα μπορούσε να συγκυβερνήσει με τους Φιλελεύθερους (FDP) του Κρίστιαν Λίντνερ με τον Σόιμπλε να διατηρεί τη θέση του και το Βερολίνο να προχωρά σε περισσότερες μεταρρυθμίσεις και φιλελευθεροποιήσεις, επιδιώκοντας περισσότερη αυστηρότητα στην Ευρώπη. Οι Φιλελεύθεροι δεν είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι με την προοπτική της περαιτέρω ενοποίησης της ΕΕ την οποία προτείνει ο Εμανουέλ Μακρόν, και εξετάζει διακριτικά αλλά με προσοχή η Μέρκελ. Ο γαλλογερμανικός άξονας θα εξακολουθήσει ν’ αποτελεί κύριο στόχο της καγκελαρίου αλλά τα έδαφος για τις όποιες απαραίτητες ενέργειες θα είναι ακόμα πιο ρευστό.
Συμμαχία με τους Πράσινους
Πρόκειται για τη λύση που επιθυμεί περισσότερο η καγκελάριος καθώς είναι αυτή που ηγείται, εδώ και καιρό, των μαχών κατά της πυρηνικής ενέργειας και υπέρ του κλίματος, όπου παραδοσιακά τον πρώτο λόγο είχαν οι Πράσινοι. Επιπλέον, οι οικολόγοι της Γερμανίας συναποτελούν το πιο φιλοευρωπαϊκό από τα κόμματα της χώρας και σίγουρα δεν θα ήταν αντίθετοι στις όποιες προτάσεις για περαιτέρω ενοποίηση της Ευρωζώνης. Αλλά δεν αποκλείεται με το εν λόγω ενδεχόμενο να μην συμφωνήσει – ή ακόμα και να εναντιωθεί σ΄ αυτό – τμήμα του κόμματός της, συμπεριλαμβανομένου και του Σόιμπλε, που διαφωνούν με όσους δεν επιθυμούν να είναι η Γερμανία ο επίσημος χρηματοδότης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και για την εκ νέου ανάθεση του χαρτοφυλακίου Οικονομικών στον Βόλφγκανγκ, η Ανγκελα θα χρειαστεί να διαπραγματευτεί σκληρά με τους Πράσινους.
Κυβέρνηση «Τζαμάικα»
Θεωρητικά, τουλάχιστον, ακόμα και μια συμμαχία μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών, των Φιλελεύθερων και των Πράσινων είναι δυνατή, ενδεχόμενο που θα οδηγήσει στο σχηματισμό μιας κυβέρνησης «Τζαμάικα» – από τα χρώματα, μαύρο, κίτρινο, πράσινο, των τριών κομμάτων – εάν επιβληθεί από τα νούμερα την επαύριον της εκλογικής αναμέτρησης. Σημαντικό εμπόδιο, ωστόσο, αποτελεί η απόσταση που χωρίζει το FDP και τους Πράσινους. Αλλά εάν χρειαστεί, η Μέρκελ θα μπορούσε κάλλιστα ν’ αναλάβει καθήκοντα διαμεσολαβητή (θέση στην οποία οι επιδόσεις της είναι αναμφίβολα εξαιρετικές) και να ηγηθεί μιας κυβέρνησης ελαφρώς σχιζοφρενικής. Και στην περίπτωση αυτή, βαρώνος της γερμανικής Οικονομίας κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει ο κύριος Σόιμπλε.