Ηταν γεμάτο το τενεκεδάκι ή, μήπως, ο δράστης είχε ρουφήξει την μπίρα προτού το εκσφενδονίσει στο κεφάλι του Βλάνταν Ιβιτς; Εφόσον το ιπτάμενο αντικείμενο χτύπησε τον προπονητή του ΠΑΟΚ στον κρόταφο, όπως φαίνεται καθαρά στις φωτογραφίες, πώς γίνεται να μάτωσε πιο ψηλά στο τριχωτό της κεφαλής; Είναι δυνατόν, μία επιφανειακή εκδορά -όπως διέγνωσε ο γιατρός του αγώνα- να στείλει δυο μέτρα παλικάρι στο νοσοκομείο, πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι; Ή, μήπως, ο Σέρβος πρέπει να πάρει, μετά το Κύπελλο, και Οσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου; Ενιωθε, πράγματι, ζαλάδες ή βρήκε την ευκαιρία να κερδίσει στα χαρτιά ένα ματς που έχανε στο γήπεδο;
Τα ερωτήματα που θέτει ο Παναθηναϊκός, δεν πρόκειται να απαντηθούν. Το πρώτο πράγμα που έμαθε όποιος πήγε φαντάρος, ήταν πως με μία απλή δήλωσή του μπορούσε να… ζαλίζεται άφοβα.
Αλλά, πέρα από τις εικασίες -στα χρώματα της συλλογικής προτίμησης κάθε οπαδού- υπάρχει ένα αναμφισβήτητο γεγονός: ο προπονητής χτυπήθηκε μέσα στο γήπεδο, την ώρα που προσπαθούσε να κάνει τη δουλειά του. Απέναντι σε αυτό το περιστατικό, η κοινωνία του ελληνικού ποδοσφαίρου οφείλει να πάρει ξεκάθαρη θέση, μιά για πάντα. Κι έχει δύο επιλογές.
Η πρώτη είναι, να καταδικάσει τέτοιου είδους ενέργειες χωρίς αστερίσκους. Στην πράξη. Με έναν νέο, αναλυτικό και σαφή πειθαρχικό κώδικα που θα επιβάλλει πολύ συγκεκριμένες ποινές για κάθε παράβαση, χωρίς τα «παραθυράκια» του «εάν», του «εφόσον» και του «από, έως». Εάν τον είχαμε, τώρα δεν θα ψάχναμε πόσο γεμάτο ήταν το κουτάκι της μπίρας ή πόσο βαθύ το σκίσιμο στο κεφάλι του Ιβιτς – δεν θα είχε καμία σημασία. Κανένας Κωνσταντίνου και κανένας Λυμπερόπουλος δεν θα «απαιτούσε» από το θύμα να μη ζαλιστεί ή να μην τρομάξει. Και κανένας Ιβιτς δεν θα χρειαζόταν να αναζητήσει τη νίκη στο εφημερεύον νοσοκομείο.
Η δεύτερη (επιλογή) είναι να αφήσουμε τους κανονισμούς έτσι, νεφελώδεις, όπως είναι σήμερα, και να τους ερμηνεύουμε κατά πώς μας βολεύει κάθε φορά. Να λέμε ότι ο παρατηρητής Β’ στο Ολυμπιακός – ΑΕΚ, που τον έσερναν από τη γραβάτα, δεν τρομοκρατήθηκε τόσο ώστε να μην μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά του, ή ότι οι παίκτες του Πλατανιά… απλώς προπηλακίστηκαν στα αποδυτήρια, οπότε μπορούσαν να παίξουν «μιά χαρά». Να κρίνονται οι αγώνες, και οι τίτλοι, στις δικαστικές αίθουσες, στις ιατρικές γνωματεύσεις και στις… αξονικές τομογραφίες. Να βγάλουμε και ένα κουπόνι, στο Στοίχημα, να ποντάρουμε «άσο στο πρωτοβάθμιο, διπλό στην έφεση».
Ακόμα κι αν ο Ιβιτς προσποιήθηκε τον σοβαρά τραυματισμένο, τον Παναθηναϊκό τον «έκαψε» ο ηλίθιος οπαδός του που πέταξε το κουτάκι. Με ‘κείνον έπρεπε να τα βάλει, πρωτίστως, κι όχι να υπερασπίζεται -εμμέσως- την αλητεία του, με το αφήγημα περί… «προσχεδιασμένου σχεδίου» (που είπε ο αντιπρόεδρος Βασίλης Κωνσταντίνου). Η συγκεκριμένη ΠΑΕ έχει πληρώσει πιο ακριβά από κάθε άλλη τις «ομορφιές» εκείνων που -υποτίθεται ότι- την υποστηρίζουν, και αυτή η μαύρη αλήθεια θα έπρεπε να την απασχολεί, σήμερα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Μόνον τα πρόστιμα που έχει πληρώσει για χάρη τους την τελευταία τριετία, αντιστοιχούν σε δυο τρεις πολύ καλές μετεγγραφές.
