«Tο σχέδιο νόμου του υπουργείου Παιδείας για τα ΑΕΙ σηματοδοτεί την ολική οπισθοδρόμηση στην Παιδεία. Είναι η Αντιμεταρρύθμιση με το βλέμμα στο παρελθόν, στην κομματοκρατία, στην αναξιοκρατία, στις υπόγειες πολιτικές συναλλαγές, αλλά και στην εσωστρέφεια» επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Ωρα Αποφάσεων.
Αν μη τι άλλο, ως ένας σχηματισμός στον οποίο συμμετέχει η Αννα Διαμαντοπούλου, εκφράζει και τον έντονο προβληματισμό από την ουσιαστική κατάργηση του «νόμου Διαμαντοπούλου».
Ειδικότερα, επισημαίνει:
«Η επαναφορά του ασύλου για την προστασία της παρανομίας και της βίας σημαίνει προστασία των εξωπανεπιστημιακών ομάδων που καταστρέφουν δημόσια περιουσία και καταλύουν τους πανεπιστημιακούς θεσμούς, εμποδίζοντας την ελεύθερη άσκηση της ακαδημαϊκής δραστηριότητας. Κλείνει ξεδιάντροπα το μάτι στους ταραχοποιούς, στους μόνιμους παραβάτες και στις φασιστικές συμπεριφορές τους.
– Η επαναφορά των κομματικών παρατάξεων σε όλα τα όργανα διοίκησης σημαίνει επιστροφή στις παθογένειες του παρελθόντος και επιβολή της καταστροφικής εξουσίας των κομμάτων στους δημόσιους θεσμούς, με αποτέλεσμα την παιδεία της ήσσονος προσπάθειας.
– Η κατάργηση των συμβουλίων διοίκησης των πανεπιστημίων σημαίνει άρνηση του αυτοδιοίκητου (στα συμβούλια δεν παρενέβαινε το κράτος), άρνηση στη λογοδοσία (οι πρυτανικές αρχές δεν κρίνονται και δεν λογοδοτούν κατά την διάρκεια της θητείας τους) , άρνηση στη σύνδεση των ΑΕΙ με την κοινωνία, την οικονομία και τα αντίστοιχα ιδρύματα του εξωτερικού. Τα Συμβούλια πολεμήθηκαν σκληρά από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες αντιδραστικές δυνάμεις των πανεπιστημίων, με αποτέλεσμα δεκάδες κορυφαίες προσωπικότητες που αποδέχθηκαν αφιλοκερδώς να έρθουν στην Ελλάδα, να επιλέξουν τη φυγή. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι ο θεσμός διοίκησης των πανεπιστημίων υπάρχει σε 22 χώρες κράτη – μέλη της ΕΕ.
– Η εσωστρέφεια στα ΑΕΙ, η υποβάθμιση της ποιότητας των μεταπτυχιακών και η τυπική μόνον αξιολόγηση που λειτουργεί εναντίον της αξιοκρατίας δίνουν διέξοδο μόνο στα παιδιά των οικογενειών που έχουν οικονομική δυνατότατα να φύγουν στο εξωτερικό. Οι υπόλοιποι Έλληνες θα πρέπει να αποδεχθούν τη λογική ενός κρατικού – κομματικού ελεγχόμενου ΑΕΙ εκτός εποχής, που δεν απαντά στην εύρεση εργασίας, στο κυρίαρχο θέμα για τους νέους. Η αναδιανομή γίνεται από τους φτωχότερους προς τα υψηλότερα εισοδήματα γιατί αυτοί είναι, τελικά, οι κερδισμένοι από την εφαρμογή ιδεολογικών δογμάτων του προηγούμενου αιώνα, όπως τα υλοποιούν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Μετά από προσχηματικές διαδικασίες διαβούλευσης, το υπουργείο Παιδείας προωθεί μια αντιμεταρρύθμιση. Η στάση του επιβεβαιώνει τη δογματική αντίληψη μιας κυβέρνησης που όχι μόνον τίναξε στον αέρα τη συναίνεση που επετεύχθη το 2011, αλλά που επιχειρεί μέσα από την Παιδεία να αναδείξει -αυθαίρετα και χωρίς καμία προσπάθεια συμφωνίας- την «αριστερή πολιτική» στην Παιδεία, καθώς οι αριστερές υποσχέσεις και οι δεσμεύσεις της σε όλους τους άλλους τομείς αποδείχθηκαν τεράστιες αυταπάτες και, τελικά, καθαρές απάτες.
Είναι πλέον σαφές ότι ο «νεότερος Πρωθυπουργός» και η Αριστερά εκπροσωπούν το παλαιό, το αναχρονιστικό και το συντηρητικό. Επίσης, εκπροσωπούν το απεχθές πρόσωπο της πολιτικής που «τα δίνει όλα» για την εξουσία: Έξι (6) βουλευτές της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας ψήφισαν την μεταρρύθμιση το 2011 και, ακριβώς οι ίδιοι, την αντιμεταρρύθμιση το 2017.
Η Ώρα Αποφάσεων πιστεύει ότι, με την εμπειρία της μεταπολίτευσης αλλά και αυτήν που αποκτήθηκε στην περίοδο της κρίσης, ειδικά στην παιδεία, πρέπει να αναζητηθεί η συναίνεση σε θεμελιώδη ζητήματα που έχουν σχέση με τις αρχές και τις βάσεις του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι φανερό ότι αυτό θα πρέπει να γίνει αμέσως μετά τις εκλογές.
Βάση της προοδευτικής πολιτικής αποτελούν για εμάς 4 σημεία:
Αξιολόγηση – Αξιοκρατία – Αποκομματικοποίηση: από την επιλογή των διευθυντών σχολείων μέχρι την εκλογή πρυτάνεων, από την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολείων μέχρι τα τμήματα των ΑΕΙ, οι διαδικασίες πρέπει να είναι αξιοκρατικές και να βασίζονται σε αντικειμενικές αξιολογήσεις με στόχους και κριτήρια.
Αποκέντρωση:
Το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να διατηρήσει αμιγώς επιτελικό ρόλο στον σχεδιασμό πολιτικών, ενώ η εφαρμογή τους πρέπει να αποκεντρωθεί σε όλες τις βαθμίδες.
Ελευθερία:
Σε όλες τις βαθμίδες πρέπει να αποδεχθούμε την ελευθερία στη σκέψη και τη δημιουργία και τον σεβασμό των κανόνων στις πράξεις και τις συμπεριφορές. Πρέπει να υπηρετήσουμε τη βασική αρχή του σεβασμού των θεσμών της δημοκρατίας, του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου, της δημόσιας περιουσίας και του δημόσιου χώρου.
Σωστή διαχείριση της χρηματοδότησης:
Οι υπάρχοντες δημόσιοι και ιδιωτικοί πόροι πρέπει να δίνουν προτεραιότητα στους αδύναμους, σε σχέση πάντα με την προσπάθεια και την αριστεία, ώστε τα παιδιά και οι νέοι της χώρας να έχουν ίσες ευκαιρίες πρόσβασης σε υψηλής ποιότητας εκπαίδευση. Εξισωτισμός και χαμηλής ποιότητας εκπαίδευση είναι καταστροφική πολιτική για τον λαό μας και την ανάπτυξη της χώρας.»