Δεν είχε και πολύ κόσμο το βράδυ της Τρίτης στο Σύνταγμα. Και γιατί να έχει; Ακόμα και αν πιστεύεις ότι η κυβέρνηση οφείλει να παραιτηθεί, δεν είσαι και τόσο αφελής ώστε να το περιμένεις.
Αυτή τη φορά οι «Παραιτηθείτε» προσέλκυσαν λιγότερους πολίτες σε σχέση με την προηγούμενη συγκέντρωσή τους. Και ας έγινε trend στα social media. Και ας έκανε η κυβέρνηση το παν για να διαφημίσει την εκδήλωση, μέσα από χοντροκομμένη, σταλινικού τύπου προπαγάνδα. Και ας έβαλε κάποιος το χέρι στην τσέπη για να στείλει μαζικά SMS ως «Νέο Οραμα».
Ναι, τα συστημικά μέσα και τα εντεταλμένα τρολ θα πανηγυρίσουν. Ο κόσμος δεν βγαίνει στον δρόμο κατά της κυβέρνησης. Όμως και η κυβέρνηση δεν μπορεί πια να βγει στον δρόμο. Δεν αποκλείεται δε, όλο αυτό, όταν συμπυκνωθεί σε τηλεοπτικά πλάνα και φωτογραφικά κάδρα να δίνει και επικοινωνιακό πλεονέκτημα στην κυβέρνηση. Αν οι «Παραιτηθείτε» επιχείρησαν να γίνουν βαρόμετρο για τη δυσφορία της κοινής γνώμης, τότε απέτυχαν και αυτό θα αξιοποιηθεί από την κυβέρνηση στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Και την επόμενη φορά που κάποιος θα τους φωνάξει «Φύγετε», θα του σπάσουν χαμόγελο και θα του κουνήσουν το πρωτοσέλιδο της «Αυγής».
Τι ανθρώπους είχε στο Σύνταγμα; Μην μασήσετε τις ανοησίες για κυρίες του Κολωνακίου και συνταξιούχους της Γλυφάδας. Κανονικούς ανθρώπους είχε με υψηλό μέσο όρο ηλικίας και, φυσικά, τις πινελιές γραφικότητας που εμφανίζονται σε εκδηλώσεις με μαζική συμμετοχή. Εντάξει, έβλεπες και φάτσες που φώναζαν από μακριά ότι ανήκουν σε δικηγόρο, σε μηχανικό, σε επιστήμονα που κατέβηκε από το γραφείο να ρίξει ένα μπινελίκι για τον ΕΦΚΑ. Δεν υπήρχαν, «μπλοκ», πανό, μήτε ντουντούκες. Δεν είχε ούτε ημιάγριους που καίνε σημαίες και χοροπηδάνε πάνω σε πορτρέτα αλλά, όταν οι διοργανωτές άρχισαν να δίνουν το μικρόφωνο στον λαό, κατάλαβαν ότι έκαναν λάθος. Μεταξύ μας, το συγκριτικό πλεονέκτημα που διαθέτει σήμερα όποιος αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση, είναι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν χρειάζονται πολλά, εκτός από το να ταϊζεις το ηχείο με τα παχιά προεκλογικά του λόγια. Επαιζαν, λοιπόν, οι παροιμιώδεις, πλέον, ατάκες του Τσίπρα για τους μισθούς, τις συντάξεις, τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποιήσεις. Μουσική υπόκρουση; Κάτι ασαφές που έφερνε προς ροκ.
Στην Αμαλίας ο ενθουσιασμός μαράθηκε νωρίς και γρήγορα άνθισε μία ελαφρά απογοήτευση. Η σχετικά μικρή συμμετοχή προκάλεσε προβληματισμό στα πηγαδάκια, αν και πάντα ακουγόταν μία φωνή που έλεγε ότι αυτή η εικόνα δεν αντιστοιχεί στη δυσφορία της κοινωνίας προς την κυβέρνηση. Αλλά και αυτό, εδώ που τα λέμε, είναι ένα στοίχημα που θέλει χρόνο για να παιχτεί.
Θα ξαναγίνει, άραγε, συγκέντρωση «Παραιτηθείτε» του χρόνου, αν φυσικά δεν έχουν στηθεί κάλπες; Εξαρτάται πώς το βλέπουν οι διοργανωτές οι οποίοι, φυσικά, εισπράττουν και την αντίστοιχη προβολή. Εχω όμως την αίσθηση ότι αν υπάρξει επόμενη φορά, αυτοί που θα συζητήσουν το θέμα θα είναι λιγότεροι ακόμα και από όσους κατέβηκαν τώρα στο Σύνταγμα. Ούτως ή άλλως, αυτή η πρωτοβουλία απευθύνεται σε πολίτες που δεν διαθέτουν ροπή προς τη μαζικότητα, αντίστοιχη εκείνης ενός αριστερόστροφου ακροατηρίου. Και, εδώ που τα λέμε, δεν υπάρχει και το δέλεαρ της διασύνδεσης με την εξουσία, σωστά; Από την άλλη, βέβαια, βλέπεις ότι η πρωτοβουλία ενοχλεί ένα ολόκληρο σύστημα συνδεδεμένο με την κυβέρνηση. Ειδικά στα social media, σαστίζεις από το ζήλο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι «Παραιτηθείτε» από το φιλοκυβερνητικό περιβάλλον…
Κάποιοι κάνουν συγκρίσεις με τους «Αγανακτισμένους». Είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Άλλη εποχή, άλλη διάθεση και άλλοι μηχανισμοί. Είναι όμως εξοργιστικά γελοίο το να έχεις χειροκροτήσει στην πλατεία τον Γιάνη, τον Κατρούγκαλο και τον Καζάκη και τώρα να λοιδορείς τους «Παραιτηθείτε», ενώ ρεύεσαι τον σανό που κατανάλωσες. Εκτός βέβαια και αν ανέλαβες να τον πουλάς και εσύ.