Η ίδια (η ΠΑΕ) δεν θα το παραδεχτεί ποτέ, όμως η χθεσινή ενέργεια δεν ήταν ούτε μεμονωμένη, ούτε ανεξήγητη. Οπως και οι προηγούμενες ταραχές στη Λεωφόρο, ατομικές ή συλλογικές, έχει ένα παρελθόν που μας γυρίζει αρκετά χρόνια πίσω: στη μέρα που ο Γιάννης Αλαφούζος επέλεξε να βάλει το ποδόσφαιρο σε δεύτερη μοίρα, και να δώσει στην ομάδα που ανέλαβε πριν από πέντε χρόνια τον χαρακτήρα ενός κινήματος διαμαρτυρίας. Οι (συχνά δικαιολογημένες) διαμαρτυρίες του περί αλλεπάλληλων αδικιών σε βάρος του «Τριφυλλιού», και οι διαρκείς καταγγελίες του για το «σύστημα του Ολυμπιακού» που καταδιώκει τον Παναθηναϊκό και του κλέβει νίκες και τίτλους, γέμισαν τους οπαδούς με οργή και καχυποψία. Δεν είναι τυχαίο, που τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό δεν τέλειωναν (ή δεν άρχιζαν, καν). Δεν είναι τυχαίο το ότι εφέτος (που πίστεψαν στην «εξυγίανση») κάθισαν φρόνιμα.
Και δεν είναι τυχαίο, πως αυτό που συνέβη χθες, ακολούθησε τα παράπονα των «πράσινων» για τη σφαγιαστική διαιτησία του Κύζα στον επαναληπτικό ημιτελικό Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, και τη σύγκρουση του κ. Αλαφούζου με τον «νέο χαλίφη», Ιβάν Σαββίδη. Για όσους έβλεπαν το ματς στη μισοάδεια Λεωφόρο, μετά την αποβολή του Βλαχοδήμου και τη μη αποβολή του Ενρίκε, η «έκρηξη» ήταν θέμα χρόνου. Ο Παναθηναϊκός θα πληρώσει, πάλι, ακριβά αυτό το οπαδικό αφήγημα το οποίο, χρόνια τώρα, προβάλλει για να δικαιολογήσει κάθε αγωνιστική του αποτυχία.
Σε ένα πράγμα έχει δίκιο ο Παναθηναϊκός, σε ό,τι αφορά τα χθεσινά δράματα. Πως θα μπορούσε κι εκείνος να εκμεταλλευθεί το δυναμιτάκι που κάποιος κρετίνος στην Τούμπα είχε πετάξει στον Βιγιαφάνιες, στον πρόσφατο επαναληπτικό του Κυπέλλου. Οταν έσκασε δίπλα του, ο αργεντινός ποδοσφαιριστής έπεσε κάτω τρομαγμένος από τον κρότο. Θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ζαλίστηκε από το σοκ. Οτι κουφάθηκε. Θα μπορούσε να βγει από το γήπεδο με το φορείο, να πει πως δεν μπορεί να συνεχίσει, και η ομάδα του να πάρει την πρόκριση στα χαρτιά. Εκείνος, όμως, σηκώθηκε σε δυο λεπτά, και το παιχνίδι ολοκληρώθηκε με θριαμβευτή τον ΠΑΟΚ.
Χθες βράδυ, ο Ιβάν Σαββίδης είπε -σε ελεύθερη μετάφραση- πως αυτά που έγιναν στη Λεωφόρο δεν θα περάσουν έτσι. Δικαιολογείται, επειδή έλειπε από την Ελλάδα πολλά χρόνια. Δεν θα του έχουν πει, τι συνέβαινε στην Τούμπα πριν από την άφιξή του. Δεν θα έχει ακούσει, για τον τερματοφύλακα της ΑΕΚ (Σεμπάστιαν Σάχα) που άρπαξε φωτιά από φωτοβολίδα το 2011 (τη φανέλα του με την τρύπα, την έχει κρατήσει για σουβενίρ), για τα κόρνερ που εκτελούνταν απ’ όπου να ‘ναι (επειδή στο σημαιάκι έβρεχε αντικείμενα), ή για τα ματς που έληγαν «κανονικά» στο 83’. Τα επεισόδια, όπως και τα «εγκλήματα» των διαιτητών, αξίζει να τα θυμόμαστε μόνον όταν γίνονται σε βάρος της δικής μας ομάδας.
Το πιθανότερο είναι, ότι ο κ. Αλαφούζος να ανοίξει -ίσως και σήμερα- την πόρτα της αποχώρησής του από τον Παναθηναϊκό. Αλλά, για να δώσει τις μετοχές του (κατέχει το 48,82% μέσω κυπριακής off-shore και το 25,19% ως προσωπικό μερίδιο), θα πρέπει να βρεθεί αυτός που θα τις θέλει. Ακόμα κι αν μέχρι χθες υπήρχε ενδιαφερόμενος, τώρα θα έχει αλλάξει γνώμη. Επειτα, ο κ. Αλαφούζος έχει αναλάβει προσωπικές δεσμεύσεις (έναντι του ΙΚΑ, της Εφορίας και τραπεζών), και έχει εγγυηθεί για τα 700.000 ευρώ που τρεις φίλοι του, επιχειρηματίες, δάνεισαν στην ΠΑΕ την Ανοιξη του 2015. Δεν θα είναι τόσο απλό, όπως τότε που ο Γιάννης Βαρδινογιάννης «πάρκαρε» τις μετοχές του σε δικηγορικό γραφείο και εξαφανίστηκε από την ΠΑΕ.