Οι Γάλλοι προσέρχονται αυτή και την επόμενη Κυριακή στις κάλπες για την ανάδειξη νέας Εθνοσυνέλευσης.
Είναι μάλλον κουρασμένοι από μια μακρά προεκλογική περίοδο που επί της ουσίας άρχισε το περασμένο φθινόπωρο με τους διαγκωνισμούς των υποψήφιων για το κομματικό χρίσμα. Και μοιάζουν και αρκετά βέβαιοι ότι ο νέος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν θα πραγματοποιήσει εκλογικό περίπατο.
Αν πιστέψουμε τις έρευνες, έχουν δίκιο και στα δύο.
Το νεότευκτο κόμμα του Μακρόν, το République en Marche (REM) πολύ εύκολα θα κατακτήσει τον στόχο της απλής πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση, ο οποίος απαιτεί 289 έδρες. Βάζει μάλιστα πλώρη για ακόμη πιο ψηλά, στις 390 έως 427 έδρες, σύμφωνα με το Ipsos Sopra Steria.
Οι προβλέψεις μιλούν λοιπόν για μεγάλη νίκη, την οποία σίγουρα επιθυμεί και ο ίδιος ο Μακρόν για να επιβεβαιώσει την πολιτική του κυριαρχία ένα μήνα μετά την νίκη του στις προεδρικές εκλογές.
Θα είναι όμως νίκη την ώρα που η αποχή θα φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ; Το 48% των ερωτηθέντων δηλώνουν στην έρευνα του ινστιτούτου Odoxa ότι δεν θα πάνε στην κάλπη. Το 2012 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 42,78%.
Ανεξάρτητα όμως από την ευρεία αποχή και το σχεδόν προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα, αυτό που απομένει είναι η αποτύπωση -και- την Εθνοσυνέλευση της Μακρόν-μανίας που έχει καταλάβει τους Γάλλους. Σχεδόν κάθε άλλο κόμμα του πολιτικού σκηνικού -και ειδικά οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Σοσιαλιστές- αναμένεται να βγει σοβαρά τραυματισμένο από την αναμέτρηση με ισχνή συμμετοχή στην Εθνοσυνέλευση.
Για τους Ρεπουμπλικάνους (LR) και για το Κέντρου (UDI) οι προβλέψεις δίνουν 95 – 115 έδρες και για τους Σοσιαλιστές 22-32 έδρες. Περιορισμένη φαίνεται να είναι η παρουσία του κόμματος της Μαρίν Λεπέν και της Ανυπότακτης Γαλλίας του Ζαν-Λυκ Μελανσον, τα οποία πολύ δύσκολα θα φτάσουν τις 15 έδρες με τις οποίες θα είχαν το δικαίωμα του σχηματισμού κοινοβουλευτικής ομάδας.
Αν μιλήσουμε με ποσοστά, η έρευνα του Ipsos δίνει γύρω στο 31,5% για το REM, 22,5% για τους Ρεπουμπλικάνους, 17% για το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν, 11,5% για την παράταξη του Μελανσόν και 8% για τους Σοσιαλιστές. Η στρέβλωση του μονοεδρικού συστήματος είναι προφανής, αν και οι σύνθετοι κανόνες του γαλλικού εκλογικού συστήματος αφήνουν πολλά περιθώρια εκπλήξεων για τις 18 Ιουνίου.
Ενα σημαντικό ζήτημα στην ατζέντα της προεδρίας θα είναι και η αλλαγής του εκλογικού συστήματος επί το αναλογικότερο, στην οποία έχει ήδη αναφερθεί ο Εμανουέλ Μακρόν.
Διαίρει και βασίλευε
Με μια μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη διάθεσή του, τα χέρια του Μακρόν θα είναι λυμένα για να περάσει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και το κράτος, αλλά και να εμπεδώσει ένα νέο πολιτικό τοπίο στη χώρα, την ώρα που οι παραδοσιακές παρατάξεις θα αγωνίζονται να βρουν τον δρόμο τους.
Πρώτος στόχος, και ένας από τους πιο δύσκολους, είναι η μεταρρύθμιση στα εργασιακά, η οποία στο παρελθόν έχει αποδειχτεί πολιτικό ναρκοπέδιο για όσους την επιχείρησαν.
Εδώ φαίνεται να αποδίδει καρπούς η κίνηση του Μακρόν να ορίσει πρωθυπουργό τον προερχόμενο από τη Δεξιά δήμαρχο της Χάβρης Εντουάρ Φιλίπ.
Το Atlantic εξηγεί ότι η κίνηση του προέδρου άμβλυνε σημαντικά την επιθυμία πολλών στη γαλλική Δεξιά να δουν τις προεδρικές εκλογές σαν ευκαιρία εκδίκησης για την απώλεια της προεδρίας, η οποία φαινόταν σχετικά εύκολος στόχος για τον Φρανσουά Φιγιόν πριν ξεσπάσουν τα σκάνδαλα για την σύζυγό του.
Επιπλέον, το ότι εμπιστεύτηκε την οικονομική του πολιτική σε άλλους δύο προερχόμενους από τη Δεξιά υπουργούς, ήταν και αυτό μια κίνηση που εξασφάλισε τον Μακρόν από μια έντονη πολιτική αντίδραση. Αλλά και ο διορισμός κεντροαριστερών σε σημαντικά υπουργεία, όπως του σοσιαλιστή Φρανσουά Μπαϊρού στο Δικαιοσύνης, του εξασφάλισε ηρεμία και από εκείνη την πλευρά του πολιτικού φάσματος.
Ηταν, λοιπόν, μια κλασική στρατηγική «διαίρει και βασίλευε». Για έναν μελετητή του Μακιαβέλι (είχε γράψει την μεταπτυχιακή του εργασία πάνω στα γραπτά του ιταλού πολιτικού) μπορεί και να είναι αυτονόητη.